Waarom de loedervader niet bestaat

loedervaderLoedermoeder, een moeder die de neiging heeft om de zorg over haar kinderen te laten versloffen. Een moeder die het niet zo nauw neemt met allerlei pedagogische opvoedzaken. Die haar kind best eens een zak chips geeft in plaats van een boterham, de kids te lang voor de televisie zet om ze bezig te houden of de moeite niet neemt om ze aan te kleden. 
Even lekker gechargeerd natuurlijk, want het is ook een beetje een geuzennaam voor de moeders die wel opvoeden, maar het soms gewoon even lekker laten gaan. Om de kids weerbaar te maken, om zelf even in een relaxmodus te komen, omdat niet altijd alles volgens strakke regels hoeft. De loedermoeder laat de teugels afentoe eens lekker vieren.
Geen loedervader
Hoevaak de term loedermoeder ook in de media opduikt, de term loedervader vader zien we niet voorbij komen. Tik op Instagram de #loedervader maar eens in en kijk hoeveel resultaat je krijgt (op moment van schrijven 11 openbare berichten). Waarom is dat toch? Ik heb er zo mijn gedachten bij.
Van oudsher blijven moeders thuis en zorgen voor de kinderen. Vaders gaan werken en komen ’s avonds thuis voor het eten. De kinderen gaan daarna al snel naar bed. In de opvoeding is de vader dan ook slechts degene die in de categorie ‘wacht maar tot je vader thuis is’ valt. De strenge meneer die er is voor de regels. Ik zeg dan ook niet voor niets vader in plaats van papa.
Tijden veranderen en vaders worden steeds meer papa’s. Ze raken meer betrokken bij de opvoeding en verzorging. Goede ontwikkeling. Maar… doordat we jarenlange achterstand hebben in de opvoeding doen we niet alles zoals het ‘hoort’. Dat is inmiddels wel bekend. We vergeten een keer de luier te verschonen, we gooien een keer teveel kruiden in het eten, vergeten een setje extra kleding mee te nemen als we de deur uit gaan, kijken zelf met de kids mee naar de tekenfilmpjes terwijl we samen een zak chips wegstouwen. En weet je, dat wordt zelfs van ons verwacht. Moeders weten toch wel dat we dingen verprutsen en leggen de lat daarom niet al te hoog. Maar oh wee als we het daadwerkelijk even verprutsen. Als blikken dan kunnen doden. Maar och, dat duurt meestal ook niet te lang aangezien de onwetendheid al weer snel wordt vergeven. En dames, geef toe, over welk onderwerp moet je dan klagen tegenover andere moeders.
Vaders hebben de evolutie van het opvoeden niet echt helemaal mee. We lopen gewoon een beetje achter. Als ik zo om mee heen kijk, de verschillende blogs lees op het internet en de vaderinitiatieven zie door het hele land, merk ik dat we met die inhaalslag bezig zijn. En toch, toch geloof ik dat we er nooit helemaal zullen komen. Hoe goed we ons best ook doen, hoeveel liefde we onze kinderen ook zullen geven, hoeveel betrokkenheid we ook zullen tonen, toch zullen wij altijd een stukje die lompe jagers blijven die buitenshuis het voedsel zullen vergaren. Geef toe, in elke man zit nog steeds een stukje holbewoner. En misschien is dat maar goed ook.
Misschien bestaat de loedervader dus toch, zijn we dat allemaal (een beetje), maar valt het gewoon niet meer op.

Schrijver: Papa's wereld

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *