We? Ja, we! Het is inderdaad zo dat het Liam is die voor het eerst gaat wennen op school morgen, maar eigenlijk telt dat net zo hard voor ons. Het harde besef dat ons mannetje enorm aan het groeien is. Het besef dat hij straks na de zomervakantie toch echt naar school gaat. Dat hij niet meer hele dagen thuis zal zijn en dat hij nog meer gaat beginnen met zijn eigen leven leiden.

Twee maanden terug bezochten we nogmaals de school waar we uiteindelijk na een zoektocht voor gekozen hadden. Na veel wikken en wegen hebben we voor het kleine schooltje een dorp verderop gekozen in plaats van de grote in ons eigen dorp. Groot voordeel is dat Liam in de klas komt bij zijn grote vriendin uit de straat, dus helemaal als een vreemde gaat hij niet binnen komen. We bezochten de school om de inschrijving te doen, we kregen meteen nogmaals een rondleiding met wat nadere informatie.

Tijdens het gesprek met de directrice lieten we Liam lekker spelen. Soms even in de klas, soms in de hal met een houten kasteel. We speelden nog even samen in het lokaal en kregen zo ook een stukje mee van de dagroutine, heel eventjes maar.

Morgen gaat het anders. Morgen gaat hij echt een ochtend zélf naar school. Spelen met de andere kinderen. Op de aanrecht staat zijn zelfgekozen rugzakje klaar met daarnaast een broodbakje en een beker die we morgenochtend vullen. Daarnaast een zakje met broodjes die wachten om gesmeerd te worden. Het voelt gek dat daar geen bakjes voor onszelf bij staan. Een compleet voedselpakket zoals we klaarzetten als we een dag op pad gaan. Nee, nu gaat Liam zelf op pad.

Morgen gaan we met de auto, allemaal samen. Chantal en ik zullen hem samen naar school brengen en de eerste stappen samen met hem gaan zetten. Samen naar de klas en de juf opnieuw ontmoeten. Daarna samen… uhm hoe gaat zoiets eigenlijk? En hem daarna voor een aantal uur loslaten.

Terwijl hij nu ligt te slapen in zijn bedje, net als de rest van het gezin (zelfs de hond slaapt hier al op de bank), bedenk ik me dat er een start gemaakt wordt met weer een nieuw hoofdstuk in ons leven. We gaan terug naar de schoolbanken, maar nu als ouders.

Wie zal er eigenlijk zenuwachtiger zijn? Hij of wij, of gewoon stiekem toch gewoon ik?

* De foto bij deze blog is genomen in april bij het inschrijvingsbezoek.