Update: Kyran en het jaar van het ziekenhuis

20170129_212644.jpgOp 1 maart 2016 werd Kyran geboren. In zijn eerste jaar werd hij drie maal opgenomen in het ziekenhuis vanwege problemen met zijn luchtwegen. In deze blog neem ik jullie een stukje mee terug naar het begin en vertel ik hoe het er nu voor staat.


Als Kyran drie maanden oud is zien we thuis dat de verkoudheid niet zomaar een verkoudheid meer is. Het is laat in de avond als we zien dat zijn buikje wel hele grote bewegingen maakt. We aarzelen niet en bellen de dokterspost. Niet veel later, ik reed een beetje harder dan normaal, waren we waar we wezen moesten. Vanuit de dokterspost zaten we al snel een deurtje verderop bij de Eerste Hulp waar de kleine man zuurstof toegediend kreeg. Besloten werd om hem op te nemen. Een week lang heeft Chantal met hem op een kamertje geslapen en zijn de symptomen van een luchtweginfectie bestreden.
Bij zes maanden was het weer raak. Aan de bewegingen van de buik konden we al raden wat er ging gebeuren. Wederom werd hij een aantal dagen in hetzelfde ziekenhuis opgenomen en werd er een bestrijding voor een luchtweginfectie gedaan. Nou ja, er werd extra zuurstof toegediend en meer niet. De ene keer dat er verneveld werd werkte (helaas) niet. 
De derde keer was bij achteneenhalve maand. We besloten het eerst zelf op te lossen met Ventolin. Aangezien er weinig verbetering in kwam zijn we toch maar naar de huisarts gegaan. Die besloot vanwege de geschiedenis om door te verwijzen. Van te voren had ik al besloten dat we niet terug zouden gaan naar hetzelfde ziekenhuis, maar dat we naar de andere in dezelfde stad wilden. De grote reden is dat ik vond dat er gezocht moest worden naar een oorzaak in plaats van enkel bestrijding. Het ziekenhuis waar ik heen wilde me Kyran is een opleidingsziekenhuis. Het maakte me niet uit als er 600 studenten om hem heen zouden staan die allemaal iets anders zouden roepen, als de arts er maar op het goede spoor door kwam. De huisarts stemde in en niet veel later waren we waar we ‘wilden’ zijn. Een nachtje observatie en daarna naar huis om daar te herstellen van een longontsteking. We gingen naar huis met een puffer voor als hij het benauwd krijgt (Ventolin) en een onderhoudende puffer die we ’s ochtends en ’s avonds moeten toedienen (Qvar) en ontstekingsremmend werkt. Eindelijk kregen we te horen wat we wilden, er zou verder gekeken worden dan enkel nu. We kregen een verwijzing naar de RAAcK poli van Dekkerswald. Een afdeling gespecialiseerd op kinderen en jongeren (tot en met 18 jaar) met moeilijke behandelbare astma of astma-achtige klachten.
We kregen een uitnodiging voor januari 2017 om op consult te komen bij de longarts. Daar vertelden ze dat we de Ventolin iets te lang hadden gebruikt terwijl het niet nodig was geweest in de rustige periodes. Die hoeven we nu dus alleen nog maar te gebruiken als hij het benauwder krijgt. De Qvar blijft er in. Het is nu nog te vroeg om te zeggen of Kyran astma heeft en dat valt ook nog niet te testen. De kans is wel groot aangezien veel familieleden aan Chantals kant het hebben en er bij mij in de familie bronchitus is. Over enkele maandjes mogen we weer terug om verder te kijken hoe het met ons ventje staat.
Elke avond en ochtend gaat die toeter weer op zijn neus en mond. De ene keer vindt hij het geen probleem, de andere keer schreeuwt hij de longen uit zijn lijf en spartelt en duwt de toeter weg. Op die momenten verscheurt hij mijn hart en moet ik hem in een soort van houdgreep leggen om het puffen voor elkaar te kunnen krijgen.
Op dit moment is hij weer aardig aan het snotteren en rochelen. We hebben de Ventolin dus weer tevoorschijn gehaald.

Schrijver: Papa's wereld

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

  • Altijd zo sneu met die kleintjes, heel goed overigens dat jullie ervoor hebben gekozen om het middels een ander ziekenhuis te laten gaan. Heeft toch baat gehad voor de kleine. Hier wordt er nu vanwege de regelmatig terugkerende (bovenste) luchtweg infecties gekozen om de neus amandelen te knippen en huisjes te plaatsen omdat Leia ook continue vocht en slijm in haar oren heeft. We waren er een beetje klaar mee dat ze continue aan de anti biotciums zat en samen met de huisarts waren we ook een beetje bang dat ze straks immuun wordt voor dit middel.