Nijmeegse Vierdaagse smelt samen

Vanuit de souvenirkraam waar ik vandaag werkte brak mijn hart. Het was net na 17:00 uur en ik zag wandelaars langs strompelen. Langs de kant mensen die hen aanmoedigden, al wist ik dat het tevergeefs was. Deze mensen zouden de tweede dag niet op tijd uitlopen.

Om 17:00 uur zijn de uitcheckkastjes onverbiddelijk. Je bent te laat en mag officieel morgen niet meer starten. Oei, wat begin ik deze blog treurig. Eigenlijk moet ik anders beginnen, dus we knippen bovenstaande weg en beginnen opnieuw. 
Vanuit de souvenirkraam waar ik vandaag werkte werd ik ontroerd. Twee medewerkers van het Rode Kruis houden een oudere man tussen hun armen. Naast ons staat een hulppost, maar ze wuiven dat ze doorgaan naar de volgende post, die bij de eindstreep. Misschien kan de man zo nog net op tijd finishen voor vandaag. Een andere man wordt door een vrouw ondersteund. Geen idee of ze elkaar kennen, misschien komen ze niet eens uit hetzelfde land. Het zou goed kunnen van niet. Dat is het mooie van de Nijmeegse Vierdaagse, het verbroederd. 

Hoeveel culturen er ook lopen, een wandelaar in nood wordt geholpen door wie dan ook. Ieder zit in hetzelfde schuitje. Er wordt gezongen als ze langs onze kraam lopen. Amerikaanse militairen die met de Franse meezingen. Een Fries die ‘lang zal hij leven’ speelt op zijn trompet voor een jarige soldaat terwijl zijn meerdere alles filmt. Een klein meisje langs de lijn klapt voor de lopers en krijgt een flink aantal highfives. 

In de kraam wissel ik tussen Nederlands en Engels, soms wat woorden Duits. Naast de verkooppraatjes is er soms wat tijd voor gesprekken. Zo sprak ik een man die uitgevallen was en graag een kleine medaille wilde voor zijn dochtertje. Dan moest ze wel eerst rondjes rennen en stukjes fietsen om het te verdienen. Een vrouw kocht een speldje voor haar vader die te oud geworden was om nog mee te doen. Een andere man nam een stukje Nijmegen mee voor ver over zee voor zijn vrouw als aandenken. 

Ik zie verbeten gezichten van de pijn en stralende lachen van mensen die de finish al gehaald hebben. Die met een pilsje in de hand nog even een stukje feest meepakken totdat ze er weer vroeg induiken.

Vanuit de kraam begint het mij weer te kriebelen, net als elk jaar. Ooit wil ik hem weer lopen die Nijmeegse Vierdaagse. Ik wil die derde keer volbrengen. Helaas moet ik dan vier dagen vijftig lopen en dat is me toch echt te gortig. Maar ooit…. hoop ik. 

Nu houd ik het nog maar even bij het staan in de kraam van De Tinnen Roos waar ik al die mooie verhalen zie en hoor. Vrijdag sta ik er weer, tijdens de laatste wandeldag en hoop ik heel veel lopers en publiek blij te maken met een mooie herinnering. Is het niet met onze producten, dan wel met een momentje van contact. 

Schrijver: Papa's wereld

Leave a Comment

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

  • Wat heb je dit weer mooi geschreven Maarten. Als ik naar de TV kijk over de vierdaagse,dan kan ik ook soms ontroerd worden door de verhalen die verteld worden. Ik vind de wandelaars topper.
    Mooi Maarten dat zulke verhalen te horen krijgt en mooie producten mag verkopen.

  • Mooi en heel begrijpelijk stukje Maarten. Ikzelf heb mijzelf ook al enkele malen ingeschreven, toch durf ik de 50 km niet aan vanwege knieproblemen. Wel heb ik een stoere vrouw èn schoonmoeder die allebei voor de 10+ en 20+ keer meelopen. Bikkels zijn het!
    Laat mij maar met schoonpa en kinderen langs de kant zitten, iedereen heeft alle aanmoediging nodig die ze kunnen krijgen!

  • Al zijn deze schrijfsels uit 2017. Toch ontroerd het me weer. Fantastisch als mensen de finish halen, maar als ze het niet halen zijn het tóch kanjers. Natuurlijk is triest als ze net één minuut te laat zijn en alles gesloten is. Ook ik wilde altijd de vierdaagse meelopen. 50 kilometer was toen al voor mij teveel, laat staan nu 30 kilometer. Dan ga ik maar naar de feesten toe, neem een pilsje en proost op de wandelaars die het wéér opnieuw presteren.

  • Vandaag begint de alternatieve vierdaagse. Vanwege corona is de ‘echte’ vierdaagse afgelast.
    Gelukkig lopen toch nu weer veel mensen de alternatieve. Hopelijk gaat volgend jaar de vierdaagse wél door en zullen we jouw weer zien achter een van de kramen van De Tinnen Roos en dan zal je wéér verbeten gezichten, maar ook vrolijke gezichten zien.
    Oké…afgesproken 😉 we zien je volgend jaar elders in Nijmegen.