Papa's wereld bezoekt: Brownies & downies Valkenswaard

brownies02
Ons laatste avondje vakantie moest afgesloten worden met een lekker etentje. ’s Middags hadden Chantal en haar moeder een restaurant gevonden die ze wel zagen zitten. ’s Avonds, toen we er met zijn allen kwamen, zagen ze de menukaart pas. Nee, dat was niet ons ding. Ernaast zat nog een restaurantje, een paar passen verder keken we nog eens op de kaart. Dat zag er een stuk beter uit en leuker in de prijs. Op het krijtbord buiten stond de naam ‘Brownies & downies’. Ik kende het concept van de televisie en vanuit andere media. Hoe stom het ook klinkt, even had ik mijn bedenkingen. Die bedenkingen lagen helemaal bij mezelf en achteraf weet ik dat het ligt aan mijn terughoudendheid bij het ‘onbekende’. Na een tel schop ik mezelf onder de kont, doe ‘normaal’ en ga genieten van een lekker diner.

Bezoekgegevens
Datum: 03-09-2015
Gezelschap: Maarten, Chantal, schoonmoeder en Liam (2)
Adresgegevens
Markt 10
5554 CC Valkenswaard
Tel: 040 – 298 86 44
Mail / Facebook / Site
brownies01
Een warm welkom
Bij de deur werden we verwelkomd door de gastvrouw/eigenaresse van het restaurant. Meteen stelde ze haar personeel aan ons voor. Twee jongedames glunderden van trots dat ze ons deze avond mochten bedienen. Tegelijkertijd bespeurde ik ook een beetje zenuwen. Uit hun hele houding kon ik zien dat ze er zin in hadden en geen foutjes wilden maken. Voor degenen die het concept (nog) niet kennen, Brownies & downies draait om medewerkers met een (verstandelijke) beperking die goed en lekker eten serveren.
Geduld door enthousiasme
Dat ze enthousiast waren snap ik ook wel. Het zag er deze avond leeg uit aan de tafeltjes, sterker nog, we waren de enigste gasten toen we rond 19:00 uur aankwamen. Het was rustig geweest, zoals elke donderdagavond werd mij verteld.
Nog voordat we iets hoefden te vragen werd er een kinderstoel bij een tafeltje gezet en konden we plaatsnemen. De drankjes werden al snel opgenomen. De twee jongedames hielpen elkaar, de een vroeg en de ander schreef op. Het duurt misschien net iets langer als bij een ‘normaal’ restaurant, maar het geeft niet. Alles in de manier van doen zorgt ervoor dat je zelf het geduld krijgt en bereid bent om iets langer te wachten en om nog een keer te vertellen wat je wilt drinken. Het zit Chantal en mij dan ook in ons aard om mensen te willen helpen en een verzorgende rol op te nemen. De drankjes kwamen vlot met een leuke verrassing voor Liam. In zijn rietje zat een lollie.
Geconcentreerde precisie
De gastvrouw komt nog even wat uitleggen over het menu. Haar meiden staan er naast en luisteren aandachtig mee om ons zo goed mogelijk te kunnen helpen. We krijgen de menukaarten uitgereikt om enkele minuten later door te kunnen geven wat we willen eten. Met precisie en alle rust wordt opgeschreven wat we bestellen. Even denk ik dat haar neus niet nog dichter bij het papier moet komen omdat ze anders niet meer kan schrijven. Terwijl ze schrijft hoor ik het haar herhalen en alles komt er netjes te staan. Het handschrift een stuk netter dan het mijne.
brownies04Een bak vol energie
Liam heeft niet altijd alle geduld meer. Met een bak aan energie wilt hij overal kijken. “Vooral laten gaan” krijgen we te horen. Kinderen mogen er lekker hun gang gaan. Dat hij niet veel geduld heeft snap ik wel, de hele dag naar de dierentuin met papa is natuurlijk erg vermoeiend. We hoeven voor hem geen eten te bestellen. Ze zetten voor hem een extra bordje neer waarop we wat frietjes uit het bakje op tafel kunnen leggen en wat eten van onze eigen borden. Lekker met de rest mee eten. Tussen het eten door neemt meneertje ons mee naar de binnentuin om visjes te gaan kijken in de vijver. Samen ontdekken we een hond die zijn eigen plek heeft in de schuur. “Hondje aaien papa?” Als baasje van een hond weet ik dat je dat eerst moet vragen en dus lopen we richting de keuken naar de gastvrouw. Enthousiast loopt ze met ons mee en laat Liam met de jonge golden retriever spelen. Ondertussen praten we over van alles.
Bijna thuis
