“Kijk papa, deze teken ik voor mama.” Een zinnetje dat ik regelmatig hoor. Meestal zijn de knutselwerkjes die de jongens maken voor Chantal bedoeld, of toch stiekem voor henzelf. Als Liam poppetjes tekent zit er meestal wel eentje bij die ik moet voorstellen. Vorige week was het ineens anders.
Handjes op de rug
Na wederom een slopende rit met de bus kwam ik brak thuis. Het enige waar ik op dat moment aan dacht was eten. Gelukkig had Chantal het eten al klaar en zou mijn bord zo gebracht worden. Liam stoof naar de keuken en ik dacht dat hij daar wilde helpen. Dat dacht ik tot het moment dat ze allebei de keuken uitkwamen zonder een bord. “Papa, Liam heeft wat voor je.” De post zal wel langs zijn geweest, maar ik kon me niet herinneren dat ik iets besteld had of dat een pr-bureau iets zou sturen. Toch had meneertje zijn handen op de rug.
“Voor jou”
Met een grote lach op zijn gezicht riep hij heel hard: “Tadaaaaa, voor jou!” Vlak voor mijn bril hield hij iets waarop mijn ogen zich niet konden focussen. Nadat het voorwerp iets naar achteren ging kon ik pas zien dat het een hartje was. Eentje die hij zelf gemaakt had van strijkkralen. Hij was er druk mee bezig geweest op de bso en wilde het perse afmaken toen Chantal hem daar ophaalde. Het was gelukkig binnen de tijd nog gelukt.
Ik was verrast. Hij had dit helemaal speciaal voor mij gemaakt. Even geloofde ik dat niet, dat geef ik toe. Zelfs later nog even bij Chantal nagevraagd of dit echt zo was en zij bevestigde dit. Op de bso had hij al gezegd dat hij het voor mij aan het maken was.
Waarom verrast?
Waarom ik zo verrast was? De laatste tijd moet ik helaas nogal vaak mopperen op het jochie. De meeste tijd die ik met hem meemaak is ’s ochtendsvroeg of ’s avonds rond etenstijd en bedtijd. De momenten waarop hij eigenlijk te moe is om te luisteren en ik niet op mijn geduldigst ben. Dat wringt soms nogal. Ondanks dat ik hem wil laten merken dat ik ook een lieve papa ben, merk ik dat dat de laatste tijd even wat minder zo is. Ik ben me er dan ook van bewust dat ik mijzelf soms even een schop geef om toch te gaan stoeien of op een andere manier aandacht aan hem geef. Veel van mijn ideeën lukken uiteindelijk door tijdgebrek of ’te moe’ zijn van beide kanten niet. Ik weet dat dit anders moet en heb me dan ook voorgenomen om iets vaker ‘ja’ te zeggen. Nee, ik maak nu even geen reclame voor een vakantiepark. Gewoon even vaker samen iets doen zonder anderen erbij. Leuke dingen bedenken of meegaan in zijn fantasie om vanuit daar iets te ondernemen.
En toch, blijkbaar doe ik toch iets goed om knuffels te krijgen op allerlei momenten van de dag.
Oh, with all that I’ve done wrong
Bob Carlisle – Butterfly Kisses
I must have done something right
To deserve a hug every morning
And butterfly kisses at night
Wat ontzettend lief! En ook zo herkenbaar. Ik voel me soms best een politieagent. Vooral Lucas lijkt soms geen oren te hebben terwijl hij ook heel lief kan zijn hoor. Maar hij weet soms niet wanneer het genoeg is en echt tijd om te luisteren. En dan mopper ik maar weer aan. Ook ik heb dus het voornemen om er wat aan te gaan doen. Maar nog altijd word ik overladen met knuffels en tekeningen. Het is meer voor mezelf en voor de kinderen dat ik het niet leuk vind. Vooral op momenten dat ik door mijn gezondheid weer een gebrek aan energie heb merk ik dat ik niet de gezelligste ben. En toch moet dat veranderen want de kinderen kunnen er ook niets aan doen. Nu het beter weer wordt gaan we vaker een blokje wandelen/fietsen of speuren in de tuin of bossen 😁
Goed van je dat je het zelf ook erkend. Dat zorgt ervoor dat je net als ik aan verbetering kunt gaan werken.
Mooi geschreven,liefs,ma
Geweldig mooi geschreven. Je bent een goeie papa.
Mooi, zo zie je maar weer, kinderen beseffen maar al te goed dat papa of mama ook moe zijn en daardoor al eens mopperen. Ze zien je echt niet minder graag daarvoor.