De geelblauwe glijbanen verdwijnen, de felgekleurde wipkippen maken plaats. Steeds meer speeltuinen verdwijnen als het onderhoud van de toestellen teveel gaat kosten. Maar er komt ook wat voor terug. Tijd voor het nieuwe spelen. Spelen in en met de natuur. 
De laatste tijd zie ik een trend bij het vernieuwen van de speeltuinen. Boomstammen worden geplaatst als evenwichtsbalk, een grote berg zand met een rioolbuis erdoorheen wordt een klim en klauterberg met bovenop wat extra keien. Een tapkraan en wat holle boomstammetjes vormen het eerste deel van een waterbaan. De rest moet er bijgemaakt worden door de spelende jeugd. Een emmer aan een ijzeren ketting brengt zand omhoog in een houten fort en een houtgesneden zetel is de troon.
Soms lijkt het alsof het materiaal van de nieuwe speeltuin van de plek zelf komt. Omgevallen bomen die een tweede leven krijgen. Wat aanvullingen van buitenaf zorgen ervoor dat de speelplek extra dimensie krijgt. De kinderen spelen weer echt buiten. De fantasie krijgt zijn vrije loop. Van rondslingerende takken worden weer hutten gebouwd.
Het is zo leuk om op plekken te komen waar je al zo vaak bent geweest en ineens ontdekt dat er een nieuwe speeltuin is gemaakt. Ineens staat daar een basis voor urenlang kinderplezier. Eén van deze plekken wil ik graag even uitlichten als voorbeeld, als inspiratie voor veel meer van dit soort plekken. We gaan hiervoor naar Nijmegen.
Heumensoord
Tussen Nijmegen en Malden ligt Heumensoord, een natuurgebied dat sinds 2013 beheerd wordt door Natuurmonumenten. De 500 hectare grond wordt gebruikt als waterwingebied door Vitens, recreatiegebied door iedereen en tijdens de bekende Nijmeegse Vierdaagse als tijdelijk soldatenkamp. De natuurliefhebbers komen hier graag voor een groot aantal soorten paddestoelen, voor het bekijken van herten en een variëteit aan vogels. Honden worden hier graag uitgelaten aangezien een deel van het gebied een losloopgedeelte heeft. Naast ruiterpaden beschikt het ook over een flink aantal routes voor mountainbike en hardlopers.
Afgelopen jaar ontdekten we ineens iets heel erg leuks in dit bos. Op het grote open veld stonden ineens wat speeltoestellen van hout en ontdekten me een muzikaal spel tussen de bomen. Sjouwen met losliggende boomstammetjes, een glijbaan op een zandheuvel. Boomstammen om in te klimmen die meteen een stoel zijn, een hoge troon. Klauterpaden met touwen om te balanceren en een enorm grote zandvlakte zijn de ingrediënten van een heerlijke speelplek.

Zodra Liam de speeltoestellen ziet duikt hij er meteen op af, tenzij er een flinke groep kinderen rondloopt en hij even de kat uit de boom moet kijken. Een flink aantal keer achter elkaar de glijbaan af en de heuvel weer op klimmen. Samen met zijn broertje glijden met hulp van papa of mama doet hij dan ook graag. Maar het allerleukste zijn toch wel de muzikale boomstammen. Een goede dikke tak zoeken en zo hard mogelijk tikken op de ijzeren balkjes om er geluid uit te krijgen. Als er dan ook nog eens iemand achter je aanloopt met een tak is het nog veel leuker.

Wat deze speeltuin extra leuk maakt is dat je het zomaar ineens midden in het bos ontdekt en vrij toegankelijk is. Geen hekken of toegangspoort, geen toezicht of ‘regels’. Je fietst er zo naartoe of je zet de auto een eind verderop en je gaat op ontdekkingstocht. Aan de toekijkende ouders is ook gedacht door het plaatsen van verschillende bankjes. Altijd leuk om te combineren met het uitlaten van de hond.