Project pipowagen: de eerste bouwdagen

IMG_20170416_114419_391De pipowagen kan niet zonder de eerst geplaatste schroef. Voor het zover was werd de werkbeschrijving eerst een paar keer doorgenomen. Onderdelen werden geteld, schroefjes gesorteerd in een bak, planken op soort bij elkaar gelegd om zeker te weten dat we alles hadden wat we moesten hebben. We startten met het onderstel. 

Met een boormachine en een schroefboor die we afwisselend gebruikten, werden de balken die alles gaan dragen in elkaar gezet. Gaatje voorboren, schroefje er in, gaatje voorboren en schroefje er in. Met die herhalende werkwijze kregen we het onderstel redelijk snel in elkaar. Af en toe kon Liam ‘helpen’ door zijn handen achterop de boor te leggen en een beetje mee te duwen. Het stelt niks voor wat hij op dat moment doet, maar voor hem was het magisch.

DSC_1130

Met het onderstel op orde, werd het tijd om de spiesen op de palen te zetten. Na uitmeten waar de wagen moet komen te staan, drukten we het geheel een stukje de grond in. Meteen daarna haalden we het geheel weer weg en maakten gaten in de grond. Helaas werkte mijn lijf niet helemaal mee en moest ik grotendeel van deze klus aan mijn broer overlaten. Man, wat baal ik dan van mezelf. Gelukkig kon ik daarna weer een heleboel klussen wél. De spiesen zakten af in de aarde en we stampten alles goed aan. De rest van de bouw kon beginnen.
DSC_1133Latje voor latje werd de bodem vast gezet. Soms zette ik een spijker er half in, net genoeg om vast te zitten. Liam mocht hem er dan verder in slaan met zijn eigen hamer. Met deze klus geklaard, konden we weer een bladzijde van de werkbeschrijving weggooien. Hopsakee.
De zijpanelen die de muren moeten voeren gingen aardig snel. Het waren al voorgefabriceerde platen zodat we niet alles helemaal latje voor latje in elkaar hoefden te zetten. Ondanks dat de papieren zeiden dat we eerst van één gedeelte de onderkant en bovenkant moesten vastzetten, besloten we eerst de onderste platen te doen en daarna de bovenste erop te zetten. Het waaide zodanig dat als we het niet zo gedaan hadden, er flink kans was op omwaaien van de delen. We zouden dan meteen met kapotte onderdelen zitten.

DSC_1134

Nee, het weer zat ons niet altijd helemaal mee. Kleine buiten zorgden ervoor dat we het gereedschap telkens even moesten opbergen. Met een groot zeil dekten we het grote gat, wat nog dak moest worden, af. De regenmomenten gebruikten we voor iets heel nuttigs: koffie!
IMG_20170416_114419_391Op zijn regenlaarsjes kwam onze minibouwer regelmatig langs om naar de vorderingen te kijken. Soms even te helpen met een schroef of spijker, of gewoon om te schommelen en glijden van het speeltoestel er tegenover. Ondanks dat hij graag heel veel wilde helpen, hielden Rob en ik het vaak een beetje af. Zaten de onderdelen niet goed genoeg in elkaar, dan zouden we flink wat problemen krijgen met de rest van de bouw. Als het kon, riepen we hem erbij en mocht hij wat klusjes doen.

Zoals ik al schreef hebben we ons niet altijd aan de plattegronden gehouden. Die gaan altijd uit van de meest optimale situatie. We kregen onder andere te maken met latjes die verder uitstaken dan de bedoeling was. Daar stond ik dan met de decoupeerzaag om stukken bij te werken. Het zaagsel vloog alle kanten op. Soms is het gewoon een geluk dat ik brildragend ben.

Na twee dagen bouwen en zeiltjes op en af halen, zijn we een heel eind gekomen. Toch is de pipowagen nog niet helemaal af. De grond aan één kant van de wagen bleek een stuk zachter dan de andere kant. Het geheel is dus wat verzakt. In een volgende bouwsessie moeten we dit omhoog zien te werken en het geheel in beton storten om dit te voorkomen. Daarna nog een aanpassing aan het deurtje maken zodat het goed dicht kan, het trapje aan de voorkant moet nog, dakleer leggen en alles aflakken. Nog even wachten op mooi weer en vrije tijd.

Schrijver: Papa's wereld

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *