Deze vraag wordt me nu telkens gesteld: “Wil je een jongen of een meisje?” Een vraag die ik moeilijk te beantwoorden vind. Toch ga ik het proberen te beschrijven. Wat wil ik nu eigenlijk en waarom? Beide geslachten hebben nu eenmaal zo zijn voordelen.
Ik wil een jongen
Als papa van een jongetje van twee heb ik nu al wat ervaring met jongetjes en weet ik voor een deel waar ik me op kan instellen. Een broertje voor Liam is handig bij het stoeien en bij de wildere spelletjes. Als we het dan ook nog eens financieel bekijken is het ook wel erg handig. Een groot deel van de kleertjes die nu te klein op zolder ligt is echt voor jongetjes. De kinderkamer waar ze straks samen komen te slapen is behoorlijk jongensachtig ingericht met draken. Veel van het speelgoed dat we hebben is voor jongetjes. Een jongetje erbij betekent dus ook dat we minder kosten hebben bij de aanschaf van nieuwe benodigdheden.
Of wil ik een meisje?
Al voor de geboorte van Liam hadden we een leuke meisjesnaam in gedachten die we graag willen gebruiken. Deze naam zweeft nog steeds in mijn achterhoofd en kan eindelijk uitgesproken worden. Een koningskoppel in huis is natuurlijk ook erg leuk. Jongens en meisjes hebben nu eenmaal verschillende interesses. Deze papa vindt het dan ook helemaal niet erg om een beetje te tutten. En geef toe, voor meisjes zijn er toch veel meer leuke kleertjes te vinden. Een meisje betekent ook meer uitdaging voor deze papa om alles te snappen, want later als ze groot is gaan er toch heel andere dingen spelen dan bij een jongen.
Maar bovenal wil ik…
Of het nu een jongen of een meisje wordt dat maakt me niet uit, als het maar gezond is. Ja ik weet het, dat klinkt behoorlijk cliché, maar er zijn genoeg ouders die niet het geluk hebben van een gezond kind. Ouders die soms dagelijks ziekenhuis in en uit moeten lopen en samen met hun kind moeten vechten om weer een dag door te komen. Met hen zal ik niet graag ruilen en het is dan ook mijn grootste angst dat dit ons ook te wachten staat.
Wat denk ik?
Deze vraag krijg ik telkens naar mijn hoofd geslingerd. Vooral als mensen mee willen doen aan de wedstrijd op deze blog. Eerlijk gezegd? Ik heb geen flauw idee. Het enige dat ik weet is dat het een baby wordt en daar laat ik het dan maar bij. Ik laat me morgen gewoon verrassen bij de twintig weken ech-ohoh.