‘Voetbal is een jongenssport’ Tot een paar jaar geleden was dit de kreet die geroepen werd als meisjes mee wilden doen met een potje voetbal. Jongens en meiden hadden geen vrouwelijke rolmodellen in de voetballerij, dus als je als meisje aan voetbal wilde doen, dan wist je dat niet zo heel ver zou komen. In juli 2017 startte Marc Oosterhout met het schrijven van columns op nieuws.nl over zijn dochter die op voetbal wilde en daarin carrière wilde maken. Een sceptische voetbalvader die openhartig met zijn dochter praat in de auto en die fanatiek langs de lijn staat. Samen met zijn dochter ontdekt hij hoe Nederland staat tegenover meisjesvoetbal en hoe hem dat irriteert. Zijn columns zijn dit jaar gebundeld in een boek. Ik las het bijna in één keer uit.

Een dochter met een voetbaldroom

Er komt een dag dat je kind thuis komt en heeft besloten welke sport het wil gaan doen. Zo ook de dochter Rosa van Marc Oosterhout. “Ik wil op voetbal” Een zin die haar vader enorm verbaast, want zelf heeft hij helemaal niks met deze sport. Of er een team voor meisjes bestond maakte haar niks uit, ze wilde tegen die bal aan schoppen en scoren. Met een vader die overstag ging en elke zaterdag langs de lijn zou staan, begon een voetbaldroom. Een droom om net zoals de jongens wedstrijden te spelen voor een vol stadion en uiteindelijk in het Nederlands elftal te komen. Maar of die droom uit zou komen?

De start van openhartige verhalen

Met de start van de eerste training, begint er nog iets nieuws. Marc begint te schrijven over wat hij en Rosa meemaken op het veld en wat ze bespreken in de auto onderweg naar de training en wedstrijden. Eerlijke, openhartige columns waarin hij hun gesprekken precies beschrijft en hoe hij ontdekt hoe de voetbalwereld in elkaar zit. Op uiterst scherpte wijze weet hij te beschrijven hoezeer de meiden achtergesteld worden en weinig kans krijgen om zich te ontplooien binnen de sport.

Een boek met een tijdsgeest

Vrouwenvoetbal is misschien nog steeds niet op het niveau van de heren. De kansen om flink geld te kunnen op het veld zijn er een stuk minder, maar het begint al wel de goede kant op te gaan. Op het moment dat het boek geschreven werd, waren de rolmodellen zoals Lieke Martens en Vivianne Miedema pas net in beeld door het winnen van het Europees kampioenschap. Deze zege was een eerste omslagpunt in Nederlandse denken over het voetbal voor meiden. Wie het boek ‘Voetbaldochter‘ leest, moet zichzelf dus even een stukje terug in de tijd zetten. Toch is het niet geheel nodig, want het boek gaat vooral over de liefde tussen vader en dochter en hoe hun gezamenlijke reis in de voetbalwereld verloopt.

Vader langs de lijn

Als niet-voetballende vader ontdekt Marc de voetbalwereld als nieuwkomer. Langs de lijn verandert hij net zoals de andere ouders in die ene vloekende ouder als de scheidsrechter een andere beslissing maakt. Zelfs als hij vooraf zweert zo nooit te gaan worden. Boos als hij ziet dat de jongens zijn vrijstaande dochter de bal niet aanspelen, teleurgesteld hoe de media het vrouwenvoetbal niet oppakken en er nog steeds minachtend over gepraat wordt. Verbaast over hoe de tweedeling tussen voetbal tussen jongens en meiden (want meisjesvoetbal klinkt al denigrerend) gehandhaafd blijft en geaccepteerd. Samen met zijn dochter praat hij in de auto hierover, maar ook over de teleurstelling van Rosa van die gemiste kans ondanks dat ze daarvoor er al twee inschoot. Over de trots als Rosa uitgenodigd wordt voor Jong Ajax en over haar teleurstelling als ze geselecteerd wordt voor het talententeam en niet voor het Eredivisieteam. Een nuchtere Marc die alles ondertussen probeert te relativeren tegenover zijn door ambitie gedreven dochter.

Een heerlijk leesbaar boek

Hoewel ik zelf geen voetballende kinderen heb, en vroeger zelf korfbal speelde, voel ik in de verhalen mee met deze vader. Het komt vooral door de heerlijk vlotte schrijfstijl waarin hij gesprekken letterlijk opschrijft met een fijn sausje eromheen. Het is daardoor makkelijk om je te verplaatsen in zijn positie. Hoewel dit boek vooral ook gaat om de positie van vrouwen in de voetbalwereld, is het voor mij persoonlijk een erg sterk boek over de band tussen vader en dochter die samen een ambitie nastreven, de ambitie van de dochter. Hoewel het niet zijn wereld is, doet Marc er alles aan om zijn dochter te ondersteunen, zelfs als ze oud genoeg is en hij niet meer wekelijks naar het trainingsveld met haar hoeft te rijden. Korte scherpe verhalen met een grote dosis humor en inlevingsvermogen zorgen ervoor dat je het boek in één adem uit kunt lezen.

Voetbaldochter

---

Voor deze blog ontvingen wij een recensie-exemplaar van Voetbaldochter.