Mijn hersenen slaan de laatste tijd nogal eens op hol. Sinds ik een dubbele blauwe lijn zag staan op de predictor, wist ik dat mijn wereld zou veranderen. Mijn kleine gezin van een lieve vrouw en hond wordt uitgebreid. De straten om ons heen hebben de laatste maanden opvallend veel geboorteborden, dus we kunnen zeggen dat ook wij mogen oogsten van vruchtbare grond.

Misstanden in de media

Zittend op de wolk voor de tv slaat de realiteit toe. Een kindercentrum moet sluiten vanwege mishandelingen. Mijn maag draait even om. Direct schieten zaken als ‘Het Hofnarretje’ voorbij. Mijn kind zal straks ook ergens naartoe moeten als mijn vrouw en ik moeten werken. Naar mijn ouders kan niet elke dag, ook al staat mijn moeder te trappelen. Wat gaat er met mijn kind gebeuren als ik er niet bij ben? Vaderlijke angsten maken zich van mij meester. Zijn mijn angsten gegrond? Is het nu echt zo erg in kinderopvangland of wordt ik teveel gevoed door excessen die de media brengen?

Ik lette extra op tijdens het werk

Verdorie, ikzelf en mijn vrouw werken in de kinderopvang en ik begin te twijfelen over de opvang van mijn toekomstig kind. KiK23 ging over ‘mannen in het beroep’ en viel op de deurmat toen het nieuws van een zekere Robert M. de wereld in kwam. Ouders spraken me aan of het van invloed was op mijn werk. Eerlijk gezegd dacht ik toen wel wat langer na over de dingen in de verzorging die ik wel of juist niet deed, en over hoe ik handelde en waarom juist zo. De uitkomst: ik handel niet naar allerlei pedagogische modellen, ik handel zoals ik mijn eigen kind zou willen opvoeden. Met deze gedachten ben ik vast niet de enige in mijn vak.

Gerust

Kijkend om me heen op mijn locatie, en ook op andere locaties, zie ik hoe gedreven iedereen met de kinderen bezig is. Zie ik hoe banden met de kinderen worden opgebouwd, hoe kinderen in het winkelcentrum op de juf van de groep Aapjes afvliegen voor een knuffel. Op die momenten denk ik hoe zonde het is dat een paar rotte appels mijn tijd doen verspillen door me te laten twijfelen. Breng ik straks mijn kind naar KION? Mijn antwoord luidt: ja, met een gerust hart.

Meer lezen uit deze serie:
Een vader in de kinderopvang – deel 1
Een vader in de kinderopvang – deel 2
Een vader in de kinderopvang – deel 3
Een vader in de kinderopvang – deel 4

Dit artikel verscheen eerder in KiK 29 – jaargang 8 / maart 2013 KiK was het personeelsblad voor KION en De Blokkentoren