Ik legde mijn oor te luister tegen de slaapkamerdeur van de oudste. Even zeker weten of hij wel sliep. Op mijn tenen naar beneden met een grote doos vol in mijn armen. Proberend geen geluid te maken sluip ik naar beneden om onze geheime plannetjes uit te voeren. Had het allemaal wel zo geheim gemoeten?
Inhoud
Stiekem cadeautjes shoppen
Wekenlang liep ik alleen winkel in en winkel uit om kleine en grote cadeautjes te verzamelen. Online shoppen deed ik in een incognitovenster zodat er geen reclames op de tablet langskwamen als de kids spelletjes speelden of voor school bezig waren. Als er een postbezorger langs de deur kwam om een pakketje langs te brengen, dan zorgde ik ervoor dat ik zelf open deed. Snel liep ik dan naar boven om de nieuwe cadeautjes te verstoppen op de plek waar de kids niet komen. Lang voordat de Sint in het land is ben ik al druk bezig met de voorbereidingen van 5 december. Een pakjesavond vol verrassingen.
Lijstjes, lijstjes, lijstjes
Het hele jaar leg ik mijn oor te luister bij de kinderen om te horen welk speelgoed of andere spullen ze leuk vinden. Ondertussen speur ik de aanbiedingen af of de wensen toevallig met een goede actie voorbij komen. Heerlijk vind ik dat, die kids die totaal niks doorhebben. Toch? “Die wil ik, die wil ik!” hoor ik regelmatig als er een reclame op tv is of als ze bij een vriendje een leuk computerspel hebben gespeeld. Hoewel ze hun echte verlanglijstjes pas echt maken als de speelgoedboeken in de brievenbus vallen, weet ik een heleboel wensen al vooraf.
Nachtelijke samenzweringen
Met de kids die onder zeil zijn, is het lekker rustig plannetjes smeden. De cadeautjes komen van de zolder af en uit de kelderkast halen we het vanmiddag gekochte inpakpapier. De woonkamer verandert binnen enkele tellen in een inpakkamer van de pieten. De deur naar de kamer is dicht zodat de jongens niet wakker kunnen worden van onze stiekeme arbeid. Nadat eindelijk alles ingepakt is, loop ik naar de computer om alle gedichtjes, die we tussendoor geschreven hebben, uit te printen. We bespreken waar we dit jaar de pakjes zullen verstoppen. Denken hard na over een leuke speurtocht door het huis heen en verzinnen de leukste opdrachten erbij. Wat hebben we er zin in om straks die verbaasde gezichten te zien.
Het laatste jaar geloven?
Onze oudste zit al in de leeftijd dat het Geheim van Sinterklaas langzaam bekend gaat worden. Ik weet dat hij vriendjes en vriendinnetjes heeft die er al lang achter zijn dat we onze kinderen een verhaaltje van vroeger voorhouden. Er gaan soms al wat geruchten rond in de klas. De juf op school zorgt ervoor dat de meeste kinderen die het weten het spel meespelen zodat de anderen nog kunnen geloven.
Heerlijk avondje is gekomen
De chocolademelk is warm, de pepernoten liggen op tafel en op de radio klinken de Sinterklaasliedjes van vroeger en nu. Ondertussen lees ik voor uit een leuk Sinterklaasboek. De spanning is te snijden. De jongste gaapt al een beetje en stuitert rond omdat hij weet dat er wat te gebeuren staat. De oudste wiebelt op zijn stoel. Plotseling horen we gebons op de deur (de buurman) en vallen er pepernoten door de brievenbus. Niet veel later lopen we het hele huis door terwijl de kids alle kanten opstuiven na een gevonden aanwijzing. Een half uurtje later wordt het eerste cadeautje uitgepakt. De meeste pakjes vielen in de smaak, al had de Sint het ook wel eens mis. Ja sorry hoor, die man wordt ook gewoon oud. Moe, maar voldoen, gingen de kinderen die avond laat naar bed. Niet veel later wij ook, met een zelfvoldaan gevoel. We hebben deze Sinterklaas het spel weer goed gespeeld zonder dat ze het door hadden.
“Ik wist het al een jaar”
De volgende ochtend was de oudste het eerste wakker en kroop bij ons in bed. Aan zijn gezicht te zien moest hem iets van het hart. “Ik wist het al een jaar” Ik keek hem vragend aan en hij vervolgde: “Je weet wel, dat van Sinterklaas?” “Wat dan?”, vroeg ik hem. “Dat hij al lang dood is en dat er nu een hulp-Sinterklaas is. Dat jullie eigenlijk onze cadeautjes kopen.” Vorig jaar had hij het verhaal bij een vriendje thuis gehoord en zijn ouders hadden het niet ontkend. “Ik wilde niks zeggen, want anders kreeg ik dit jaar misschien geen cadeautjes meer.” Die slimmerik had ons een heel jaar voor de gek gehouden en was nu zo eerlijk om het te vertellen. “Moet ik nu mijn cadeautjes teruggeven?” Hij keek ons behoorlijk schuldig aan. Natuurlijk hoefde hij dat niet, als hij ons maar hielp om het verhaal voor zijn broertje echt te houden. Vanaf nu zit hij in het complot en speelt het spel mee in een nieuwe rol.
Hoe reageerde jouw kind?
Elk kind reageert anders op de onthulling van het Geheim van Sinterklaas. Hoe reageerde jouw kind op de nieuwe waarheid? Werd hij of zij boos of was het verhaal stiekem al meer bekend dan je zelf dacht? Ik ben benieuwd naar jullie reacties.
Dit verhaal is door de redactie van Papa’s wereld geschreven aan de hand van gebeurtenissen bij vrienden.