Als man en als vader kan ik naar een heleboel personen kijken hoe zij hun kinderen opvoeden. Degenen die mij het eerste voorbeeld gaven zijn mijn ouders. Als papa kijk ik vooral ook naar mijn eigen vader. Hoe pakte hij het aan als hij thuis was en wat probeerde hij me mee te geven? Ik
De band met je vader is altijd iets speciaals, vooral als je graag samen met hem bent. Soms is het fijn om even terug te denken over wie hij voor je was en welke mooie momenten je met hem deelde. Bianca verloor haar vader zeventien jaar terug en deelt haar verhaal en gedicht in deze
In loop der jaren verandert de band met je vader. Van kind die door hem verzorgd wordt tot degene die hem verzorgd. Mariska van Doormariska.nl ziet haar vader achteruit gaan. In ‘De papa van’ vertelt zij over haar band met haar vader.
Anne staat vol in het leven, geniet van elk moment. Een vrouw die om zich heen al teveel dierbaren heeft verloren, zo ook haar vader. Speciaal voor Papa’s wereld kroop ze in de digitale pen om een gedetailleerde beschrijving van haar vader te maken. Een manier om hem nog een beetje in leven te houden.
In de vijfde ‘De papa van’ vertelt Cristel over haar vader. Helaas is hij niet meer onder ons en daarom kijkt ze terug op hun band die niet altijd even makkelijk was.
Papa’s, ze zijn er in alle soorten en maten. Het type dat het vlees komt aansnijden op zondag of die ene die elke ochtend zijn kind naar school brengt. De man waar je al je hele leven bewondering voor hebt gehad of die ene die je het liefst een schop in zijn ballen had gegeven.
Ik zag je lopen in de kinderboerderij. Nou ja, lopen? Stappen eerder. Aan je vinger hielden kleine handjes zich stevig vast. Wankelend stapje voor wankelend stapje kwamen jullie samen vooruit. Waarheen maakte niet uit, als er maar gestapt werd. Ik zag het in je ogen, die enorme trotse blik.
Ken je dat verhaal van die hond die ging kwijlen bij het horen van een belletje? Die hond had geleerd dat als er een belletje klinkt dat er eten komt. Via een experiment van de onderzoeker Pavlov werd ontdekt dat je impulsen kunt conditioneren. Weet je, ik ken dat gevoel. Ook ik ben gepavlovd, gepapapavlovd.
Daar staan ze, twee papa’s bij de glijbaan. De een met dikke spierballen en een strak shirt, de ander een beetje het uiterlijk van een watje en net iets te dik. Bovenaan het houten speelkasteel staan hun kinderen een beetje twijfelend te wachten. Beiden ongeveer even oud. De papa’s kijken vol spanning of hun kroost