Mommy Wars Tag

Al sinds mensenheugenis kijkt iedereen de kunst van het opvoeden bij elkaar af. We zoeken naar handige tips, vinden uit wat voor onszelf werkt en helpen elkaar als ouders een handje. De keerzijde is dat we elkaar ook (graag) bekritiseren. Zelf doen we het altijd beter, toch? Want is het niet gewoon heerlijk om die andere ouder af te zeiken samen met andere ouders die jouw mening delen? Nee, deze tag gaat niet over wat er nu allemaal zo slecht is bij jezelf, het gaat om een bewuste keuze ergens voor maken en waarom dat voor jou werkt. Ik nam de vragen over en in deze tag geef ik jou mijn eerlijke mening.

Tag – jij bent hem!

De tag werd oorspronkelijk bedacht door Mamazoektuit.nl en stamt al uit 2015, precies het jaar waarin Papa’s wereld begon met bloggen. De laatste tijd gaat het weer rond waardoor het onder andere bij Rob (Papablogger.nl) terecht kwam. Hij daagde me uit om mijn digitale pen op te pakken en mijn ongezouten mening te geven over de komende onderwerpen. Oorspronkelijk werd deze tag bedacht met de allerkleinsten in gedachten, maar ik vul hem in met de gedacht aan een zoontje van 2,5 jaar en eentje van 5.

Geef jij je kind borst- of flesvoeding?

Haha, die borstvoeding kan ik ze niet geven. Daar is mijn lichaam niet op gebouwd. Ik moet zeggen dat ik hierin bewondering voor Chantal heb. Al ruim vijf jaar, bijna zes, geeft ze onze kinderen borstvoeding. Zowel uit de fles als rechtstreeks uit de tiet. Liam krijgt al een flinke tijd niet meer, maar Kyran drinkt nog regelmatig. Hij zoekt het als een rustmoment of om zich even extra veilig te voelen. Vooral ’s nachts in bed wilt hij vaker drinken. De reden dat we er nog mee doorgaan is omdat hij zo toch bepaalde stoffen binnen krijgt die goed voor hem zijn. Toch is Chantal er wel een beetje klaar mee en dat kan ik helemaal begrijpen. De bedoeling is dan ook om na zijn derde verjaardag te stoppen. Nog anderhalve maand te gaan en we sluiten een hoofdstuk af.

Slaapt je kind bij jou in bed, of heeft hij/zij een eigen bed?

Ze hebben allebei hun eigen bed. Althans, Liam heeft een eigen bed. Een halfhoogslaper waar we onderin een extra matras hebben gelegd zodat Kyran ook een bed heeft. Ze slapen dus samen op één kamer. Aan ons bed hebben we nog een co-sleeper gekoppeld waardoor ze allebei nog regelmatig bij ons in bed kruipen. Zo langzaamaan wil ik ons bed wel weer helemaal voor mij en Chantal alleen. Dit gaat al steeds beter. Het hoe en waarom schrijf ik binnenkort in een aparte blog, want dat is een verhaal apart.

Gebruik jij wasbare luiers of koop je ze kant-en-klaar bij de drogist of supermarkt?

We hebben een tijdje met wasbare luiers rondgelopen voor de kids, maar eerlijk… ik was er niet zo fan van. Hoewel ze iets beter voor het milieu zijn, vond ik het niet zo prettig om telkens met een strontluier in een zakje rond te lopen in de rugzak. Kant-en-klaar is dus een iets grotere vriend van me geworden. Aan die relatie komt nu langzaam een einde aangezien Kyran al druk bezig is met zindelijk worden. We gebruiken ze nu alleen nog voor de nacht.

Uitsluitend houten speelgoed of V-tech?

Ik ga gewoon een keertje niet kiezen. Allebei de keuzes zijn namelijk prima, al is het soms wel heerlijk als de batterijen ineens heel erg leeg zijn (of verstopt). Hier spelen ze graag met de regenboog van Grimms en de Wobbel wordt er regelmatig bij gepakt. Maar het allerliefste spelen ze allebei met de Duplo en Lego. Dat moet echt overal mee naartoe.

Trek jij tweemaal daags een potje open of kook jij uitsluitend vers?

We koken vooral vers hier in huis. Hoewel, we bakken ook diepvriesfrietjes of mikken een kant-en-klare pizza in de oven. Toen de jongens wat kleiner waren haalden we regelmatig de potjes van Hipp in huis. Die haalden we goedkoop in Duitsland. Best handig als je vlakbij de grens woont. Liever maakten we gewoon iets meer eten en maakten daar een prakje van voordat we begonnen met Rapley.

