Ik draag mijn steentje niet bij in het huishouden

“Wat doe jij om je steentje bij te dragen in het huishouden?” Waarom wordt die vraag eigenlijk nooit gesteld aan vrouwen? Regelmatig kom ik het tegen in mailtjes over het ouderschap waarin gevraagd wordt wat de partner (vrouwen worden hierin aangesproken) doet om haar te ondersteunen in het huishouden en de opvoeding. Niet alleen daar hoor, nee ook in verschillende vrouwenblaadjes of reclames. Op een of andere manier blijft het beeld geschetst worden dat als man je een hulp voor de vrouw bent in huis.

Ik draag mijn steentje niet bij!
Ik draag mijn steentje niet bij, ik doe mijn deel. Een huishouden draai je niet in je eentje als je als gezin samenwoont. Ieder doet wat hij of zij kan. Tenminste bij ons wel. Chantal en ik hebben zo’n beetje onze eigen taken. Zij zorgt voor het wassen van de kleding, ik voor het wassen van de afwas. Zij is iets vaker met de stofzuiger aan de slag en ik zorg ervoor dat de afvalscheiding op orde is en op het juiste moment aan de straat staat. We zorgen beiden voor de kinderen en er is niks bij wat de een wel doet en de ander niet. Het is wel zo dat Chantal sommige dingen wat vaker doet omdat zij meer thuis is. Met werken in twee banen ben ik op andere momenten thuis dan zij. Als ik thuis kom beginnen de andere taken die op mij wachten. Koken, de kamer opruimen zodat er geen speelgoed blijft liggen of nog een tijdje de hond uitlaten. Vaak doe ik nog dingen als vrouwlief en de kids al op bed liggen.

  1. een steentje bijdragen (=een kleinigheid aan het grote geheel bijdragen) (bron)

Vragen of ik mijn steentje bij draag wil zeggen dat zij blij moet zijn als ik ook iets doe. Dat zij meer doet en dat mijn bijdrage slechts een druppeltje op de gloeiende plaat is. Whoehoe, de man doet ook wat! Hij heeft zomaar een afwasmachine geleegd. Knap hoor! Ik merk dat ik steeds vaker geïrriteerd word van deze manier van aanspreken. Het voelt alsof dat wat ik doe nooit genoeg is volgens de buitenstaander en dat ik als man/vader al veroordeeld wordt voordat men de kans heeft genomen om mij te leren kennen.

Hoe komt het toch dat we in deze moderne samenleving, waar de traditionele rolverdeling allang niet meer bestaat, nog steeds de man/vader aanspreken op een manier alsof hij ondergeschikt is in het huishouden. Misschien kunnen we beter spreken van het doen van een eerlijk aandeel, doen wat je kunt in de periodes dat je thuis bent. Ben je elke dag van 8.00 tot 22:00 uur buiten de deur, dan is het logisch dat je na die tijd je kind niet meer in bad stopt, maar er zijn nog wel andere dingen die kunnen. Wat dat dan is, dat spreek je samen af.

De kids doen hun eigen deeltje
Onze kinderen doen ook al wat huishoudelijke taakjes. Ze doen de gesneden aardappelen in de pan, de luier in de vuilnisbak of mikken een bakje groenafval in de kliko. Gewoon van die kleine dingen waar ze toe in staat zijn en waarvoor ze een complimentje krijgen als ze het goed gedaan hebben. Zo leren ze dat het normaal is om allemaal iets te doen in het huishouden en dat elkaar helpen ook leuk kan zijn.

Hou er mee op
Beste media, beste reclamemakers, beste opvoed/huishouddeskundigen: Stop gewoon eens met generaliseren. De samenleving is veranderd, nu jullie nog.

Schrijver: Papa's wereld

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

  • Ik heb dus zo’n man die het dus gewoonweg niet ziet dat er iets gedaan moet worden. Of hij ziet het wel, maar doet het alleen als ik het vraag.
    Heeft grotendeels met zijn opvoeding te maken (thuis hoefde hij niet veel, deden de meiden) en ook voor een deel met zijn ASS.
    Maar nu ik al een aantal jaar thuis zit en FM heb, doet hij steeds meer in huis om mij te ontlasten (uit zichzelf) Enige wat ik wel moet doen is koken, want dat is iets wat hij absoluut niet kan (ei bakken of iets bestellen haha)

    • Ik begrijp dat het fijn is als hij dingen zelf zou zien. Zelf zie ik ook niet alles hoor of heb ik soms geen zin. Denk dat iedereen dat wel heeft. De dingen waar ik mijn verantwoording voor heb genomen doe ik automatisch.

  • Heel goed gezegd Maarten. Iedereen doet wat hij/zij kan. Zelfs hier met ons tweeën doen we dingen samen of alleen. Ook wij hebben vaak onze eigen taakjes in huis. Nou en daar valt best mee te leven. En als je een gezin hebt moet er meer werk verzet worden. En als je samen (met de kinderen) goede afspraken maakt, komt dat best in orde.

  • bij ons is het andersom: ik doe meer in het huishouden dan mijn partner. Overigens met reden; door allerlei complicaties na de zwangerschap zijn werkzaamheden als stofzuigen en de vaatwasser in- en uitruimen lastig en soms zelfs pijnlijk. Ben het er mee eens dat mannen hierin nog veel worden weggezet als eikels die weinig tot niets uitvoeren.

    • Goed dat je haar op die manier helpt door extra taken op je te nemen. Ik weet nog toen Chantal zwanger was en een paar keer het ziekenhuis in moest, dat ik toen ook alles op me nam, ook als ze thuis was