We hadden kortingsmuntjes gespaard bij de Jumbo en konden daardoor goedkoper een dagje uit. Ik stelde Chantal voor om een pretparkje te kiezen waar ik nog nooit was geweest. Op het lijstje met mogelijkheden stond het park in Apeldoorn. Denkend aan de tv-reclames en wat ik verder van gezien en gehoord had, werd ik meteen enthousiast. Een pretparkje met veel kinderattracties waar Liam in kan en een nieuw achtbaantje voor mijn coasterlist. We besloten om niet alleen te gaan, maar samen met vrienden. Gastblogger Kenneth samen met zijn vrouw en kids.
Bezoekgegevens
Datum: zaterdag 30-07-2016
Gezelschap: Maarten, Chantal, Liam (3), Kyran (4,5 maanden), Gastblogger Kenneth met gezin.
Entreeprijs: Kortingsactie Jumbo, voor actuele prijzen zie website Julianatoren
Adresgegevens
Amersfoortseweg 35
7313 AC Apeldoorn
Website: Julianatoren
De dag die we uitkozen viel in de AFAS sprookjesweken waardoor er extra entertainment rond liep. Prinsessen, Juul en Julia de muis en ook zagen we Mike de ridder. Omdat Liam net wakker werd op de parkeerplaats was de ontmoeting met zijn stoere held iets minder heldhaftig. Vrolijke prinsessen heetten ons welkom. Na de autorit was de eerste attractie de toiletten. Netjes gethematiseerd, Liam was weg van de muizenstickers op de muren, en goed ingericht. Een aparte ruimte met verschoontafel zorgde ervoor dat ook de papa’s makkelijk kunnen verschonen. De rest van het park had geen vrouwen- of mannentoiletten, maar familietoiletten met alle basisgemakken. Ondanks dat het vanaf sommige plekken best ver lopen was, is dit wel een pluspuntje.

De regen was ons vandaag niet zo goed gezind. En met het weer ook het personeel niet zo. Tussen alle oudere brompotten die het nodig vonden om allerlei commando’s te geven aan ouders bij de attracties heb ik een jongedame een compliment gegeven omdat ze de hele dag stond te lachen en vriendelijk tegen iedereen was. Daar stond ze tijdens een regenbui met een paraplu in haar handen te wachten bij de olifantenmolen. En ondanks dat zij het gewoon vond om te blijven lachen, vond ik haar toch echt een uitzondering tegenover de rest. Personeel over het algemeen dus een minpuntje.
De attracties waren leuk. Gericht op de kids, maar ook de papa’s en mama’s konden in redelijk wat dingen mee. Vaak wat opgepropt, maar het kon. Doordat het parkje slechts beperkte ruimte heeft, zijn de attracties flink op elkaar gepropt. Dit maakt het voor de overzichtelijk wat lastig. Een kind dat vooruit rent is al snel niet meer goed te spotten. De thematisering is over het algemeen in orde. Sommige kaboutermutsjes mogen wat rechter gezet worden, maar dat is muggezifterij.
Wat ik echter niet snap is de personeelsverdeling op de attracties. Bij de bus waar zes kinderen in kunnen staat één man, maar op het pleintje met vier verschillende molens staat er ook maar één. Deze man moest eerst de eerste twee molens inladen, laten draaien en uitladen voordat de andere twee pas konden. Molen voor molen. Dit kost erg veel tijd en een te lange tijd in de wachtrij. Het leverde ook veel klagende ouders en onbegrip op. Bij het proberen uit te stappen van de brandweerwagenmolen lukte het me niet om het karretje open te krijgen. Een ‘laat mij het maar doen professor’ kreeg ik meteen naar mijn hoofd geslingerd. Niet erg tactvol als je al geërgerd bent door de werkwijze en onnodige wachtrij.
Dan de horeca. Een lekker frietje, dat dan weer wel. Maar als je ziet hoe het ingeschept werd… Sterker nog, je ziet alles, want het gebeurt voor je neus. De bakjes staan op de toonbank en worden volgegooid. Alle frietjes die ernaast vallen verdwijnen direct in de prullenbak. Als ze dit nu eens boven de opschepbak deden, raakten ze de helft minder friet kwijt. Dat de verdeling niet helemaal eerlijk ging, is wel te zien aan de ‘enorm grote hoeveelheid’ aan frietjes in ons kindermenu. Waar het ene bakje propvol zat, was de ander maar slecht bedeeld. De koffie was overigens helemaal prima.

Wauw, wat hadden de kids het naar hun zin in de botsautohal. Daar stonden allemaal muntauto’s die vrij te berijden waren. Liam hopte van de een naar de ander. Toch wel weer jammer dat bij de airhockey de schijven ontbraken, de drumcomputer op het startscherm bleef hangen, de basketbal bij het basketbal ontbrak en er balletjes weg waren bij het rolspel.
Helaas, Liam durfde de achtbaan niet in. Gelukkig kon ik de dochter van Kenneth lenen en haalde ik zo toch achtbaan 114 op de lijst binnen.

De kinderen hebben genoten en hebben slechts wat overlast ondervonden van de regen. Zelfs dan speelden ze nog door. Een ritje in de dino-autootjes is niet meer gelukt. Ze hebben enkele attracties vaker kunnen doen doordat later op de dag er steeds meer mensen vertrokken.

Een complete conclusie van mijn kant. Het parkje is leuk om eens gezien te hebben, maar heeft voor mij niet echt een herhalingswaarde. Misschien dat vriendelijker personeel en een betere verdeling daarvan, mij wat meer had kunnen overhalen.