Als vader krijg je soms te maken met uitdagingen die je van tevoren niet had zien aankomen. Mijn kinderen, qua leeftijd grofweg tussen de luiers en de puistjes in, absorberen kennis als een spons. Schitterend om te zien dat de kwartjes dagelijks vallen als rijpe appels op de grond, meestal niet ver van de boom. Natuurlijk is er voor hen ook veel om te absorberen. Alles is nieuw en interessant. Maar eerlijk toegegeven, het hele proces is soms wel gruwelijk vermoeiend. Bij ons gaat dat namelijk zo. Eerst vertel je ze iets nieuws, iets waar je zelf behoorlijk enthousiast over bent. Daarna kijken ze je half-scheel en met open mond aan. Dan halen ze diep adem en vervolgens krijg je een allesvernietigend en hyper-irritant ‘Waaaaaroooooommmm?’ om je oren geslingerd. Of je krijgt de minder bekende, maar ‘Wa is da dàààààn?’

Voorbeeldje

Stel je kijkt met een aantal kinderen een historische documentaire over de Tweede Wereldoorlog en je probeert hun vragenvuur te doorstaan. Dan krijg je zoiets:
Papa: ‘Kijk, op deze beelden zie je de Nazi’s, die hebben heel veel Joden dood gemaakt’
Kind: ‘Waarooooommmmm?’
Papa: ‘Nou, omdat ze overal de schuld van kregen mede doordat ze een ander geloof hadden’
Kind: ‘Waarooooommmmm?’
Papa: ‘Ja eh, met dat geloof zijn ze gewoon geboren, ze hebben dan een andere godsdienst’.
Kind: ‘Wa is da dàààn, een godsdienst?’
Papa: ‘Ja ehhhh, dat is een soort levenswijze, dan geloof je in een andere God’
Kind: ‘Wa is dàààn, een God’
Papa: ‘Ja ehhhh, gewoon, iemand die overal is, alles weet en alles bepaalt’
Kind: ‘Oh je bedoelt mama?’

Ok, dat gesprek ging misschien niet als gepland, maar je snapt wat ik bedoel.

Volwassenen weten alles!?

Volwassenen pakken dat heel anders aan, want die zijn namelijk heel slim. Volwassenen zijn zelfs zo slim dat ze met nul informatie, toch alle antwoorden weten. Knap hè. Kijk dat gaat zo. “Botswana heft verbod op olifantenjacht op” waarop een volwassene zegt ‘Tja, die Afrikanen zijn echt allemaal corrupt’. Of er staat “Koopwoning kost gemiddeld 7,7 procent meer” waarop een volwassene zegt ‘Dat is dus nog meer knaken neertellen voor een stapel stenen, je ken beter gaan huren’. Slimme wezens, die volwassenen. Ze vergeten alleen dat ene keertje extra doorvragen, iets wat ze in de kindertijd nog zo goed konden.

Zelf ben ik kwaliteitscoördinator van beroep en in mijn professionele carrière word ik geacht de oorzaak van een klacht te achterhalen door het uitvoeren van de zogenaamde 5W-methodiek, de five-why methode. Hierbij stel je gemiddeld vijf keer de vraag ‘waarom?’ om achter de oorzaak van een afwijking te komen. Eigenlijk ga je dus terug naar je jeugd. Ja, die kids zijn zo gek nog niet.

De hele Wikipedia vullen

Mocht je trouwens geen kinderen hebben en afvragen hoe dat voelt als ouder. Nou, dat is makkelijk uit te leggen. Het is alsof de mensen achter Wikipedia jou persoonlijk bellen en zeggen dat er iemand per ongeluk de complete Wikipedia heeft gedelete. Paniek! En daarna vragen ze jou om, eigenhandig, alle 4,1 miljoen Wiki-pagina’s te vullen. Onderwerp voor onderwerp, pagina voor pagina. En natuurlijk binnen de gestelde deadline, want als de ‘spons-periode’ is afgelopen, nemen ze helemaal niks meer van je aan.

Maar goed, het is wel een proces met twee kanten, enerzijds dus dodelijk vermoeiend, anderzijds word je zelf ook aangezwengeld om over de meest basale dingen na te denken. Vragen die jouw vastgeroeste ouwe harses niet meer stelt, maar die toch essentieel kunnen zijn. Vragen over de oorsprong van het leven. Vragen over je eigen bestaan. En natuurlijk basale vragen zoals: Waarom heeft het oorspronkelijke raketijsje eigenlijk de kleuren geel, oranje, rood? Ja, waarom eigenlijk. Waaroooooommmm?