Help, hij kruipt!

Alles van de grond! Hekjes dicht! Valhelmpje op! Kussens op de vloer! Er is een gevaarlijk kruipsel in huis. Hij is razendsnel en voor je het weet hangt hij aan je benen. Niemand is meer veilig voor zijn opengesperde kwijlende mond.
Yups, hij heeft weer een sprongetje gemaakt in zijn groei. Afgelopen maandag kwam ik thuis en vertelde Chantal dat ze nieuws had. De kleine uk was ineens gaan kruipen. Hij ging bij de oppaskindjes achter het balletje aan en deed dat sneller dan ooit. Geen rolwerk, geen getijger, geen gesleep met de beentjes, maar echt kruipen.
Natuurlijk moest ik dat zien. Ik rolde het balletje weg, riep voor de grap ‘aport’ en zag tot mijn verbazing de uk uit de startblokken gaan. Damned, hij is nog geen zeven maanden oud, over een weekje pas. Maakt ineens een megasprong.
Het was me de laatste tijd vaker opgevallen, hij wil veel meer kunnen dan hij nu nog kan. Hij duikt op al het eten af en probeert het te verslinden. Het doorslikken heeft hij alleen nog niet door, waardoor de bloemkoolroosjes als een witte brij in zijn mond blijft plakken. Houd geen paprika of komkommer in zijn buurt, want hij sabbelt het agressief weg. Als het allemaal niet lukt zoals hij wilt, zet hij een flinke keel op. Gefrustreerd.
Gistermorgen stond ik boven de was op te vouwen terwijl meneertje nog op de kamer rond kroop. Na een paar minuten zag ik een vrolijk koppie om de deur heen kijken. Niet veel later lag hij omgevallen in de gang. Hoewel het kruipen al aardig goed gaat, is het toch best vermoeiend.
Oh ja, dat valhelmpje en alles hoog was wat overdreven. Lekker experimenteren en een keertje omstuiteren is ook niet verkeerd. Gewoon een oogje in het zeil houden. Daar hebben we Liam overigens ook voor. Nu Kyran mobieler wordt, is zijn broertje nog interessanter geworden.