Dan maar met de bus! 

20170223_094346.jpgEen telefoontje vanuit de autogarage is vaak geen goed teken. Chantal was er heen gegaan om gloeibouchies te laten vervangen zodat de auto weer fatsoenlijk start. Dat zou niet te lang duren en dat deed het ook niet. Totdat de monteur een testritje maakte.
“Zeg Maarten, niet zo goed nieuws.” begon het gesprek: “Ik maakte net een testritje en kreeg de auto een heuveltje niet op.” De dag voordat Chantal de auto wegbracht vond ik al dat de auto vreemd reageerde. Kreeg het niet fatsoenlijk in de versnelling, rare schokken tijdens stationair lopen en ga zo maar door. Wat blijkt…versnellingsbak naar de *piep*. Daar mag dus niet meer mee gereden worden. Een flinke reparatie dus. Laat de portemonnee maar rammelen.
Zonder auto
De auto blijft bij de garage. Onderdelen worden besteld en daarna gemonteerd. De komende week zitten we dus zonder auto. Goed, het scheelt heel wat diesel verbruiken, maar aan de andere kant ben je dat geld weer dubbel zo hard kwijt aan de bus. Met het moment dat we hem kwijt zijn hebben we deels mazzel. Morgenmiddag begint de voorjaarsvakantie bij ons in de regio. Aangezien ik vrij heb voor de carnaval en me dan altijd laat vervoeren door de bus (ik bob niet), hebben we de auto toevallig wat minder nodig. Maar toch, laat hem maar snel terug komen.
Met kinderen
Als je kinderen hebt, is een auto wel verdomd handig. Zeker als je zoals wij een aardig stukje van de grote stad af woont. Ziekenhuizen kosten met de bus nu al snel anderhalf uur reizen. Als er iets is woont de familie aardig uit de buurt om er snel te zijn. Gelukkig hebben we wel een aantal buren waar we in geval van nood bij aan kunnen kloppen. Toch spookt in mijn achterhoofd de gezondheid van Kyran, hoewel het de laatste weekjes behoorlijk goed met hem gaat.
Chantal werkt ook een eind uit de buurt. Normaalgesproken hebben we een compleet rijschema waarbij we elkaar naar het werk brengen en ophalen. Dit hebben we zo afgestemd dat we over het algemeen de kinderen samen naar de gastouder kunnen brengen en ’s avonds net op tijd kunnen ophalen. Met de buslijnen, die nog steeds onvoordelig in de winterdienst staan, is dat heel anders. Wat fijn dat de gastouder in dit soort gevallen zo meewerkend is. Aangezien we in hetzelfde werkveld zitten weet ze ook hoe hard we ons best doen om op tijd te zijn.
Snel weer terug?
Nee, ik kan de auto eigenlijk niet missen. Wij kunnen het niet missen. Voor nu zal het even moeten en zullen we onze planningen moeten aanpassen. In ieder geval telkens een uur extra reistijd incalculeren. Hopelijk is het snel gerepareerd en kunnen we weer heel wat kilometers wegtuffen. En dan een maandje later de keuring en de rest van wat er gevonden wordt.
En jij? Kan jij zonder je auto?

Schrijver: Papa's wereld

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *