We moeten je WEER iets vertellen!

De laatste weken zijn er wat minder blogs online gekomen. De puf ontbrak aan het einde van de dag. Door de zomervakantie werk ik nu meer uren en vang ik de kids van de bso de hele dag op. Waar iedereen al op vakantie is geweest, moet ik straks nog gaan. Maar dat is niet de enige reden van te moe zijn om te schrijven. Als ik ’s avonds thuis kom wacht nog een stuk huishouden op me en een ontzettend lief mannetje dat graag wil spelen en een hond die nog even uit wil. Doet Chantal dan niks vragen jullie je misschien af? Jawel, die doet het allerbelangrijkste wat er op dit moment is, haar lijf klaarmaken voor één van de mooiste wonderen van deze aarde. Zij laat een kindje groeien in haar buik.


Het is nu een paar weken geleden dat we het ontdekten. Na een paar maanden achter elkaar geen dubbele streep te zien op de predictor, kleurde deze ineens twee blauwe lijntjes die een kruisje vormden. Ongelovig keken we elkaar aan. De vorige keer hadden we er meer dan een jaar voor nodig en waren we bezig met fertiliteitstesten. Nu was het ineens binnen een half jaar raak. Liam krijgt een broertje of zusje.
De eerste kwaaltjes zijn er al, de moeheid slaat enorm toe. Echt enorm! De vorige zwangerschap kenden we dit ook, maar nu is de vermoeidheid wel dubbel zo erg. Met een mannetje constant om haar heen krijgt Chantal weinig rust en elke inspanning zorgt voor een lange rustperiode. Ja dat is irritant, zowel voor haar als mij. Je zou kunnen zeggen: Schat, ik heb ook last van je hormonen. We weten gelukkig dat dit slechts een tijdelijk ongemak is en straks straalt ze weer als een zonnetje. Daar gaan we tenminste gewoon van uit.

Vandaag hadden we de eerste echte echo en die wees uit dat alles in orde is. Het rekensommetje en de metingen gaven aan dat we nu op 11 weken en 1 dag zitten. Een kindje van 4,66 cm gaat de komende tijd in enorm tempo groeien en geeft nu al een beetje een kijkje door de buik al wat te laten groeien. We zagen het vandaag goed bewegen en ook Liam keek mee. Volgens hem gingen we ‘Sofia’ kijken op het grote scherm (Disney Channel), maar het zwartwit filmpje kon hem weinig boeien. Hoe anders is dat thuis. Elke dag krijgt de buik een kusje en afgelopen week werd deze zelfs ondergeplakt met stickers “voor baby”. Hij wijst naar zijn buik en zegt: “Jam niet baby buik, mama baby buik”. Of hij het echt allemaal snapt? Ik weet het niet, dat ontdekken we de komende tijd wel.

Schrijver: Papa's wereld

Leave a Comment

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *