Sinds de eerste lockdown door corona zijn we steeds flexibeler geworden qua werkplekken, tenminste in de beroepen waarbij dat kan. Een chirurg kan zijn patiënt niet thuis op de keukentafel leggen voor een operatie en een vuilnisman is na één keer de prullenbak legen ook wel klaar met werken. Ouders die thuis werken, achter hun laptop, hebben te maken met hun kinderen die les krijgen of nog jong genoeg zijn dat ze lekker kunnen spelen. Ik verzamelde een aantal redenen, met een korreltje zout, waarom thuiswerken met kinderen (vaak) niet lukt.
Een gestoord dagje thuiswerken
Maakt niet uit welk werk je thuis doet, gestoord worden om allerlei redenen is niet altijd erg handig. Als ik kijk naar mezelf, in de functie van tekstschrijver, is het totaal niet handig om midden in mijn teksten de weg kwijt te raken. Niet lekker in de flow komen of er uit raken bij het volgende moment dat de kinderen iets nodig hebben. Tijdens een dagje thuiswerken ging het zo ongeveer zo:
- Tijdens het schrijven van een zakelijke mail vanuit de wc horen: “Papa, ik ben klaahaar!” Vervolgens loop je naar de wc om weer eens een bil schoon te vegen.
- Tegenover je zoontje zitten die zijn schoolwerk maakt onder begeleiding van 900 verschillende ‘geluidjes’ waarbij hij zich beter kan concentreren (oftewel zichzelf beter kan afleiden). “Piew piew, pppprrrrrr wiehuwiehu, plop plop plop, plop, piew.”
- Kind 1 moet beeldbellen en het geluid van een complete klas leidt je af van de tekst die je aan het schrijven bent. Of je schrijft gewoon de woorden op die je hoort in het gesprek van de klas: Kunstgras heeft een eenhoorn die altijd nee zegt de reputatie dat het er nogal kus-m’n-kont uitziet.
- Het horen van opmerkingen van kinderen uit die klas en het niet bij het onderwerp van de les houden en dan denken ‘Wanneer grijpt die juf nou in?’
- Kind 2 die ook moet beeldbellen en daarbij begeleiding nodig heeft. Je was net weer twee regels tikken verder en kan weer stoppen.
- Als je eindelijk een woord op het scherm hebt staan “Papa ik heb honger!”
- Elk sommetje wat kind 1 maakt wordt door de computer opgelezen: “eenpluseenpluseenpluseenpluseenpluseeniszes”
- De schoolwerkconcentratie is zo enorm hoog, dat je welke vijf minuten over je laptop heen een seintje naar je kind geeft. Oftewel, meer bezig zijn met aan het werk houden van je kind dan jezelf.
- Tijdens het schrijven van een blog 500 vragen naar je hoofd geslingerd krijgen over een Pokémon terwijl de les spelling bezig is.
- Een glas melk die over de tafel valt en je laptop net niet bereikt doordat je op tijd ingrijpt. Wel weer tien minuten bezig met opruimen en 10 minuten met het troosten van je kind.
- Tijdens het schrijven van deze blog binnen een half uur al 20 keer gestoord zijn om allerlei redenen.
Een eigen werkplek
Sindskort gaat het anders. Het kleine kamertje boven is deels omgebouwd als een kantoortje waar ik een soort van ongestoord kan werken. De laptop heeft een vaste plek gekregen. Een boekenkast vol met blogmaterialen aan de ene kant en twee kledingkasten vol kinderkleding aan de andere kant. Mijn deur is behangen met een wasrekje waardoor ik telkens door de lange broeken en jurken heen een weg vind naar mijn bureau, de oude eettafel uit de woonkamer. Hoewel het geen werkplek uit een sprookjesboek is, is het er tenminste wel eentje en kan ik rustiger mijn gang gaan. Mijn spullen blijven liggen en worden niet elke avond verplaatst als de tafel gedekt moet worden. Oh ja, tijdens het inrichten heb ik al mijn praktische tips voor het inrichten van een werkplek in de wind geslagen. Nadeel van thuiswerken is dat de contacten van het bedrijf jouw privélocatie kunnen zien, niet altijd gewenst. Dat los je op door een VPN in te stellen, hiermee versleutel je jouw ip-adres.
Thuiswerken met kinderen en jij?
Hoe doe jij dat, thuiswerken met kinderen? Heb je een eigen plek ingericht? Afspraken met je kinderen gemaakt? Ik ben benieuwd hoe jij dat doet. Vertel me jouw praktische tips.
