Wennen met een kwispel – deel 1

Hoe vaak werden we niet gewaarschuwd: “Denk er aan, houd de hond uit de buurt van de kleine, je weet maar nooit.” “Zorg ervoor dat je hond niet jaloers wordt.” “Laat ze nooit samen alleen.” “Laat je hond niet likken aan de kleine.” Allemaal goed bedoelde adviezen natuurlijk, maar wij hebben ze allemaal in de wind geslagen. Stiekem blijven ze natuurlijk wel in ons achterhoofd hangen natuurlijk, maar dat terzijde.

Nala, onze bordercollie, is een uiterst vriendelijke hond. Ze is als pup bij ons komen wonen en ze is een geliefd gezinslid geworden. Eigenlijk kunnen we ook een beetje zeggen dat ze onze oefenbaby was. Ze kwam bij ons toen de kinderwens erg hoog was en door haar leerden we hoe we samen op konden voeden. Ik moet zeggen dat ons dat aardig is gelukt. Ze is geen sporthond geworden zoals we een tijdje wilden, maar ze is een fijne gezinshond met een zachtaardig speels karakter.
Een oefenbaby was ze al niet meer, langzaamaan werd ze steeds volwassener ook al is ze nog steeds een jonge hond. De eierstokken begonnen weer te rammelen en ook bij mij was de tijd meer dan rijp. Zoals in de voorgaande blogs te lezen is geweest, was het heuglijke nieuws dan daar. We verwachten een kindje, maar hoe dan om te gaan met de hond?
We hebben haar overal bij betrokken. Het huis moest veranderen, mijn hobbykamer werd leeg geruimd terwijl madam er tussendoor liep. Terwijl telkens onze woning weer even overhoop lag was ze erbij. Ze zag hoe een grote boom gemaakt werd en hoe er geklust werd in de toekomstige babykamer. De witte vlokken van het schuren bleven in haar vacht plakken nadat ze er vrolijk doorheen banjert.
Ze zag hoe er een box verscheen in de kamer en hoe meubels verschoven werden. Lange tijd voordat meneertje er zou zijn stond de box er al. We leerden haar dat ze er niet in mocht, we lieten haar ruiken aan de eerste knuffels en leerden haar dat ze die niet mocht pakken. Sowieso ben ik geen fan van knuffels bij honden omdat de kans bestaat dat kinderknuffels de dupe gaan worden.
Terwijl de buik van vrouwlief groeit komt Nala steeds meer bij haar liggen. Het lijkt wel of ik steeds minder belangrijk wordt. ‘Women stick together’ zeggen ze wel eens, in dit geval lijkt het inderdaad waar te zijn. Met haar kop op Chantal’s buik lijkt ze steeds meer bewust te worden van leven binnenin, het eerste contact lijkt gemaakt. Het lijkt ook wel alsof ze er rustig van wordt. Waar vrouwlief staat, daar volgt Nala en waar vrouwlief zit, daar zit Nala. Steeds meer raak ik buiten beeld bij haar. Zou ze die hormonen zo enorm ruiken? Luisteren naar mij werd ook een probleem, maar als vrouwlief iets zegt….. Je zou kunnen zeggen, vier poten op één buik. Het nadeel van dat zeggen is dat ik weer eens niet zo vriendelijk over vrouwlief praat, maar honden hebben nu eenmaal geen handen.
Op dit punt sluit ik deel 1 af. In het volgende deel schrijf ik over hoe we Nala hebben laten wennen na de zwangerschap en hoe ze kennis maakte met Liam.

profielfoto author maarten

Schrijver: Maarten Fest

Geboren in 1982, getrouwd met Chantal en samen hebben wij twee zoontjes (2013 en 2016). Oprichter en eigenaar van Papa's wereld.

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *