Papastress, die laatste loodjes

20160228_223812.jpgIk kende ze niet, die laatste loodjes. Liam werd bij 37 weken en één dag geboren na een inleiding in het ziekenhuis. Ik kende het niet, die laatste loodjes stress. Maar ik moet bekennen dat het er nu, bij baby twee, zeker wel is. Wanneer komt het mannetje zich aandienen en waar ben ik op dat moment?
Ben ik er wel op tijd?
Het is nu precies week 38. De babykamer is in principe klaar, de cosleeper is geleverd en staat naast ons eigen bed. De laatste kluswerkjes zijn gedaan, de laatste schapjes zijn opgehangen. De box staat, met nog snel even een reparatie aangezien tijdens het vervoer twee delen loslieten. Chantal is er klaar voor, ik ben er klaar voor, het huis is er klaar voor en zelfs de hond blijft maar om haar vrouwtje heen cirkelen. Mijn werk is best een eindje rijden vanaf huis en de bevalling gaat plaatsvinden in het ziekenhuis. Al enkele weken ben ik wat stressig op het werk, wat als ik ineens weg moet omdat Chantal belt? Ben ik dan wel op tijd thuis om haar weg te brengen? Waar is Liam op dat moment en waar gaat hij dan heen. In mijn hoofd spelen constant allerlei verschillende scenario’s de revue. Alles kan gebeuren de komende tijd en vast niet op de manier die ik in mijn hoofd gedacht had. De gedachte dat ik niet op tijd thuis ben, die gedachte heeft me constant in de greep.
Geen makkelijke zwangerschap
Bang voor de baby ben ik niet. Mocht het nu voorkomen dat thuis ineens alles op gang komt, dan is het een kwestie van handelen. Nee, mijn angst ligt het meest bij de gezondheid van mijn vrouw. De bevalling van Liam werd destijds ingeleid aangezien ze last had van een hoge bloeddruk. Bij 36,5 weken moest ik haar stel op sprong naar het ziekenhuis brengen waar ze na een halve week de inleiding kreeg.
Deze zwangerschap is ook niet echt een pretje. Ik heb er eigenlijk niet echt over geblogd op de keer dat ze in het ziekenhuis lag na. Een hevige astma-aanval zorgde ervoor dat ze een aantal weken veel te weinig lucht kreeg. Wisseling van medicijnen zorgde voor heel wat andere lichamelijke ongemakken. Eindelijk thuis sloeg de griep toe. Het kleine beetje reserve dat ze opgedaan had, werd meteen opgebruikt. Liam kreeg tegelijkertijd een longontsteking. Ik hobbelde tussen mijn werk en het huishouden heen en probeerde soms wat tijd voor mezelf te vinden door te schrijven als ze op bed lagen. Sinds vorige week, week 37, stijgt de bloeddruk weer en maken de artsen zich steeds meer zorgen. Gelukkig geen zwangerschapsvergiftiging maar de hoge bloeddruk is niet heel gezond voor haar. De medicijnen die ze er vrijdag voor kreeg zorgen ervoor dat ze erg vermoeid raakt en veel wil slapen.
Wat als?
‘Wat als’ spookt constant door mijn hoofd. Ik merk dat ik niet zo functioneer als ik normaal doe. Als ik het huishouden doe denk ik aan de laatste dingen die op het werk geregeld moeten zijn voor als ik weg ben, op het werk denk ik aan alle mogelijke scenario’s thuis en wat er op het laatst nog geregeld moet worden. Thuis houd ik de babyfoon meestal aan als zij al op bed ligt zodat ik haar kan horen als er iets is. Soms lijkt het alsof al mijn zintuigen overuren aan het maken zijn, vooral mijn hersenen die met fantasie op hol slaan. Ondertussen dat ik deze blog schrijf, wordt ik constant afgeleid. Gedachten gaan de andere kant op en zitten alweer bij het gesprek van morgen.
Morgen dé dag?
Morgenochtend gaan we weer naar verloskunde in het ziekenhuis en zal de bloedrukmeter uitslag geven over de werking van de medicijnen. We gaan het plan verder bespreken. Wat gaan we doen? Blijven we doorgaan met de medicijnen en kijken we het aan? Gaan we ons langzaam opmaken voor toch maar een inleiding? Ook al wil Chantal alles graag zo natuurlijk mogelijk. Van mij mag het, die inleiding. Maar niet morgen, morgen is het 29 februari, schrikkeldag. Wat sneu zou dat zijn. Nee mannetje, jij bent nog lang niet jarig! Wat zeggen de artsen en verpleegkundigen morgen? Wordt ik deze week al voor de tweede keer papa? Yup, de aanstaande papastress heeft hier ook toegeslagen.

Schrijver: Papa's wereld

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *