Stiekem genieten

Liam is naar school gebracht en samen fietsen Kyran en ik naar huis. Het zonnetje schijnt en ik besluit rustig de langere route te fietsen. Kyran voorop in zijn eigen stoeltje. We zien elkaar bijna niet aangezien hij vooruit kijkt. Hij kijkt naar de koeien, paarden, schapen en alle andere dieren die hij ziet. Ondertussen wijst hij naar het gras en roept “Tsjoe Tsjoe”. Op mijn telefoon is het spelletje Pokemon Go aan en Kyran denkt Pikachu gespot te hebben. Stiekem lach ik om zijn fantasie, heerlijk.

Dagelijks stikt het mannetje van de jeuk en pijn door de eczeem. We smeren hem meerdere keren per dag in en trekken hem speciale krabpakjes aan. Hoe dat allemaal zit zal ik nog in een andere blog vertellen. Tussen zijn buitjes door is het een vrolijk mannetje, waar ik dan ook weer vrolijk van wordt.

Vanmorgen was het al vroeg warm. Ik besloot dan ook mijn verlate ontbijt even binnen op te eten. De kleine man kon niet wachten met buitenspelen en was er al vandoor gegaan. Och ja, die loopt niet in zeven sloten tegelijk. Die hebben we namelijk niet in onze tuin. Ik besluit om hem te laten en zelf even te genieten van de rust na een minder fijne nacht met meerdere poepluiers.

Je kent die uitspraak denk ik wel: Fijn als onze kinderen even stil zijn, maar als het te lang stil is klopt er meestal iets niet. Vanaf de bank hoorde ik niks meer. Geen vrolijke gilletjes of ingespannen kreten. Geen vrolijk deuntje, helemaal niks. Het moment dat je op moet passen dus. Toch maar even polshoogte nemen. Zorgen maakte ik me niet, dus liep rustig richting tuin. Bij de keukendeur bleef ik staan en zag wat er gebeurde. Om hen niet te storen besloot ik iets dichterbij te gaan staan en me schuil te houden bij de schuur.

Van afstand zag ik hem in de weer met emmertjes. Rustig lopen naar het zwembadje, een emmertje water scheppen, teruglopen naar de tafel waar een cakevorm staat, water uit het emmertje scheppen met een maatbeker en vervolgens de vorm volgieten. Als de hele vorm vol is gooit hij het leeg, half over de tafel en half over zichzelf. Zeiknat begint hij het hele riedeltje van voor af aan te herhalen. Vanachter de schuur bekijk ik hoe hij dit alles heel rustig en met een vrolijke glimlach doet. Hoewel ik dichterbij wil gaan kijken, houd ik het bij stiekem genieten. Laat hem maar vrolijk doorspelen. Ondertussen druk ik op het knopje van de Senseo. Stiekem genieten met een kopje “kuvvie”, zoals Kyran zou zeggen, erbij.