“Wakker worden, je mag naar school vandaag. Raad eens wie er jarig is?” Slaperige oogjes springen open, een mannetje van vier kruipt uit bed en begint te springen: “Jaaah! Kyran is twee geworden papa, Kyran is twee!” Even was hij knalwakker om daarna weer halfsuf tegen me aan te hangen. Van achter sluipt de jarige job op me af en vangt me met een knuffel.

Voor de tweede keer
Vandaag, precies twee jaar geleden werd ik voor de tweede keer vader. Na een plotseling toch snelle bevalling hield ik een klein ventje in mijn armen. Niet lang na zijn geboorte deed ik hem zijn eerste luier om. Niet alles was nieuw, met Liam had ik het al meegemaakt, maar het is vreemd om te merken hoe snel je dingen ‘verleerd’ bent. Nou ja verleerd, hoe ouder het kind wordt, des te makkelijker je om kunt gaan met het lijf(je). Ineens is alles weer zo klein en ogenschijnlijk fragiel.

Gezondheid
De afgelopen twee jaar zijn hectisch geweest in het leventje van Kyran. Longontstekingen, ziekenhuisopnames, astma, medicijnen en slecht slapen in de nacht. Dan nog niet gesproken over de waterpokken en de griepaanvallen. Nee, heel makkelijk heeft het ventje het niet echt. En toch, toch heeft hij een behoorlijk vrolijk karakter. Kan hij schaterlachen en stralen met zijn ogen. Die gevaarlijke ogen waarmee hij nu al weet te spelen. Waarmee hij je probeert te ontwapenen als je boos op hem bent.

Groter
Hij is al twee. Ineens lijkt hij een stuk groter, zelfstandiger en tot steeds meer dingen in staat. Er komen steeds meer halve woordjes uit zijn mond, weet steeds beter aan te geven wat hij wil. Ze zeggen altijd ‘ik ben twee en zeg nee’, maar die spreuk is niet op hem van toepassing, want dat doet hij al meer dan een half jaar. Dat sterke willetje is er wel. Motorisch wordt hij steeds sterker. Misschien vallen de dingen mij iets meer op als hij ineens iets kan, omdat het bij mij zo lijkt dat het ineens is. Chantal heeft dan allang een hele aanloop ernaar meegemaakt. Ze is dan ook vaker bij hem dan ik. Zo zag ik hem vandaag in de supermarkt ineens een kinderkarretje pakken en er meer rondrijden, zelfs zonder ergens echt tegenaan te stoten. Het klinkt suf, maar ik voelde me echt trots over hoe hij gegroeid is. Mijn gezicht voelde ik dan ook gloeien en ik merkte dat er een flinke glimlach was.

Visite en vieren
Vandaag vierden we zijn verjaardag al een klein beetje. Opa, oma en omi kwamen langs. Met een nieuw dekbedovertrek van Woezel en Pip was hij al heel blij, maar het nieuwe loopfietsje waarbij hij met zijn voetjes op de grond kan, was helemaal de bom. Er wordt al flink wat afgereden hier binnen. Toch jammer dat we dan zo’n kleine woning hebben. Morgen, zaterdag en zondag komt er gedoseerd visite. Zo hebben we het huis niet compleet vol zitten en hebben we veel meer aandacht voor iedereen.

Eén groot cadeau
Om niet allerlei cadeautjes te krijgen die ergens in een kast belanden of al snel kapot gaan, hebben wij besloten om één cadeau te vragen. We hebben de visite dan ook gevraagd om een financiële bijdrage. De de afgelopen zomer hebben we de zandbak verwijderd. Die was te versleten geraakt. Aangezien de jongens helemaal gek zijn van het spelen in het zand en de modder, gaan we zelf een nieuwe zandbak bouwen. Daar moet materiaal voor gekocht worden. Het leuke van gezamenlijk één cadeau is dat hij iets krijgt waar hij daadwerkelijk iets aan heeft. Dat ik het deels zelf zal maken, maakt het extra speciaal.

Kyran is nu twee, over een jaartje al drie. De tijd gaat tot nu toe enorm snel, hoe snel zal het nu gaan en wat gaan we allemaal meemaken? We gaan het zien.

Related posts:

Het ultieme persoonlijke cadeau, een melksieraad Het is mijn verjaardag tag Als je twee wordt is het feest! – deel 1 De naam Kyran: waarom en de betekenis