Een paar weken terug kreeg ik een mailtje in mijn inbox met een gaaf verzoek. Of ik wilde meewerken aan een item over papabloggers voor de Ouders van Nu? Ze vonden dat Papa’s wereld daar wel bij paste. Dat vond ik dus ook en zei ‘ja’.

Ben jij ook gevraagd?

Benieuwd als ik ben stuurde ik een appje naar papablogger Rob: “Ben jij ook gevraagd voor een artikel in de Ouders van Nu?” Een paar tellen later kreeg ik een bevestiging terug. Het verbaasde me niks, want zoveel papabloggers zijn er niet in Nederland. Niels van Tips voor Papa’s bleek ook benaderd te zijn. Op de vraag of we nog iemand wisten, kwamen we alle drie met de naam Rogier van the.suburbandad naar voren.

Een paar voorwaarden

Om mee te doen, moesten we wel voldoen aan een aantal voorwaarden. Er moest een kind aanwezig zijn die niet ouder was dan vier en er moest een fotoshoot gedaan worden op een externe locatie. Aan de eerste kon ik al snel voldoen. Kyran is net afgelopen zondag vier geworden, dus dat ging perfect. Die tweede voorwaarde ging bijna mis.

Die verrekte datum

De datum van de shoot werd vastgesteld op donderdag 5 maart, maar dat kwam niet echt helemaal uit. Meerdere papa’s moesten hiervoor vrij nemen en voor Kyran is het de eerste schoolweek. Samen met de schrijver van het artikel besloten we een nieuwe datum te plannen, op een vrijdag. Totdat we te horen kregen dat de redactie alles al had geregeld voor de bewuste datum. Moesten we toch de planning nog om gaan gooien. Gelukkig kreeg ik alsnog vrij bij de bso. Kyran is nog niet leerplichtig en kon mee. Liam werd een ander verhaal, die moest gewoon naar school. Aangezien de Ouders van Nu zich richt op kinderen tot 4 jaar maakte dat niet echt uit.

Interview per telefoon

Afgelopen vrijdag kreeg ik een appje van de schrijver of hij me kon bellen voor het interview. Op dat moment was ik in de gieterij druk bezig en dus spraken we af om later die avond een belletje te doen. Meer dan een half uur spraken we over het ontstaan van Papa’s wereld, de onderwerpen die tevoorschijn komen, het verschil tussen papa- en mamablogs en nog veel meer. Hoe het artikel er uit komt te zien? Geen idee. Daarvoor moet ik ook nog wachten.

Samen in de auto

Daar zaten we vanmorgen in de auto. Een flinke rit naar een woning in de buurt van Amsterdam. Geen shoot in een studio, maar in een afgehuurd huis dat bij het thema van het nummer past. Een beetje jaren ’70 hoorde ik. In mijn auto had ik de Papa’s wereld weekendtas staan vol met setjes kleding als backup zoals gevraagd was. Kyrans autostoel had ik voorin gezet zodat we wat meer contact konden hebben en hij minder misselijk werd. Hij heeft nog wel eens last van wagenziekte. Meer dan anderhalf uur reden we richting de studio, luisterden naar een muziekje, maakten grapjes en kletsten een beetje. Ondanks het concentreren op de weg hadden we plezier. Echte quality time. Ondertussen legde ik nog eens goed uit wat we gingen doen.

Kleding en make-up

Eerst een bakkie koffie en een boterhammetje. Het was niet lang voor lunchtijd. Een ander gezin was de shoot aan het afronden. De fotoshoot werd geleid door drie dames. Sorry, ben jullie namen helemaal vergeten. Eentje voor de kleding, eentje voor de make-up en de laatste voor het fotograferen. Binnen een paar tellen lag er voor zowel Kyran als mij een setje kleding klaar vanaf het rek. Kleding met de kaartjes er nog aan. Die moffelden we weg zodat ze niet zichtbaar zouden zijn op de foto. Best grappig om te zien wat ze voor ons uitkozen, want zoals je waarschijnlijk weet van eerdere blogs, ben ik niet heel erg modebewust. Nog even langs de dame voor de glimmertjes in het gezicht weg te werken met wat poeder. Wat vaseline-achtig spul om de droge lippen wat vochtiger te maken en een beetje styling van de haren. Bij Kyran liet ik zo min mogelijk doen in verband met zijn slechte huid. Het duurde niet lang voordat we fotoklaar waren.

• 

• 

• 

Dollen voor de foto

En dan komt het echte werk, de fotoserie. De fotografe heeft een aardig goed beeld van de sfeer en het effect wat ze over wilt brengen. Ze legt me uit hoe ik ongeveer moet zitten en reageren op Kyran. Bij de eerste pose begint het geklik van de camera. Wisselen van zitten, naar hem kijken, naar de camera kijken. Grapjes uithalen, een dikke knuffel, op de kop houden of een boks. We halen samen van alles uit en hebben dikke pret. Mijn oren vangen telkens op wat er van ons gevraagd wordt en ik probeer er naar te handelen. Dan nog eens hetzelfde, maar dan met mijn kenmerkende petje op. Als die serie klaar is, is Kyran een tikje boos. Hij had zijn petje niet op gehad. Snel even geregeld dat er op die manier nog een paar keer geklikt werd. Gelukkig werkten ze daar aan mee, zodat de terugweg relaxt kon verlopen.

Rustig afronden

Vlak voordat we de shoot gingen doen, kwam Rob al binnen met Morris. Even wat bijkletsen, want het was erg lang geleden dat we elkaar gezien hadden (kuch, Negenmaandenbeurs, kuch). Na onze shoot besloot ik nog even een bakkie koffie te doen, een behind-the scenes-foto te knallen van Rob in de make-up. Even relaxed afronden en Kyran de mogelijkheid geven om nog even te spelen. Best een fijne dag zo, geen stress, lekker flauwekullen met de kleine en hopelijk een leuk resultaat.

Nog even wachten

Dan wordt het nu wachten op het resultaat. Hoe zien de foto’s er uit, wat gaat er precies geschreven worden? Ik vertrouw op een net artikel en ben ook erg benieuwd naar de verhalen van de andere papa’s. Het wachten zal toch nog even duren, want het artikel staat gepland voor het april/mei nummer. Lekker in het voorjaar dus.