Terwijl het Golfje op de boot naar Afrika voer, reden wij rond in een leenautootje van de garage. Een driedeurs waardoor we de kids niet heel erg handig erin of uit kregen. Ondertussen was de garage druk bezig om een nieuwe auto binnen te krijgen en de juiste onderdelen te verzamelen. De tijd van wachten is voorbij, eindelijk staat hij voor de deur.

De laatste twee weken zaten we een beetje ongeduldig te wachten. De auto was al binnen, maar we kregen maar geen seintje dat we het op konden halen. Terwijl ons dagelijkse leven doorging werd er in de werkplaats van alles gedaan om de tweedehands wagen klaar voor de weg te krijgen. Een nieuwe v-snaar, vloeistoffen aanvullen, krassen wegwerken enzovoorts. Ik kan wel van alles op gaan noemen, maar voor mij is een auto een blik met vier wielen die door een monteur gerepareerd moet worden als er iets mee is.

Kom maar halen
Eindelijk kregen we het seintje dat we de auto konden halen. De vrijwaringspapieren kwamen binnen, de aanmelding bij de belasting werd gedaan en de verzekering werd geregeld. Alles helemaal op orde voor de eerste rit. Het enige wat nog gedaan moest worden was een gaatje vinden in onze agenda. Die wist ik er vanmorgen in een druk schema in te plannen.

Welke auto is het geworden?
Van te voren hadden we al gezegd dat het een familiewagen moest worden met veel laadruimte. Met twee kinderen en een hond hebben we redelijk wat ruimte nodig als we langer onderweg zijn. Met familie door het hele land is dat geregeld nodig. Een diesel was ook een voorwaarde aangezien we de laatste vier jaar zo’n vijftigduizend kilometer per jaar reden. Met goede ervaringen qua rijden in een Volkswagen zijn we uitgekomen op een Volkswagen Touran diesel uit 2003. Een redelijk oudje met meer dan 330.000 kilometer op de teller zou je denken, maar afgelopen jaar is de gehele motor vervangen en die heeft natuurlijk een heel stuk minder gelopen.

De eerste rit
De autostoeltjes had ik al snel overgezet, de tassen met spullen achterin de auto geplaatst en Kyran op zijn plek gezet. Rustig ging ik achter het stuur zitten. Eerst even kijken waar alles zat. Toch een klein beetje nerveus aangezien de auto een stuk groter is dan ik gewend ben. Hopende dat mijn nachtmerrie niet uit zou komen. Enkele keren had ik gedroomd dat bij het verlaten van het terrein een auto geen voorrang zou geven en zich direct in de voorkant van mijn auto zou boren. Die gedachte zette ik al snel mijn hoofd uit en drukte het gaspedaal in. De eerste centimeters waren een feit. Ik had de keuze in mijn route om de stad door te gaan of de andere kant op via Duitsland. Aangezien de Duitsland-route enkele wegen bevat waar harder gereden mag worden, besloot ik dat die weg genomen werd. Even kijken wat het bakkie kan en hoe het reageert. En wat rijdt het ding heerlijk. Goede manier van zitten, met een beetje gas schiet je al vooruit. Eén ding weet ik zeker, als die eerste rit precies is wat we kunnen verwachten, dan gaan we hier nog heel wat plezier van hebben.