Rompertjes met korte mouwen, rompertjes met lange mouwen, shirtjes met korte mouwen, shirtjes met lange mouwen, korte broekjes, lange broekjes, sokjes, wasbare luiers, maillots, speelpakjes en ga zo maar door. De kledingkast van de kids ligt er vol mee. Niet in een maat, nee in meerdere maten op verschillende stapeltjes. Ik kom er geen wijs meer uit.

Als niet zo modebewuste man grijp ik ’s ochtends het bovenste shirt van de stapel en schiet ik in mijn broek. Niet zo heel bijzonder. Is het wat kouder dan pak ik een trui erbij van het stapeltje. Horloge om, ketting en armband om en die verkeerd uitgekozen bril op mijn neus zodat ik in ieder geval kan zien wat ik aangetrokken heb. Kortom, echt een modeonbewuste man.

Als ik mezelf heb aangekleed zijn de kids aan de beurt. Wat vind ik het fijn als de stapeltjes voor die dag al klaarliggen. Liam het ene stapeltje en Kyran het andere. Echter komt dat niet zo vaak meer voor en ga ikzelf op zoek in de kast. Voor me liggen al die voor mij onbegrijpelijke stapels. Wat is nu voor wanneer en welke combinatie moet ik vandaag weer doen. In mijn hoofd hoor ik Chantal zeggen dat het vandaag koud is en Kyran dus een rompertje aan moet met lange mouwen. Tja, waar ligt dat kreng. Het eerste wat ik pak is een rompertje zonder mouwen. Hoppa, opgevouwen terug in de kast. De tweede is er eentje met korte mouwen. Heb ik ook niks aan, dus vouwen maar weer. De derde is uiteindelijk raak. Dan nog een shirtje eroverheen. Dat kan niet fout gaan, want ook korte mouwtjes kunnen aangezien het rompertje al lange had. Het enige wat fout kan gaan is de kleurencombinatie. Maar hé, hij is wel op de juiste manier aangekleed.

Dan de broek nog. Oeps, alleen nog maar korte broekjes op de plank. In mijn ooghoek zie ik in de hal de grote stapel was liggen die nog opgevouwen moet worden. Ergens in die grote stapel moet een broekje te vinden zijn. Tijdens het zoeken vouw ik meteen wat andere kleding weg en leg het in stapeltjes in de mand.

Als het mannetje eindelijk aangekleed is, is Liam aan de beurt. De hel kan opnieuw beginnen. Hoewel, Liam weet zelf al een beetje wat hij aan wilt. Hij pakt een broek en shirt en begint zichzelf zo ver mogelijk aan te kleden. Zijn schapjes worden al wat overzichtelijker, als ze tenminste vol liggen met de gevouwen was.

Die kast, het is voor mij een doolhof van kleding. Telkens als ik het een beetje doorkrijg, zijn de jongens weer gegroeid en wordt alles uitgemest en opnieuw ingeruimd. Papa, zoek het maar uit. Als ik stapels was weg vouw leg ik mijn eigen spullen meteen op de plek. Sokken en ondergoed van iedereen verdwijnt in de juiste lades, maar de rest…. de kids krijgen een eigen wasmand vol met gevouwen kleertjes die ik bij hun kledingkast klaar zet. Schat, ga je gang. Leg het maar in jouw, voor mij onbegrijpelijke, systeem. Ik zet die kast liever in elkaar.

Kleding, het zal nooit echt mijn hobby worden. Nooit!

Nog hulp nodig bij het organiseren van je kledingkast? Kijk dan eens naar de opruimtips van mamaexpert.be