Dragen of wagen?

Hoewel ik de jongens niet zelf in de draagdoek krijg, puur een fysieke onmogelijkheid, vind ik dat wel de fijnste optie. Lichamelijk kan het soms wat zwaar zijn, maar het is handig als je op drukke plekken komt. Je hoeft die wagen niet overal tussen te proppen of weer op te halen als je in een attractie bent geweest. En laat ik het vooral niet hebben over die irritante mensen die denken dat ze voor de wagen kunnen lopen.

Ga je al vroeg in de weer met zindelijkheidstraining of loopt jouw kind op z’n vierde nog rond in de luiers?

Allebei de jongens waren precies even oud toen ze startten met naar het potje te gaan. We waren bij Kyran al wel wat eerder begonnen omdat hij net als Liam op de wc wilde plassen. Ineens was er toch een aversie tegen de wc en was het janken geblazen zodra de billen de bril raakten. Enkele weken terug zijn we begonnen met een stickervel aan de deur. Speciaal voor hem tekende ik een nijntje op een potje. Wat een feest was het als hij een sticker mocht plakken. Was het Kyran niet die laaiend werd, dan Liam wel die wilde dat de sticker niet vergeten werd. Luiers gebruiken we nu alleen nog maar voor ’s nachts, voor de veiligheid. Het lijkt echter niet echt nodig, maar voorlopig doen we het nog maar even.

Shop jij je drie slagen in de rondte bij Primark, of koop jij alleen eerlijke merken voor je kind?

Nee, ik ga niet zo snel naar de hel toe. Mijn god, als je in de Primark wilt rondlopen, dan moet je toch echt een zigzagvermogen hebben. Oké, ik geef toe dat ze best leuk spul hebben hangen, maar niet echt voor mij. Als er wat gekocht wordt, dan is het door Chantal. Veel van de kinderkleding komt uit de kledingkast van neefjes en vriendjes. Die groeien allemaal uit hun kleding en zo kunnen onze jongens er nog een tijdje in lopen. Een ander deel van de kleding komt van kleine webshops waarbij we de makers willen ondersteunen of waarvoor we Instagram-reclame hebben gemaakt.

Is er in jouw huishouden ruimte voor onderhandeling met je kind, of ben je een ware drillsergeant?

Ik ben dan toch wel een drillsergeant. Als ik wil dat er iets gedaan wordt of dat er geluisterd moet worden, dan moet dat ook. Eeuwenlang gedraal daar houd ik niet van. Gaat het te langzaam, dan kan ik best geïrriteerd raken. Zeker als ik zelf aardig moe ben en nog een aantal dingen te doen heb/wil doen.

Laat jij je kind wel eens huilen, of troost je ‘m al bij de eerste snik?

Het ligt eraan waar ze voor huilen. Huilen omdat ze de zin niet krijgen, daar doe ik niet aan. Daar mogen ze van mij meteen mee stoppen en dan troost ik ze ook niet. “Nee” is “nee” en geen “ja” omdat ze zo hard mogelijk huilen om het toch voor elkaar te krijgen. Vallen ze of stoten ze zich waardoor ze pijn hebben, dan troost ik ze en kijk ik of ik ze kan helpen met een kus of pleister. Te moe zijn zorgt ervoor dat ik een rustmoment inlas. Voordat ik dus iets doe, kijk en luister ik eerst wat voor huiltje er is.

Pfoe, wat een vragen!

Wat een vragen waren dat zeg. Lekkere breinbrekers waarbij ik soms flink in het verleden moest graven. Gelukkig heb ik in de afgelopen jaren over flink wat onderwerpen geschreven en kon ik ze even teruglezen. Soms tot hilariteit en soms vlogen de tranen weer in mijn ogen. Daarmee is de blogsite voor mezelf een succes, want het was ooit ook bedoelt als gedachtenspinsel voor mezelf, om niet te vergeten.

Tijd om deze vragen ook aan een ander te gunnen. Wie mag zich de kop breken over deze pittige vragen? Ik geef de eer aan Dorien van Mama met sokjes van geitenwol?

profielfoto author maarten

Schrijver: Maarten Fest

Geboren in 1982, getrouwd met Chantal en samen hebben wij twee zoontjes (2013 en 2016). Oprichter en eigenaar van Papa's wereld.

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *