Regelmatig kom ik met mensen in contact, en dan voornamelijk vrouwen die zich niet meer happy voelen. Het leven is na de kinderen te gewoon geworden. Het zag er allemaal zo rooskleurig uit, maar de man gaat zijn eigen weg lijkt wel. De vrouw krijgt minder aandacht en alledaagse dingen worden een sleur. Met name als de kinderen jonger zijn komt dit vaak voor. Niet meer happy

Social network biedt uitlaatklep

De vrouw is nog steeds vaak parttime in dienst of heeft helemaal geen betaald werk en ontfermt zich over de kinderen. Ze regelt alles thuis, zorgt dat er eten op tafel staat, en al dat soort dingen. En dan heeft de man ook nog een hobby! Maar die heb/had jij toch ook? Het letterlijk sociale aspect wordt ook beduidend minder. Social networks bieden dan een uitlaatklep. Precies op dit moment krijg ik geregeld de vraag: “Is dit het nou?”. En ik kan alleen maar beamen met het antwoord: “Ja, dit is het”.

Je bent gelukkig gaan trouwen, je hebt 1,2 of meer kinderen, een huis, je kunt alles betalen (soms ook maar net aan allemaal, wat ook niet meehelpt in een relatie). De man is iedere dag hard aan het werk voor het gezin. Je hebt 1x per jaar een vakantie met het gezin in de zomervakantie, die maar niet op wil schieten. En wanneer het pokkenweer is ben je al helemaal klaar met de indoor speeltuinen. Dit wilde je toch ook? Ja, maar ik dacht en had verwacht dat het meer als ‘The sound of music’ zou zijn en niet het verhaal van de Muppetshow. Het lijkt wel of iedereen zijn/haar leven lijdt.

Dit wilde je toch?

En ik dan? Alleen in de avond op de bank hangen, met mijn telefoon in mijn hand en de hele avond tijdlijnen lopen scrollen waarvan ik minstens 95% van de mensen niet eens ken. Ik weet dat het nergens op slaat, maar ik vind het leuk. “Ach, kom nou” zeg ik dan. “Hoe vaker je op de socials zit en met mensen online praat, des te eenzamer je wordt. En ik spreek uit ervaring.

Maar de botsautootjes staan ook stil, er branden geen lampjes, er is totaal geen sfeer, het is er oersaai en iedereen blijft weg als de stroom er niet op staat. Jij…Jij hebt de basis, alle ingrediënten voor een kleurrijk leven in je bezit. Maar dit heb je samen met je partner. Zorg ervoor dat de vonk er blijft die alles aanslingert en dat er een butterfly-effect ontstaat.

De meest simpele vraag

‘Maar wat moet ik dan doen?’ zegt ze. Het is heel simpel. Vraag het gewoon. Het volgende zeg ik uit eigen ervaring en waarom ik uiteindelijk goed uit elkaar ben gegaan. Zorg dat de kinderen naar bed zijn en wanneer alles in huis rustig is pak je de fles wijn en zet 2 glazen op tafel (thee mag ook) en je
vraagt aan je partner of hij even op de bank wilt komen zitten, of je vraagt het niet maar je zegt het: “Lieverd, kom eens zitten”. 100% dat je de vraag krijgt: Waarom?. Omdat ik het aan je vraag en omdat ik je een vraag wil stellen. 100% zekerheid dat hij naast je komt zitten. Je kijkt hem strak maar lief in de ogen en vraagt heel rustig in alle kalmte in je stem de enige vraag die er op dit moment toe doet. Ben jij nog gelukkig?

Tegen gevoel kun je niet op

Een niet geïnteresseerd, nonchalant, mega irritant ‘Jahoor’ komt uit zijn mond. Damn.. dit antwoord had je wel verwacht maar hoopte toch op enorme openheid. Ok.. Stel die vraag nu eens aan mij lieverd. En nu kun je in principe los gaan. Vertel rustig wat je voelt, wat je dwars zit, wat je verwacht, wat JIJ graag zou willen. Je vraagt of hij jou even uit wilt laten praten en de tijd wilt geven voor je verhaal en pas te reageren als jij het zegt. Tegen gevoel kan niemand namelijk verwijten maken, of boos op je zijn. Gevoel heb je niet in de hand, het is oncontroleerbaar en liegt nooit. Mocht de persoon tegenover je boos worden op je oprechte gevoel? Dan kun je als enige nog zeggen: “Ik weet genoeg”.
Waarom ik dit weet? Ik was zelf die enorme eikel die boos werd op haar gevoel.