Daar zit ik dan bij de bushalte. Dagelijks heeft lijn 83 last van oponthoud en komt te laat bij de halte. Vandaag niet, vandaag is de bus de halte al voor tijd gepasseerd. Waar ik de bus altijd net red omdat collega’s mij eerder naar huis laten gaan, zit ik nu twintig minuten extra te wachten.
Spaar het milieu, neem de bus! Los het fileprobleem op en ga met het ov! Jarenlang werd dit geroepen door de overheid. Goede zaak vond ik dat, totdat ik steeds vaker te maken kreeg met vertragingen en uitvallende treinen. Met inmiddels heel wat aansluitingsproblemen achter de rug, die ik tijdverspilling noem, ben ik het openbaar vervoer wel zat.
Inhoud
Gedoemd tot het OV
We hebben maar één auto, geld voor een tweede is er niet. Om vanuit Millingen naar Malden te gaan ben ik afhankelijk van vervoer. Aangezien Chantal de kinderen op tijd bij de opvang moet ophalen, is er geen tijd om mij ook op te pikken. Dit resulteert erin dat ik na 19:05 uur pas thuis ben, met een gemiste bus wordt dat al snel richting 19:35 uur. Thuiskomen, kinderen in bed gooien en dan pas eten. Het is dus niet een luxe om de bus te nemen, maar een bittere noodzaak. Bitter? Ja, ik reis liever niet met de bus. Zelfs naar de stad ga ik nog liever met de auto en betaal parkeergeld. Erg veel fatsoenlijke vering zit er niet in een bus, elke klap die het gevaarte maakt op de bodem is te voelen. De route vanaf Nijmegen naar Millingen (en andersom) is niet bepaald glad te noemen. De schokdempers hebben het er geen pretje. Met een beetje lompe chauffeur die door probeert te rijden, lees dóórrijden, zorgt ervoor dat je flink wat knallen te pakken krijgt op je lijf. Regelmatig vlieg ik met airtime van mijn stoel af of voel een flinke klap in mijn rug. Nee, erg fijn voor mijn lijf is het niet.
Lees ook: Dan maar met de bus!
Ander vervoer?
Vandaag zat ik bij die halte twintig minuten te wachten en bedacht me hoeveel tijd ik weer aan het verliezen was met onnodig zitten. Met de auto was ik al een heel eind op de route geweest. Wat zou het heerlijk zijn om een tweede wagen te hebben, alleen al om daardoor eerder thuis te zijn en een alternatief te hebben voor de bus. De fiets is haast geen doen, al ga ik het donderdag denk ik toch maar wagen. Volgens de routeplanner moet ik daar 1 uur en 10 minuten over doen. Ik gok dat het stiekem best wel langer gaat duren. Nou ja, laat dat stiekem maar weg. Het gaat langer duren, punt.
Lees ook: Die nieuwe gezinsauto, bevalt die nou?
En dan gaan ze staken
Niet zo heel lang geleden ging het OV staken. Fijn! Dat betekende dus dat ik niet thuis kon komen. Gelukkig was het van te voren aangekondigd en kon ik daardoor de auto van mijn ouders ophalen om te gebruiken. Het fijne ervan was dat ik het de avond ervoor moest ophalen, tijd kwijt, en de dag erna moest terugbrengen, tijd kwijt. Beste vervoerders, wie geeft mij die tijd terug? Ondertussen konden mijn ouders nergens heen omdat ik hun auto had en de bussen niet reden.
Deze week is het weer zo. Er is een 72 uurs staking afgekondigd die woensdag begint. Drie dagen lang worden reizigers gedupeerd zodat ze niet naar hun werk kunnen, dat studenten niet naar school kunnen en zodat er belangrijke afspraken gemist worden. Niet één dag, maar drie dagen lang. Op donderdag moet ik altijd heen en terug met de bus. Op zich al een duur grapje aangezien het twee vervoerders zijn en een overstaptarief dan niet geldt. Nu moet ik dus maar met de fiets gaan aangezien ik deze keer de auto niet even op kan halen.
Geen sympathie meer
Dat je problemen hebt met de baas, dat snap ik. Zelf ben ik het ook niet altijd eens met het beleid wat in ons bedrijf gevoerd wordt. Dat je dan een keer boos wordt, snap ik ook. Staken vind ik altijd het effect van een klein kind dat met zijn voeten op de grond stampt als het zijn zin niet krijgt. Dat het vaak effectief is, dat is weer een ander verhaal. Waar ik echter niet tegen kan is dat als je staakt je er ook andere mensen mee treft die niets met de situatie te maken hebben. In dit geval de reizigers. Beste vervoerders, kortgeleden hebben jullie het openbaar vervoer al plat gelegd, dat was al irritant. Om nu nog een keer ermee te beginnen, daar heb je mijn sympathie echt niet meer mee. Geldt overigens ook voor leraren die ervoor zorgen dat je kind extra naar de opvang moet waardoor je extra moet betalen of een andere oppas regelen. In ons geval betekent een lerarenstaking namelijk dat wij extra moeten werken om de kinderen op te vangen op de buitenschoolse opvang. Goed, we dalen af. Punt is dat als je gaat staken, je er ook anderen mee treft. In het geval van het openbaar vervoer tref je naast de portemonnee van de baas ook al die reizigers die dagelijks afhankelijk zijn. Dat je dat één dag doet vind ik echt de max, maar om meteen drie volle dagen mensen in de kou te laten staan gaat mij te ver. Mijn sympathie voor de stakers is dan ver te zoeken. Je kunt immers niet constant als dat kind met de voet op de grond blijven stampen, dat gaat gewoon irriteren.
Brommers kieken
Ik bedacht me dat ik vroeger altijd een brommertje heb gehad. Zo’n ding met oranje plaatje die maximaal 25 mocht rijden. Een Puch Maxi. Een oud beestje, maar eigenlijk vond ik die er wel heel stoer uit zien. Het was geen populair ding, maar ik vond het geweldig. Nadat hij een beetje opgereden was en er niks fatsoenlijks meer mee gedaan kon worden, heb ik het ingeruild en wat bij moeten leggen voor een Gilera Typhoon. Wat heb ik daar toch flink wat kilometers mee afgetuft. Het roze papiertje had ik nog niet toen ik Chantal leerde kennen, dus als ik haar bij het station ging halen, sprong ze bij mij achterop. Wat vond ik het heerlijk als ze haar armen om mijn middel sloeg en we wegreden. Hoewel we niet hard reden, voelde ik mij de koning te rijk. Laatst dacht ik er nog eens aan terug. Vandaag bedacht ik me dat weer en dat ik die twintig minuten al had weg kunnen rijden. Het idee is geboren om eens te gaan kijken naar een leuke scooter, eentje waarvoor je een helm nodig hebt en dus wat harder mag rijden. Een goed alternatief en met een beetje rekenen waarschijnlijk ook een goedkoper alternatief. Meteen een goede reden om minder met de bus te gaan.
Ik ben het volledig met je eens! Ondanks het feit dat ik (door omstandigheden) niet meer kan werken en dus niet naar het werk hoef merk ik wel dat er veel mensen problemen van ondervinden. Drie dagen vind ik dan ook echt not done en zwaar overdreven. Net als inderdaad elke scheet dat staken in het onderwijs. Wederom hebben wij daar minder last van omdat ik toch thuis ben. Maar ik zie wel dat velen zich in bochten moeten wringen. Het gaat tegenwoordig allemaal wel heel makkelijk lijkt het met dat staken. Ik denk dat als je goed rond zou kijken je inderdaad voordeliger uit zou zijn met een scooter en daarmee flink tijd bespaart. Succes met alles en vooral veel sterkte de komende dagen.