Wie is er niet groot mee geworden, een tegeltje aan de wand met een wijze spreuk? Tegeltjes met de grootste waarheden des levens, met de meest filosofische gedachten die een mens maar kan hebben. Tegeltjes die ontroering, vreugde en stof tot nadenken schenken.
Wat gebeurt er als een papa met deze tegeltjes aan de slag gaat? Welk verhaal schuilt er achter de oneliners? Regelmatig zal Papa’s wereld een nieuwe tegelspreuk plaatsen met een passend verhaal.
Het weer buiten is weer lekker te noemen. De zo’n schijnt, af en toe een wolkje, een briesje en het is regelmatig behoorlijk warm. Goed weer dus om buiten te spelen voor de kids, maar dus ook goed weer om samen met je kids buiten te spelen. Als wij buiten spelen, vind Liam het heerlijk om met een bal te schoppen, met een stok achter draken aan te jagen en om in de zandbak te duiken. Nu is die in onze tuin niet zo groot, maar afgelopen week zaten we rustig aan een strandje en hadden we de beschikking van een enorme zandbak genaamd strand. Met een kasteelvormpje en schepjes gingen we samen aan de slag om een zandkasteel te bouwen. Emmertje vol en omkiepen maar. Helaas lukten ze niet allemaal, maar dat kon de pret niet drukken. Als Liam even wat ging rusten, ging deze papa verder. Yup, het kind in me kwam weer even los. Eindelijk lukt het me om ook van die mooie kastelen te bouwen als wat ik vroeger wilde. Meer geduld, meer vaardigheid. De aanmoedigingen van Liam en een zwaaiende vrouw verderop zorgden ervoor dat er al snel een echt kasteeltje stond. Oh ja, een slotgracht. Snel nog samen met Liam een goede sleuf eromheen gegraven en maar emmertjes water dragen. Met de blote voeten in het koud meer. Liam genoot en ik genoot mee.
Meer tegeltjes en verhalen kun je vinden op de verzamelpagina van "Papa zijn is:"
