Gastblog: Een vader zat aan het peuterbad

De vakantie. De tijd van het jaar wanneer half Nederland stressverlagende uithoeken opzoekt in binnen- en buitenland. Vooral jonge gezinnen zoeken een manier om te ontsnappen aan de dagelijkse drukte van het eindeloos combineren van werk, privé en kinderopvang, of juist grijsheid van de naderende muren van de woonkamer. Een veel gezocht doelwit is het vakantiepark, een gecultiveerd stukje imitatieparadijs compleet met neptropisch zwembad, aangeplante natuur en strak georganiseerde vermaakmomenten. In het vakantiepark draait de kindervermaakmachine overuren, waar aan de lopende band kinderglimlachjes worden geproduceerd. Maar het werkt, want kinderen genieten totdat ze erbij neervallen.
En de ouders? Tja, uiteindelijk geldt de gouden regel: “Kinderen blij, ouders blij”. En blije ouders zijn natuurlijk belangrijk, aangezien zij de subtropische rekening betalen. Te midden van de kinderblijheid zoeken zij, soms wat wanhopig, naar ander vertier. Mensjes kijken is dan een hele goede optie. Bierbuiken pronken ongegeneerd en flipflops flappen vrolijk over de geasfalteerde ministraatjes. Altijd is er iemand dikker, slechter gekleed of vreemder dan wijzelf. Voor de meest interessante exemplaren verwijs ik je graag naar het zwemparadijs, en dan specifiek de vaders aan de rand van het peuterbad. Hier zijn de jonge vaders zoals de jonge vaders zijn. Zichzelf. Graag plaats ik de verschillende soorten papa’s in een (kleed)hokje.
De Badmeester
Deze vader ziet alles. Zijn ogen turen systematisch over het verwarmde zwembadwater als een havik op zoek naar haar prooi. Veelal aanwezig staand met zijn armen over elkaar. Er is geen struikelpartij, geen nadere botsing en geen ruzie over waterspeelgoed die hem ontgaat. Voordat het naderende onheil überhaupt kan geschieden, is deze beschermengel ter plaatse. Ook wijze levenslessen horen bij zijn taak. Tja, met zo’n vader heb je eigenlijk geen moeder nodig. Maar zoals te verwachten, een dergelijk exemplaar tref je zelden in Neerlands subtropische wateren.
De ‘vroeger dronk ik bier met mijn maten’-vader
Deze vader maakt zich niet druk om opgeblazen zwembandjes of bebloede knieën. Nee, deze vader is namelijk een hele stoere man met hele stoere peuters. Lief lachen en een hoge piepstem opzetten doet hij natuurlijk niet. Lachen doet hij eigenlijk alleen in de vorm van uitlachen, als er een kindje struikelend in het water valt bijvoorbeeld of als hij een dikke plens water tegen zijn kroost aan kletst. Hilarisch! Soms kijkt hij wat afwezig in de verte. Dan is hij in gedachte met zijn vrienden in een discotheek in Spanje, net al vroeger. Hij was een bier drinkend alfamannetje, met een wulps wijfje aan iedere hand. De koning van het nachtleven. Met weemoed kijkt hij terug en ziet blije kindjes om zich heen. Deze vorst voelt zich gedegradeerd tot huisknecht. Dan kijkt hij naar zijn tweejarige telg, een kleine glimlach verschijnt. De nieuwe koning…
De speelvader
Deze vader is eigenlijk nauwelijks een vader te noemen. Deze man is meer een speelkameraad, die leeft van grappen en grollen, plagen en dollen. Hij beschikt over een eindeloze arsenaal aan creatief bedachte spelletjes en bijdehante opmerkingen. Niet alleen zijn eigen kinderen vermaken zich met hem, maar ook de rest van het kinderbad krijgt twinkelingen in hun ogen van al die positieve energie. Tot afschuw van de ‘vroeger dronk ik bier met mijn maten’-vader overigens, die het hele schouwspel als kinderachtig afdoet. Daar zal de speelvader doorgaans lak aan hebben, hij is weer even kind en de wereld om hem heen bestaat niet.
De ‘help ik ben een vader’-vader
Bij sommige vaders duurt het iets langer voordat zij volledig comfortabel zijn met het vaderschap. Elke nieuwe situatie moet eerst van een afstand worden bekeken en een aantal keer in de bovenkamer worden overlegd, voordat hij weet wat hij moet doen. Pas als de nieuwigheid ervan af is en handelingen routinematig worden, kunnen zij zich ontspannen. Dus ook bij de eerste keer aan de rand van het peuterbad. Logischerwijs is het kindje van geen kwaad bewust en spettert er vrolijk op los. De ‘help ik ben een vader’-vader zit ondertussen stilletjes op het randje, hopend dat er geen onverwachte dingen gebeuren en dat niemand hem aanspreekt. Als een ouder kindje speelgoed afpakt en het kleine slachtoffer heeft geen verweer, dan kijkt de vader zwijgzaam toe. Hij vraagt zich af wat hij zal doen en of hij durft op te staan voor zijn nakomeling. Gelukkig is daar de Badmeester, die speelgoed terugvordert en retourneert naar de rechtmatig eigenaar. Hij geeft zijn eigen kind een korte reprimande en laat iedereen weer zijn gang gaan. De ‘help ik ben een vader’-vader kijkt nog steeds toe. Een klein beetje jaloers is hij wel, maar het belangrijkste is dat hij weer rustig kan zitten. Alles is weer zoals het zou moeten zijn.
Herken jij jezelf of je partner?
In deze gastblog beschrijft Kenneth verschillende type vaders. Herken jij jezelf of je partner in één van deze types? Of zie jij misschien nog een ander type langs het zwembad? Laat het ons weten in een reactie op deze blog.

Deze gastblog werd geschreven en ingezonden door Kenneth Steijvers.
Papa van twee jonge kinderen.
Het beeldmateriaal is afkomstig van Papa's wereld.
Wil jij ook een keer een gastblog schrijven voor Papa's wereld?
Mail dan naar papaswereld@hotmail.com