Een nieuwe schooljaar is begonnen. Als pedagogisch medewerker op een bso begint er dan weer een nieuw jaar van werken. Dit schooljaar is het voor ons ook helemaal anders aangezien Liam nu voor het eerst naar school gaat. Zijn eerste weekjes zitten er nu op en wij zijn ook al weer hard aan het werk. Omdat nu alles anders is, zijn we allemaal op zoek naar een nieuw ritme. Dat gaat niet altijd even makkelijk.

Liam naar school
Zoals geschreven gaat Liam voor het eerst naar school. Dat betekent een heleboel nieuwe dingen in ons dagelijkse rooster. ’s Avonds legt Chantal de kleren alvast klaar en wordt het bakje fruit en de lunch klaar gemaakt. Dit scheelt weer tijd de volgende dag. ’s Ochtends staan we eerder op, maken we de kids vroeger wakker, zorgen dat ze ontbijten en zorgen we ervoor dat Liam op tijd op school komt. Op maandag en donderdag werkt Chantal in de ochtend, dan breng ik hem met de fiets. Kyran moet dan mee en zit in zijn eigen stoeltje voorop. Op dinsdag en woensdag brengt Chantal ze met de auto weg.

Op de lange schooldagen (dinsdag en donderdag) laten we Liam zijn boterham op school eten. Hem tussendoor ophalen zorgt enkel voor tijdstress en het komt vaak door vergaderingen niet uit. Omdat dit ook zo wisselt kozen we voor continuïteit en duidelijkheid voor hem, ons en school.

Doordat Liam net 4 jaar is hoeft hij nog niet helemaal verplicht naar school. Dit geeft ons wat lucht door de maandag voor een halve dag te kiezen. Chantal past die dag op bij kinderen thuis en zo kan Liam gewoon mee in plaats van op deze dag opvang te moeten regelen.

Op dinsdag en donderdag gaat hij nu na schooltijd met een vriendje mee als tijdelijke oplossing. We kunnen geen gastouder vinden en we zijn nog in gesprek met de plaatselijke bso over tijden en mogelijkheden.

Bso tijden en vergaderingen
Chantal en ik werken dus allebei op een buitenschoolse opvang. Rare werktijden waar je niet al te flexibel mee om kunt gaan. Thuiswerken kan bijvoorbeeld niet, want je kunt dat jonge grut niet mee naar huis nemen. Al is onze tuin groot genoeg voor een half legertje. Bso is werk waarbij de vergaderingen niet tijdens de reguliere uren gebeurd, maar waar je extra eerder voor moet komen of langer voor moet blijven. Als ik eerder vergaderingen heb, ben ik genoodzaakt om met de bus te gaan. Echter is de busverbinding hier niet echt optimaal en moet ik zo’n 1,5 uur rekenen voor een simpele rit, vooral ook doordat de aansluiting bagger is.
Na werktijd halen Chantal en ik elkaar op, ligt eraan wie de auto heeft op dat moment, om daarna door te rijden om de kids op te halen. Kyran zit nog bij dezelfde gastouder waar hij eerder op de dag heengebracht moet worden, Liam momenteel dus nog bij een vriendje. Als jezelf om 18:00 officieel klaar bent, maar dan vaak nog kinderen opgehaald moeten worden, is het geluk als je 19:00 redt voor de eigen kids.

De avond thuis
Op dinsdag en donderdag hebben de kinderen al gegeten als we ze ophalen. Wijzelf moeten dan nog voor onszelf koken. We brengen de kinderen eerst naar bed, maar dat zijn helaas slechte slapers. Voordat we kunnen koken en eten zijn we dan ook een flinke tijd verder. Regelmatig proberen we hier alvast wat van te voren voor te doen. De aardappels vooraf schillen bijvoorbeeld.
Met een beetje pech, nou ja heel vaak, slapen de kinderen pas na 22:00 uur in. Zelfs als we al rond 19:30 uur beginnen. Het is dus vaak na tienen dat we tijd voor onszelf hebben. Tijd om een filmpje of serie te kijken, bloggen of de belangrijke mails te beantwoorden. Als de hond overdag niet fatsoenlijk uitgelaten is, moet er dan nog een aardig rondje gelopen worden. Stiekem dus toch geen tijd voor jezelf. Hoewel, dan loop ik meteen een rondje Pokémon Go.

Mijn tijd
Het is vaak laat voordat ik tijd heb voor mezelf. In die tijd wil ik vaak mijn blogs schrijven, alleen lukt dat dan niet meer. Uitgeschakeld zijn die hersenen dan. Geen fatsoenlijke tekst meer uit mijn vingers. Dat wordt dan een filmpje of serie op Netflix kijken, als Chantal nog wakker is doet ze mee. Gelukkig lukt het schrijven me nog regelmatig wel en plaats ik nog steeds blogs. Dat vind ik namelijk ook veel te leuk om te doen.

Samen groeien
We moeten als gezin nog groeien in het nieuwe ritme dat nu nog veel moeite kost. We worden moet van slecht slapen en reageren soms niet zoals we willen. Liam kan soms een woede/huilaanval krijgen omdat hij even niet weet hoe te reageren en Kyran wilt graag veel aandacht. Chantal en ik leggen de agenda’s constant naast elkaar en passen de autoritten er op aan.
Het heeft gewoon weer even nodig voordat we het gewend zijn. Blijven overleggen, kijken en luisteren naar elkaar. Ontdekken wie wat nodig heeft en wanneer. Een proces dat altijd zal blijven bestaan omdat er altijd weer dingen zullen veranderen.