Sophie zit op haar bed en kijkt naar haar knuffelbeer. Het is een grote, zachte goudbruine beer met grote kraalogen. De beer heeft een klein rood kettinkje waar BEAR op staat. Sophie weet heus wel wat dat betekent. Dat is BEER, maar dan in het Duits. Ze kreeg de knuffel toen ze 2 jaar was en gelijk ze noemde ze hem Beer. Vanaf de eerste dag was het haar lievelingsknuffel.
Maar nu heeft Sophie ruzie met Beer. Als Sophie boos is gaan haar neusvleugels een beetje omhoog. Dan lijkt het alsof ze hele grote neusgaten heeft. Zoals nu. Met een knorrige stem zegt ze: “Je bent stom Beer. Ik ben nu al zeven jaar oud en niemand in de klas heeft een knuffel meer. Knuffels zijn voor baby’s.” Sophie kijkt heel boos naar Beer. “Je moet weg Beer want ik ben te oud voor jou. Als mijn vriendinnetjes zien dat ik jou heb, dan lachen ze mij uit. Ik wil niet dat ze mij uitlachen. Dus daarom moet je weg!”
Dan staat opa Koos ineens in de slaapkamer. “Haaaa die Sophie” klinkt een zware stem. Sophie pakt Beer hard vast van de schrik. “Met wie was je aan het praten, meisje?”, vraagt opa Koos. “Ik was een beetje tegen mijn knuffelbeer aan het kletsen, opa”, zegt Sophie zachtjes. “Wat mooi, vind je die beer nog steeds zo leuk?”, vraagt opa opgewekt. “Eh ja opa”, zegt Sophie. Sophie durft niet tegen opa te zeggen dat Beer en zij ruzie hadden.
Opa begint te vertellen over Beer. “We waren op zoek naar een kado voor je tweede verjaardag. Ja, dat was een hele zoektocht, hoor. We waren al uren aan het rondlopen in de stad, maar we konden niks leuks vinden. Toen reed een brommer bijna tegen oma aan. Ze bezeerde haar enkel en de jongen op de brommer stopte. Samen hielpen wij oma naar binnen, in een winkel. Het was een kleine winkel, met allemaal speciale spulletjes uit andere landen. De meneer van de winkel deed een verbandje om de enkel van oma. Toen zag ik daar een hele mooie knuffelbeer staan. En die hebben we toen voor jou gekocht. De mijnheer van de winkel zei dat Beer heel bijzonder is. Dat hij geluk brengt.”
Sophie kijkt naar Beer. Sophie denkt aan de leuke dingen die ze met Beer heeft meegemaakt. De grote buitenspeeltuin, de vakantie naar Frankrijk, het pretpark en die keer dat ze naar het ziekenhuis moest. Het ziekenhuis was eigenlijk niet zo leuk, maar ze was wel heel blij dat Beer erbij was.
Opa Koos aait over het hoofd van Sophie. “Het is een lieve beer, meisje. Daar ben je nog lang niet te oud voor”, zegt opa lief. Opa Koos graait met zijn hand in zijn broekzak. Hij haalt er een kettinkje uit. Sophie kijkt verbaasd naar de kleine ketting. Het is rood en er staat één woord op. “Dat ken ik”, roept Sophie blij. “BEAR, dat is beer, maar dan in het Duits!”. Opa moet lachen. “Dat is van mijn knuffel geweest toen opa nog een kindje was. Die heb ik altijd bewaard, omdat het de liefste knuffel was van de hele wereld. Dus Sophie, eigenlijk ben je nooit te oud voor een knuffel.” Sophie kijkt naar opa en glimlacht. Daarna geeft ze Beer een dikke kus en legt hem in bed. “Tot vanavond Beer.”
