In een eerdere blog schreef ik dat we in de auto namen aan het verzinnen waren voor een kind. Die dag bleek er wat in de lucht te hangen. De lange autorit van deze dag had een aparte bestemming, de verjaardag van ons petekindje. Compleet met speciaal uitgezocht cadeautje voor een peuter waren we klaar voor een gezellige middag waar we konden genieten van een mannetje wat we maar af en toe zagen. De afstand zorgt er voor dat je elkaar niet elke week ziet.
Hiep hiep hoera! Uitpakken maar! We zagen het snoetje van de kleine man terwijl het pakje open ging. Het cadeautje was een schot in de roos. Terwijl de kamer barstensvol visite zat en allemaal kleine kinderen over de vloer kropen, was meneertje bezig met balletjes terug in het apparaat stoppen om vervolgens te ontdekken dat ze weer weggeschoten werden.
Na een flinke tijd was de koek op en kwam hij tussen ons in zitten. Geen oog voor de rest van de visite, maar een half oog voor ons en een half oog in dromenland. Allebei hebben we onze arm om de kleine heengeslagen en veelbetekenend kijken we elkaar aan. Een tijdje hebben we zo heerlijk gezeten, een apart eilandje in een volle kamer.
Op de terugweg ging de brainstorm voor babynamen door, alsof het gesprek van de heenweg nooit gestopt was. Die avond, vlak voordat we gingen slapen en het licht uitging moest Chantal de pil innemen. Na een blik onderling wisten we wat we moesten doen, die pil en de rest van de strip belandde in de prullenbak….
mag niet in de prullebak!
Wég met die pil…er is werk te doen!!!