Al snel toen bleek dat Chantal zwanger was nam ik een besluit, ik wilde alles meemaken wat zij meemaakte met de kleine man. Mee naar de verloskundige, mee naar het ziekenhuis, mee naar de babywinkel, mee naar …. Maar ook die vieze luiers verschonen, flesjes geven, er ’s avonds uit gaan als de kleine huilde, de badjes en de bedjes. Alles, maar dan ook alles. Ja, ook die kotsgolven over me heen en dan alles opruimen. Al snel klopte ik dus aan bij mijn toenmalige manager: “Als de kleine geboren is, neem ik per direct twee weken vakantie op!”
Haar blik verraadde dat ze twijfelde. Ze gunde mij die twee weken, maar ze had me ook nodig voor het werk. We zaten in een periode van rapporten die af moesten voor de GGD en in een tijd van veel zieke werknemers. Zo tijdens of vlak na de grote basisschoolvakantie waren veel collega’s ook afwezig. Toch stemde ze in. Het hele jaar had ik nog geen verlof opgevraagd, hooguit sporadisch een half dagje die ik op een ander moment weer inhaalde. Er waren dus nog meer dan genoeg vrije dagen op te nemen. Speciaal hiervoor had ik ze opgespaard, hiervoor en al die andere momenten later in het jaar dat het nodig zou zijn voor mijn toekomstige kleine meneer.
Deze week is het vaderschapsverlof een agendapunt in het Europese Parlement. Op dit moment is het zo dat je in Nederland slechts twee dagen verlof krijgt als nieuwbakken papa om te genieten van je kind. Tijdens deze dagen moet je jouw kind gaan aangeven (stom woord trouwens) bij de gemeente, werk je doktersbezoeken af, overleg je met de kraamhulp en mag je de eerste stappen doen in de verzorging van je kind. Nederland loopt qua verlofdagen flink achter op de andere Europese landen. In België en Frankrijk krijgen kersverse vaders 10/11 verlofdagen en in Denemarken is dit twee weken. Voor deze laatste regeling pleit het Parlement (bron).
Twee weken, precies de tijd die ik mezelf wilde geven. Ook al is het niet enorm veel, het is wel kostbare tijd die je helpt om een band op te bouwen met je kleintje. De band die met de moeder al veel makkelijker gekweekt wordt doordat ze al negen maanden samen zijn geweest, het kleintje af gaat op de geur van mama en omdat daar de melk vandaan komt (in gunstige gevallen). De papa krijgt zijn band door zoveel mogelijk met het kind op te kunnen trekken. Die kleine knuffels tussendoor, even de luier verschonen en lekker badderen. Door zijn aanraking en het veelvuldig ruiken van zijn geur gaat de kleine ook hem herkennen. Hoe lastig is dit wenproces als papa er meer dan de helft van de tijd niet is. Dat is dan meestal bij die belangrijke momenten waarbij de hechting verstevigd wordt.
In de sociale media is niet iedereen positief gestemd. Reacties variëren van een ‘direct invoeren’ tot een ‘dat gaat weer van mijn belastingcenten af, je kiest er toch zelf voor om vader te worden’. Werkgeversorganisaties VNO-NCW en MKB-Nederland menen dat vaders al lang van te voren de geboorte aan zien komen en dus vakantiedagen kunnen opsparen. Je weet als vader echter niet hoe het na de geboorte gaat lopen en hoe vaak je onverwachts vrij moet nemen. De voorraad aan vrije dagen is dan al vrij snel op. In mijn geval was het zo dat Chantal enkele weken voor de uitgerekende datum in het ziekenhuis kwam te liggen. Ik nam mijn vrije dagen op en al snel kwam onze meneer ter wereld. Beiden bleven ze een tijdje in het ziekenhuis liggen, ons mannetje zelfs wat langer als de mama. Dit duurde meer dan een week en dus voordat mijn zoontje thuis was, waren mijn opgenomen dagen bijna op. Dagelijks reed ik ’s ochtends naar het ziekenhuis, regelde ik tussendoor alles wat geregeld moest worden en ging ik ’s avonds weer alleen naar huis. Die vrije dagen had ik liever thuis doorgebracht, genietend van de blauwe wolk.
Blij was ik met die twee weken vrij die ik opgenomen had. Langzaam kon ik wennen aan een nieuw gezinsritme en kon ik mijn vrouw bijstaan in alle dagelijkse taken. Vergeet niet dat het lijf van de vrouw even nodig heeft om overal van te herstellen, zeker als een bevalling niet zo heel erg beviel. Van de kraamhulp leerde ik de routine van het verzorgen, hoe de badjes gedaan moesten worden en op welke manier ik meneertje kon inbakeren. Wanneer had ik dat allemaal moeten leren als ik gewoon was gaan werken? Op de momenten dat de kleine sliep?
Dat het ook de andere kant op kan bewijzen de Belgen. Daar werd in maart van dit jaar door CD&V gepleit voor het verplicht opnemen van het vaderschapsverlof (bron). Daar werd flink tegen geprotesteerd op sociale media waarbij de strekking was dat het als te betuttelend werd ervaren. Je kunt naar mijn idee ook bedenken dat ze het goed met je voor hebben en je een mooie kans bieden om te wennen als nieuwbakken vader.
Het is duidelijk, van mij mag de regeling van twee weken vaderschapsverlof doorgevoerd worden. Als ons tweede kind zich ooit aandient zou ik er graag gebruik van maken. De situatie ligt dan helemaal anders. Ik zal dan geen nieuwbakken papa meer zijn, veel zal ik niet meer hoeven te leren, maar het zal wennen worden als nieuw samengesteld gezin. Er is immers een zoontje die ook moet wennen aan een nieuwe telg, en ook daar zal aandacht aan gegeven moeten worden, aandacht van een vertrouwd persoon en ook dat kan de mama niet alleen.
Wat vind jij?
Wat vind jij van twee weken vaderschapsverlof?
Geef je mening in een post onder deze blog, via de Facebookpagina of op Twitter.
twee weken verlof ben ik het helemaal mee eens. Ik pleit er ook voor dat organisaties Beter met vaders omgaan waarbij complicaties optreden zoals bij ons een vroeggeboorte, om maar een voorbeeld te noemen.
Marco zijn oude werkgever wilde hem alsnog 3 weken na Tsjechië sturen terwijl Leia toen net 6 dagen oud was en lag te vechten voor d’r leventje. Ook ik was heel erg op hem aangewezen gezien Leia in het ziekenhuis verbleef en ik geen kraamzorg kreeg en geen familie in onze omgeving. Het wordt je dan knap lastig gemaakt. Marco heeft in dit geval voor zijn gezin gekozen en dat heeft hem zijn baan gekost. Ik vind het werkelijk walgelijk. Een overheidsorganisatie waar je je 8 jaar lang voor in hebt gezet zet je zo bij het grofvuil.
Nou ik ben dus voor! Mooi artikel!
Dank je voor je reactie Cassandra. Wat een schofterige manier om je baan te verliezen zeg.
Ja is toch te belachelijk voor woorden?! Godzijdank heeft hij na een maand een nieuwe baan kunnen bemachtigen. Overigens ook bij de overheid, maar nu al beter geregeld..
Zo zie je maar dat alles weer per locatie verschilt en je altijd te maken hebt met de welwillende medewerking van mensen.