Het is er doorheen, het wetsvoorstel dat er voor zorgt dat het partnerverlof verlengd wordt van twee naar vijf dagen. Vanmorgen vroegen de dj’s van QMusic aan hun lezers wat ze ervan vonden. Opvallend was het dat veel mannen het niet zo nodig vonden omdat ze zich toch nutteloos thuis voelden door aanwezigheid van de kraamzorg.

Momenteel is het zo dat je als vader twee dagen verlof krijgt om alle papierzaken te regelen. Aangifte doen van de geboorte van je kind bij de gemeente bijvoorbeeld. De man is helemaal niet thuis om een band te krijgen met het kind of om de moeder te ondersteunen. Tenminste, niet voor de wet. Voor moeder en kind is de kraamzorg er, die meteen ouderwets de taken van de vrouw overneemt in het huishouden zoals koken en schoonmaken. In theorie dan, want het hoeft helemaal niet zo te zijn.

Zodra de kraamzorg binnen stapt voelen veel mannen zich een ‘gast in eigen huis’. De jongbakken vader wordt verteld wat hij moet doen, krijgt geleerd hoe hij een luier moet verschonen of hoe hij zijn kind moet wassen. Een snelcursus verzorging. De papa heeft het gevoel er te zijn om boodschappen te doen voor de dingen die de kraamzorg nodig heeft.

En daar gaat het mis. De kraamzorgster is er om moeder en kind te ondersteunen. Dat ze het de vader makkelijk maakt door ook voor hem een kop koffie te maken en te koken, maakt het niet dat de man nutteloos is.

Het eerste moment dat de kraamzorgster bij ons binnen kwam, bij ons tweede zoontje, besloot ik het heft in eigen handen te nemen. Ik wilde niet nutteloos toekijken. Meteen na de kennismaking ben ik met haar even apart gaan zitten om afspraken te maken. Op een prettige manier laten weten dat het mijn gezin en huis is waar ik totaal niet hulpeloos ben in het huishouden. Dat ze echt niet voor mij koffie hoeft te zetten of een boterham smeren. Dat ik het huishouden wilde doorzetten zoals we altijd deden. Zo deed ik gewoon mijn eigen dingen. Zette een kop koffie of thee als ik dat wilde en als ik dat deed ging er meteen een extra kopje bij voor de kraamzorg. Als ik fruit pakte, schilde ik een extra appeltje. Nee, zij zorgde niet voor mij, maar ik zorgde ervoor dat zij mijn vrouw en kind zo goed mogelijk kon verzorgen. Als ik broodjes in de winkel haalde, dan ging er een extra broodje mee. Ik deed mijn normale huishoudelijke taken. Als ze vroeg of ze moest koken had ik de aardappels al geschild. Het grappige was dat ze mij soms moest waarschuwen niet te veel te doen en meer moest genieten, al deed ik dat ook.

Samen met de kraamzorgster had ik op een prettige manier afspraken gemaakt. Op welke taken kon zij zich concentreren en waar zou ik me druk over maken. Enkele dagen was ze onderdeel van ons gezin en draaide ze mee zoals wij dat wilden. Heerlijk was dat. Het liep zo soepel omdat ieder wist waar hij/zij aan toe was.

Het is natuurlijk zo dat de kraamzorg bepaalde theoretische kennis heeft die je als nieuwbakken vader niet zo snel paraat hebt. Dat ze handige trucs heeft om bepaalde dingen makkelijk aan te pakken in de verzorging. Praat met elkaar, spreek dingen af en zorg ervoor dat je samen een goede kraamtijd hebt. Zo voorkom je een heleboel klachten achteraf en heeft ieder zijn eigen nut.

En jij? Hoe regelde jij het met de kraamzorg? Maakte je afspraken? Was de vader ‘nutteloos’ of een goede hulp? Laat het me weten.