Zo maar midden overdag geef ik jou m'n hand

maasakkersGisteren plaatste VitalDaddy een blog over de mooiste Vaderdagliedjes ooit gemaakt. Via Twitter en de blog werd gevraagd naar de mooiste liedjes volgens de lezers. Ik dacht meteen aan een liedje die ik al een hele tijd wilde gaan gebruiken in een van mijn blogs: ‘Kleine Gerard’ door Gerard van Maasakkers. Hoewel het niet over zijn kind gaat, vind ik het stiekem toch één van de mooiste vaderlijke nummers die er is. Eentje die ik volmondig meezing, zover ik zingen kan tenminste, en van welke me de tekst telkens weer opnieuw raakt. Ik vertel je graag waarom.
Tijdens één van zijn theatershows verteld Maasakkers dat hij in zijn fotoalbums kijkt en op de foto’s een klein jongetje ziet. Zichzelf zoals hij vroeger was. Op die momenten denkt hij wel eens aan het zoontje die hij nooit zal krijgen. Hij schreef er een liedje over met zichzelf als een spiegelbeeld. Luister het eens voordat je verder leest.

Ik herken precies wat hij bedoelt, enkel is het verschil dat ik wel een zoontje heb. En toch, toch gaat dit liedje niet enkel over Liam, maar ook over mij. Er zijn van die momenten dat ik rustig in de auto zit, of ergens anders waar ik alleen ben, waar ik in gedachten afdwaal naar mezelf als klein jongetje. Ik bedenk me dan wat ik vroeger deed, zei of wat ik niet deed maar eigenlijk wel wilde doen. Wat ik fantaseerde, speelde en welke dingen mij overkwamen die ik eigenlijk niet wilde. Ik zie mezelf als klein jongetje en wens nu wel eens dat ik me voor bepaalde dingen had kunnen behoeden of dat ik van sommige dingen veel langer had kunnen genieten.
Als papa zie ik mezelf lopen met een klein hummeltje achter me aan. Een meneertje dat mij roept en op me af komt rennen. Mijn hand vastpakt en met zijn vingertjes stevig grijpt om me goed vast te houden. Samen wandelen we door, kijken naar de koeien in de wei, naar de paarden in de stal en praten we over allerlei dingen. Nou ja, ik praat en Liam geeft antwoord op zijn manier. En op de stille momenten, dan geniet ik intens van een dikke knuffel, van een hand op mijn wang, vingertjes die wijzen naar wat hij ziet en dat kleine zachtje kusje vanuit het niets. Op de stille momenten kijk ik naar hem, naar zijn ondeugende onschuldige gezichtje en bedenk me dat ik dat ik voor hem niets anders wil dan een veilige toekomst waarin hij kan worden wie hij wilt. Dat bij wat er ook gaat gebeuren hij altijd bij me terecht kan. Bedenk ik me allerlei dingen die ik als papa eigenlijk helemaal niet wil weten. Maar vooral bedenk ik me, dat alles wat er nog gaat komen nu nog niet is. Nu is het nu, en later is later. Nu nog genieten van kleine Liam die ook ooit los gaat uit mijn hand en er vanzelf wel weer in terecht komt als hij mij nodig heeft.
Dit schitterende lied doet dit met mij, dank je wel Gerard voor telkens weer opnieuw kippenvel.
 

Heel soms als er niemand kijkt
En als er niemand luistert
Als zelfs den hond te wijd is
voor m’n stiekeme gefluister
Dan zeg ik jouwe naam
En soms op mooie dagen
Zo’n paar keer in het jaar
Net as ik jou het minst verwacht
Dan bende zo maar daar
Zo maar bende daar
Zo maar midden in de polder
Zo maar midden op het land
Zo maar midden overdag
Geef ik jou m’n hand
Kom, pak hem maar
Klein manneke, kleine Gerard
En ik moet lachen om de wind
Die dur jouw krullen blaast
En gij moet lachen om die kale kop
Van men daarnaast
Klein manneke, kleine Gerard
Ik vraag: “Hoe is het nou me jou?
En wa wilde loater worden?
Wat denkte dat of strakke komt”
En nog wa van die orde
’t He amper volgorde
Maar ge kunt as marge
Da es zo en da blijft
Voorlopig is de zon van jou
En bende eeuwig vijf
Voorlopig eeuwig vijf
Zo maar midden in de polder
Zo maar midden op het land
Zo maar midden overdag
Geef ik jou m’n hand
Klein manneke, kleine kerel
En ik moet lachen om de wind
Die dur jouw krullen blaast
En gij moet lachen om die kale kop
Van men daarnaast
Klein manneke, kleine Gerard
En soms as er niemand kijkt
Dan zing ik iets voor jou
Zo maar iets doms
Zo maar iets kleins
Verzonnen samen me jou
Samen zingen me jou
Van da ge loater nie bang moet zen
En da ’t wel goed zal komen
En da ge as ’t tegen zit
Nog altijd kunt blijven dromen
Nog altijd blijven dromen
Kleine witte leugens
Voor jouw bestwil en de mijne
Totda ge goat zoas ge kwamt
Jouw hand glipt uit de mijne
Zo maar midden in de polder
Zo maar midden op het land
Zo maar midden overdag
kijk ik naar m’n hand
Dag, kleine, dag

Schrijver: Papa's wereld

Leave a Comment

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

  • Verdomme, zit ik hier weer te janken. Jij verwoord precies wat ik ook voel en wat ik met jullie heb meegemaakt. Hand in hand…wandelen, fietsen, van alles genieten, maar vooral van mijn kinderen die zo heerlijk kind kunnen en mogen zijn.
    En die later los moet laten omdat ze weer hun eigen weg gaan…en dat gaat zo maar door…en door…en door…
    Dit alles zie ik ook weer terug in ‘kleine Liam’.

  • Verdomme, zit ik hier weer te janken. Jij verwoord precies wat ik ook voel en wat ik met jullie heb meegemaakt. Hand in hand…wandelen, fietsen, van alles genieten, maar vooral van mijn kinderen die zo heerlijk kind kunnen en mogen zijn.
    En die later los moet laten omdat ze weer hun eigen weg gaan…en dat gaat zo maar door…en door…en door…
    Dit alles zie ik ook weer terug in ‘kleine Liam’.