Wie is er niet groot mee geworden, een tegeltje aan de wand met een wijze spreuk? Tegeltjes met de grootste waarheden des levens, met de meest filosofische gedachten die een mens maar kan hebben. Tegeltjes die ontroering, vreugde en stof tot nadenken schenken.
Wat gebeurt er als een papa met deze tegeltjes aan de slag gaat? Welk verhaal schuilt er achter de oneliners? Regelmatig zal Papa’s wereld een nieuwe tegelspreuk plaatsen met een passend verhaal.
Bouwen, bouwen, bouwen. Urenlang kon ik ermee spelen. Mijn Legosteentjes zaten gesorteerd in bakjes en de bouwboekjes zaten in een apart kistje. Hele dorpen verschenen er in de woonkamer. Eerst van Duplo en Fabuland, later van de gewone Lego. Toen ik vader werd kon ik niet wachten tot het mannetje groot genoeg zou zijn voor het eerste bouwwerk. Terwijl ik de zolder opliep wist ik dat ik geen Duplo meer had. Die had ik vroeger in één klap verkocht bij een tweedehandswinkeltje waar ik meteen grote jongens Lego ervoor kocht. Wat heb ik daar nu achteraf spijt van. Maar wat een geluk dat ik de Fabulanders nog terugvond in een apart zakje. Ik wist niet dat deze nog bewaard gebleven waren. Als Liam wat groter is mag hij hier ook mee gaan spelen, net zoals ik vroeger deed. En als hij weer iets groter is, dan komt de grote jongens Lego ook voor hem van zolder. Stiekem ben ik daar ook wel een beetje bang voor. Zelf ben ik er altijd heel zuinig op geweest. Dat wordt hem dus leren hoe hij ermee om moet gaan zodat hij er net zo zuinig mee kan spelen als ik deed. De Lord of the Rings en Hobbits setjes, die blijven gewoon van papa. Maar nu spelen we nog maar even met die grote Duploblokken, dat is nu nog even moeilijk genoeg.
Meer tegeltjes en verhalen kun je vinden op de verzamelpagina van "Papa zijn is:"
Weer leuk geschreven Maarten. Lego is toch wel het mooiste speelgoed wat is gemaakt.
En wel voor jong en oud. Uren lang aan tafel zitten óf op de grond om van alles in elkaar te zetten.