“Niet eigen bedje slapen, Jam grote bed slapen” Het is mij onduidelijk waarom hij niet in zijn eigen bedje wil. Nou ja, bij papa en mama is het natuurlijk veel gezelliger en veiliger slapen. Dan fluistert hij wat in mijn oor terwijl ik in het donker naast zijn bedje zit.

In het halfduister zie ik zijn vingertje naar de deur wijzen en ergens in zijn onduidelijk gefluister hoor ik het woordje ‘monster’. Snel kruipt het mannetje ineen. “Kijk uit, komt ie aan!”
Als ik hem vertel dat er geen monsters komen als ik weg ben, wijst hij naar de Sprookjesboom wolf in de boekenkast: “Wolf eng!” Gek, denk ik bij mezelf. Met die handpop loopt hij vaak heen en weer en gromt tegen iedereen. Hij jankt als een wolf en slaakt flinke brulkreten. “Wolf gaat jou opeten” roept hij terwijl hij speelt. Nu is hij er ineens bang voor.
Ik haal hem uit zijn bedje, neem hem op mijn arm mee naar de kast en pak de wolf vast. “Hallo Liam” klinkt een wolvenstem vanuit mijn keel: “heb jij al monsters gezien? Ik heb trek in een lekker hapje.” Met mijn eigen stem vertel ik dat de wolf hem lief vindt. Dat hij vanuit zijn plekje in de kast het raam en de deur in de gaten kan houden voor als er monsters komen. Het mannetje begint een glimlach te vertonen. De wolf komt op Liam af en geeft het bange ventje een kus en een knuffel: “Voor jou eet ik alle monsters op!” De glimlach wordt nog groter en zijn ogen stralen alsof hij op slag verliefd is op de knuffelige wolf. Hij grijpt het beest vast en geeft het een dikke zoen: “Dank je”.
Met het mannetje nog op mijn armen zet ik de wolf terug op zijn plek, precies zodat hij het raam kan zien en de deur. Daar komt geen monster meer langs deze nacht.
Even zitten we nog samen op de stoel. Een paar keer herhaalt hij dat de monsters echt niet komen, wolf is er. Maar toch…. Na een laatste dikke knuffel gaat hij zijn bedje in. Al snel klinkt wat gesnik en een ikwilmijnzinhuiltje. Doorzetten papa, doorzetten! Terwijl ik naast hem zit negeer ik hem en merk dat hij vijf minuten later toch in slaap gevallen is.
Ondanks een enge lieve wolf en nog engere monsters, was deze avond voor mij heel speciaal. Mijn zoontje gaf aan mij nodig te hebben, hij vertelde op zijn manier wat hem dwars zat. Hij vroeg mij zo hem de veiligheid te geven die hij nodig had. Ik mocht voor hem de papa zijn die ik graag voor hem wil zijn. Die papa die hem kan geruststellen als dat nodig is.
De hele nacht in zijn eigen bedje is het niet geworden, maar elk uurtje is weer een winstmomentje.

Related posts:

Papa zijn is: wakker worden met een kind op je hoofd Als dromen echt worden Gedichten aan het bed: Onze wereld ben jij Gedichten aan het bed: Bij ons in bed