Wie is er niet groot mee geworden, een tegeltje aan de wand met een wijze spreuk? Tegeltjes met de grootste waarheden des levens, met de meest filosofische gedachten die een mens maar kan hebben. Tegeltjes die ontroering, vreugde en stof tot nadenken schenken. Wat gebeurt er als een papa met deze tegeltjes aan de slag gaat? Welk verhaal schuilt er achter de oneliners? Regelmatig zal Papa’s wereld een nieuwe tegelspreuk plaatsen met een passend verhaal.
Vanaf het moment dat ik (ik =wij ) beslo(o)t(en) dat ik het vaderschap aan wilde gaan begon de grote puzzel. Overal om me heen worden kritisch alle ouders geanalyseerd, alle hulpmiddelen worden nageslagen. Van methodes van oerhollands (mjkewvvt, Bastiaan Ragas) tot Surinaams (Huize Verveer) en uren Google methodiek. Een lange lijst do’s en dont’s wordt samen gesteld.
Ritme, vaste handelingen, corrigerende tik, tuigjes en riempjes.
Openheid, vrijheid, nix <18, maatjes of de man die zondag het vlees snijdt.
Overal pik ik (beter goed gestolen dan slecht bedacht) stukjes op en voeg ik samen met het ander.
Of juist uitgesloten.
Tijd = geen klok
Maanden = weken
Pijn = kwaaltjes
Humeur = hormonen
huilen= communicatie
Hydrofiel = absorberende (poets)doek
Toch apart dat mensen uitkijken naar volle luiers, dat er over je schouder word gespuugd of dat er over je heen word gepiest. Daar zou je in een andere fase heel anders op reageren.
Of ik de rebus ooit volledig oplos is de grote vraag. Eerst houd ik me maar bezig met hoofdrekenen les 1. 40 w staat gelijk aan 7 d in kwadraat. Elke dag kom ik dichterbij opvoeden versie mill.02
Ik kijk uit naar mijn promotie van man die de vuilnis buiten zet tot allround vader.
Deze tegelspreuk en de bijhorende tekst zijn ingezonden door Mark Dolstra.
Meer tegeltjes en verhalen kun je vinden op de verzamelpagina van "Papa zijn is:"