Om 20:00 uur eindigt de dienst van de jongedames. Netjes komen ze gedag zeggen aan de tafel om zich daarna om te gaan kleden en naar huis te gaan. De gastvrouw blijft ons de rest van de avond bedienen. De rust van de avond zorgt ervoor dat we regelmatig in gesprek komen waarbij ze verteld over het concept en hoe ze haar eigen leven daarbij organiseert. We voelen ons meer dan welkom. Meer dan gewoon eetgasten in een restaurant. Als Liam ineens een verrassing voor ons in de luier heeft vragen we of ze daar een gelegenheid voor hebben. We kunnen eventueel gewoon op het toilet terecht, of boven op een tafeltje waar nu toch niemand is. “Maak er maar gewoon een plekje voor”. Onze kleine vent is nog niet groot genoeg om zelfstandig ergens te gaan zitten om een film te kijken, maar grotere kinderen mogen op een aparte kamer zelf een film uitkiezen terwijl de ouders lekker dooreten.
Tot op de kruimel
In een restaurant draait het natuurlijk niet alleen om de gezelligheid en een fijn gevoel van welkom zijn, maar vooral ook om het eten en drinken zelf. Hoe dat was? Het was heerlijk. Bij het brengen van het voorgerecht vroeg Chantal aan de jongedames wie het eten gemaakt had en of ze geholpen hadden. Op het gezicht van één van de meiden kwam een enorme glimlach: “Ik!” Ze had de kok geholpen bij de bereidingen van heerlijke salades. Bij ons alledrie was het bord geheel, tot op de laatste kruimel, leeg toen we klaar waren. Een blik naar onze tafel van de bediening en Chantal liet de lege borden ophalen. De manier waarop ze dit zei tegen het meisje liet me weer eens beseffen hoe zorgzaam mijn vrouw is. Het begeleiden van deze groep mensen zou echt iets voor haar zijn.
brownies03
Hoge kwaliteit
Het hoofdgerecht was ook zo lekker. Met mooie porties van echt goede ingrediënten stonden er kwalitatief hoog gemaakte maaltijden op tafel. We hebben er van gesmuld. Bijna waren we te gierig om elkaar wat te laten proeven aangezien we allemaal iets ander hadden. Liam kleurde tijdens het wachten in een tekenblok met potloden die ze voor hem hadden gebracht. Dit brachten ze zo snel dat we het niet eens doorhadden totdat hij ons vroeg om het doosje te openen.
brownies05Liam de minikok
Wat is voor kinderen het belangrijkste gerecht? Juistem, het toetje. De keuken is ook voor gasten te bekijken. Meneertje wist het voor elkaar te krijgen om mee te mogen helpen bij het maken van zijn eigen toetje. Dezelfde zorg die de kok heeft voor zijn personeel pastte hij toe bij ons mannetje. Je merkte zijn liefde voor het vak en het bijbrengen aan anderen. Waar je bij andere restaurants een beetje een terughoudendheid voelt om een keuken binnen te stappen, hier werden we van harte uitgenodigd om mee te kijken. Niet veel later zat Liam te genieten van zijn ijsje.
Trots straalt ervan af
Ik vertel niet snel aan een bedrijf dat ik wat over ze ga schrijven omdat ik geen andere behandeling wil als ze dit van te voren weten. Bij een gesprek na het toetje overhandigde ik mijn kaartje en vertelde ik me dat wij ons ze welkom hebben gevoeld met kind aan tafel, dat ik niet anders kon dan een verhaal over ze te schrijven. Wat een warmte kwam er toen op ons af, de trots straalde door het bedrijf heen. Alle nog aanwezige medewerkers werden door de gastvrouw op de hoogte gebracht. Dit restaurant draait niet alleen om eten, het draait om gezelligheid, een warme en veilige plek voor (verstandelijk) beperkte werknemers om mee te draaien in de maatschappij. Het draait om de liefde voor het vak.
Waardering met liefde
Weet je, ik geef niet graag een fooi in de horeca en doe dat eigenlijk ook niet. In andere beroepen krijg je dat ook niet echt als je wat doet voor mensen. De service die bediening geeft hoort bij hun taak. Hier voelde het zo enorm anders dat we met liefde wat extra’s hebben gegeven voor de pot. Terwijl we de auto instapten gaf ik mezelf nogmaals een schop onder de kont, hoe had ik me het in mijn hoofd kunnen halen om een tel wat bedenkingen te kunnen hebben? Het is dat we een aardig eindje van het restaurant afwonen, maar anders zouden we hier zeker vaker terugkomen.
Nieuwsgierig?
Ook nieuwsgierig geworden? Ga dan gewoon eens een keer langs.
Kijk op hun website voor de openingstijden en op de Facebook-pagina voor de laatste nieuwtjes en aanbiedingen.

Fotografie:
Brownies and downies website (met toestemming)
Maarten Fest
profielfoto author maarten

Schrijver: Maarten Fest

Geboren in 1982, getrouwd met Chantal en samen hebben wij twee zoontjes (2013 en 2016). Oprichter en eigenaar van Papa's wereld.

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

  • Geweldig geschreven Maarten. Je voelt uit jouw schrijven de liefde wat deze mensen presteren. Liefde voor het vak, geduld…gezelligheid. Ik zou daar zó naar toe willen om lekker te gaan eten.
    Deze mooie recensie hebben ze van harte verdiend.
    groetjes
    pa (Opa)