Een tijdje terug kwam Chantal thuis van een middagje shoppen met de kids. In haar zat van allerlei dingen die op het lijstje stonden (nieuwe sokken en fietslampjes), maar ook een stel extra dingen. Twee houten kistjes trokken mijn aandacht. Waar waren die dan voor? Wat bleek, ze had een leuk idee voor Moederdag. Voor haar moeder en de mijne.
Gisteren hebben we de kistjes weer tevoorschijn gehaald. Het idee was om Liam aan verven te zetten en de houten oppervlaktes een kleurtje te geven. Hoppakee, aan de slag dus! Uhm, nee. Het bleek dat de plakkaatverf op was. Waterverf op een houten kistje is niet echt een goede optie, het kan wel, maar het wordt zo transparant. Uit de hobbykamer haalde ik dus maar een paar van mijn eigen potten verf tevoorschijn, acrylverf. Een leuk risico aangezien het net wat lastiger schoon te maken is. Liam de verfschort voor, kwasten op tafel en klodderen maar.
Samen schilderen is natuurlijk veel leuker, en stiekem ook een beetje sneller. Daar zat ik dan bij hem aan tafel. Kwast in de aanslag. Ik keek een beetje naar hoe hij schilderde en probeerde soms zijn bewegingen een beetje na te doen. Zo kwam het eerste kistje behoorlijk vol te zitten met de eerste basiskleuren.Omdat ik er zelf niet zo fan van ben om halve schilderingen te doen waardoor de helft nog gewoon houten vlekken zijn, besloot ik om samen met Liam alles dicht te schilderen. Gewoon lekker heen en weer gaan met die kwasten, tussendoor elkaar wegtikken alsof het zwaarden waren, kleine schildergevechten. De extra persoonlijke Liam-touch kwam daarna pas. Met een extra kleurtje verf met de handen stempelen.
Had je onthouden dat ik acrylverf neergezet had? Dat Liam met de handen aan het verven was? Dat acrylverf als een soort velletje opdroogt? Tijdens het schilderen van het tweede kistje, met andere kleuren, was het dan op een bepaald moment ook echt klaar. De velletjes werden interessanter, maar ook irritanter. Het mannetje bleef maar plukken, maar raakte ook een beetje gefrustreerd dat hij niet alles eraf kreeg. Uiteindelijk is het kistje toch afgekomen. Een nachtje laten drogen en zorgen dat de rest ook gedaan werd.

In de deksel van het kistje is ruimte voor een foto van 11 x 11 centimeter. Voordat we aan de slag gingen haalde ik eerst de afdek- en glasplaatjes eruit. Als je zelf ook zo’n kistje wilt maken is dat trouwens een handige tip. De half ongecontroleerde verfstreken willen het glas anders meepakken, en krijg dat maar eens fatsoenlijk schoon. Twee foto’s uit de fotoshoot gaan het kistje helemaal afmaken. Omdat we geen tijd hebben om er originele foto’s in te doen, heb ik een tijdelijke printversie gemaakt die later vervangen zullen worden. Waar Chantal de kistjes gehaald had? Bij die ene winkel waar je altijd met meer naar buiten komt dan de bedoeling, de Action.
Na het knutselen moesten de handjes nog schoon. De mijne ook, want ook ik zat aardig onder. Samen stapten we onder de douche en zorgden we ervoor dat alle verf verdween. Het was aardig stevig wrijven om de acryl weg te krijgen, dus maakten we het daarna extra leuk met allerlei waterspelletjes.
Oh ja, de kistjes zijn dus nog niet af. Het eindresultaat laat ik dus ook in een deel 2 zien. Vandaar dat er dus ‘deel 1′ in de titel staat. Het resultaat laat ik in deze natuurlijk ook nog niet zien. De oma’s hebben het cadeautje immers nog niet gehad. Toch komt het nog online voordat het daadwerkelijk Moederdag is. Door de Giro d’italia 2016 komen we die zondag het dorp niet fatsoenlijk uit, tenzij we via Duitsland gaan.
Meer inspiratie voor moederdagcadeaus
Een cadeautje uitzoeken voor Moederdag is altijd lastig. Sterker nog, voor onze eigen moeders hebben we nu al wat, maar voor Chantal moet ik nog even sterk nadenken. Een tijdje geleden kreeg ik een mailtje van Moeders.nu die een inspiratieblog hadden geschreven. Misschien moet ik er nog eens tussen gaan neuzen of er iets tussen zit waar ik en Liam iets mee kunnen doen. Kyran is nog even ontheven van taken, die mag nog gewoon drinken, slapen, groeien en luiers volgooien.