Bijzondere piet-momenten #10: Juf Gonnie

Al ongeveer 15 jaar kruip ik rond deze tijd van het jaar in de huid van mijn alter ego piet Macho. Tijdens de vele bezoeken die ik dan breng aan gezinnen, sportclubs en scholen maak ik bijzondere dingen mee. Grappig, ontroerend en schrijnend. In deze serie tot aan 5 december neem ik je mee naar deze momenten. Vandaag de laatste uit de serie: Juf Gonnie

Juf Gonnie

Sinterklaas en zijn pieten zijn ook maar mensen. Net als iedereen hebben zij ook wel eens hoge nood, oftewel hoge pepernood. Tijdens de rit naar een gezin zat de Sint al aardig te wiebelen in zijn autostoel. We spraken dus af dat wij pieten de boel even over zouden nemen bij het komende gezin en hij wat later de kamer in zou komen. Je snapt dat een Sint met al die lagen best even bezig is met alleen al het tevoorschijn halen. Daarna moet je nog een beetje kunnen zien wat je doet daar ergens onder die voorhangende baard.

Sinterklaas op de wc, genoeg materiaal voor ons om alvast wat leuke grappen te doen met de kinderen. Die krijgen nooit mee dat de Sint het toilet gebruikt, laat staan bij hun thuis. De ene toiletgrap na de andere volgde. Van hoge pepernood tot “Sinterklaas is jarig zet hem op de pot”. Na een tijdje komt de ontwaterde goedheiligman de kamer binnenlopen terwijl wij zingen: “Sinterklaasje kom maar van die wc, kom maar binnen en doe ook mee.”

Even een tussenstukje om een beetje het gezin te omschrijven. Vooraan, vlakbij Sinterklaas zitten een stuk of zes kinderen. Op de bank alle opa’s en oma’s, waarvan de helft Spaanstalig is, maar wel Nederlands kan verstaan. Rondom de banken de vaders met een biertje en de moeders met een wijntje. Een gezellig familie bij elkaar die wel van een lolletje houdt.

Goed, terug naar Sinterklaas. We hebben al heel wat toiletgrappen gehad, maar daar heeft hij geen weet van. Dan vraagt hij aan één van de kinderen hoe zijn schooljuf heet. Het jochie antwoord: “Juf Gonnie.” Vanuit het niets flap ik eruit: “Die moest poepen, maar ze konnie.” Meteen liggen de kids over de grond te rollen van het lachen, hoor ik de Sint van achter zijn snor proesten en zie ik de opa’s en oma’s op de bank in een stuip liggen. Zelf houd ik het ook niet meer en schiet in een slappe lach. Hoewel de opmerking nergens op sloeg, viel op dat moment alles samen. De slappe lach werd zo erg, dat ik er niet meer uit kon komen. De tranen voelde ik over mijn wangen stromen. Snel vluchtte ik de keuken in met een lachende Spaanse opa achter me aan. Samen staan we in de keuken te proesten. Ik vraag hem of mijn schmink uitloopt, hij vraagt of ik ook een biertje wil. Die zou best smaken, maar dat kan ik natuurlijk niet doen. Dat biertje komt wel als we weer terug op het schminkbureau zijn. Ondanks de tranen blijkt er geen schade in mijn gezicht te zijn. Na een minuut of drie ben ik weer rustig genoeg om terug te keren. Niet veel later gebeurt er weer iets dat de brilglazen van de Sint laat beslaan, wat weet ik niet eens meer. Wat ik nog wel weet is dat die slappe lach weer terug kwam.

Bij het vertrekken bij dit gezin kon ik alleen nog denken: “Arme juf Gonnie, die heeft morgen de slechtste schooldag van haar leven.” In de auto hebben we als team nog flink na zitten lachen. Bij het volgende gezin heette de schooljuf anders en daar waren we best wel blij om.

Schrijver: Papa's wereld

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *