“Huh papa? Ben je nu al klaar met werken?” Het is zaterdag en ik ben vanmorgen met een smoes het huis uit gegaan, gebruik makend van het gebrek aan tijdsbesef van Liam. “Papa moet vandaag werken, maar geen hele dag vandaag.” De laatste weken draaide ik de vakantieopvang dus was ik elke dag heel lang weg. Tijd voor een leuke verrassing.
Ik wil jou kinderen graag meenemen…
Wat is het soms leuk om mensen in je vriendenkring te hebben die iets bijzonders doen. Dieter heeft zijn eigen koetserij en gaat al jarenlang met zijn paarden Tim en Ulrich op pad voor bruiloften en voor rondritten door de Millingerwaard. Vorig jaar heb ik hem een paar keer geholpen als hulpkoetsier. De paarden verzorgen, mensen helpen in- en uitstappen en de koets zelf op orde brengen. Niet lang geleden vroeg hij me om de teksten van zijn website eens grondig door te spitten en aan te vullen. De laptop heeft er eens twee avondjes flink van langs gekregen en er komt nog wel een keer een avondje bij. Het grootste deel van de nieuwe teksten staat online. Na de eerste resultaten zag ik Dieter weer en hij vroeg meteen wanneer ik en de kinderen (Chantal natuurlijk ook) een dagje vrij waren, dan zou hij ons meenemen op de route die ik nog nooit gedaan had. Een leuke rit door de natuur en naar de speeltuin.
Verbaasde ogen
Het was een verrassing. Enkele weken lang heb ik het stil gehouden voor Liam dat we met z’n allen op pad zouden gaan. “Papa gaat werken” zou de smoes worden die de verrassing extra groot zou maken. Op de fiets vertrok ik naar het huis van Dieter om te helpen de paarden te borstelen en in te spannen. Na een tijdje waren we klaar om te vertrekken en stuurde ik Chantal een appje. Het sein voor haar om de kids klaar te maken om ‘Nala uit te laten’. Toen stond ik ineens voor de deur, dat klopte niet. “Ben je nu al klaar met werken?” De koets was nog niet gezien. Snel nam ik Liam mee naar buiten en ik zag zijn ogen groot worden: “Papa, paarden!” Meteen vertelde ik dat ik met de paarden aan het werken was en dat we allemaal mochten instappen van Dieter. Wow, dat was wel heel gaaf.
Voor op de bok
Het eerste stuk zat ik samen met Dieter alleen voor op de bok. De kiddo’s even aan het wennen achterin. We waren het dorp nog niet uit of Liam mocht bij ons voorop komen zitten. Naast papa op de bok kun je alles extra goed zien. Naast papa op de bok kun je Dieter nog beter verstaan. Wat weet die man veel van de omgeving, van het nu en het verleden ervan en van allerlei dingen uit de natuur. Al snel liet hij een hertenspoor door het groen in de berm zien, vertelde hij over het armenhuis van vroeger, over de vakantiewoning van de graaf, over de varkensprinses en over de scheiding tussen katholiek en protestants Keeken.
Naar de speeltuin
In het Duitse dorpje Keeken maakten we een tussenstop. Terwijl ik de paarden wat stukjes appel gaf, begaven Liam, Kyran en Chantal zich naar het eerste toestel van de speeltuin. Een minuutje later ga ik achter ze aan en speel lekker mee. Klimmen, klauteren, glijden en draaien. Ik verbaas me een beetje over wat Kyran allemaal al kan. Ineens is het echt een jongetje geworden dat steeds meer kan. Even lekker uitblazen van stilzitten in de koets. Nou ja, stilzitten… Kyran maakte er een sport van om zijn billen geen rust te geven tenzij hij bij mij voor op de bok op schoot zat. Terwijl we de laatste keer van de glijbaan gaan, keert Dieter de koets. Na een heerlijk half uurtje spelen zijn we weer op pad naar nog meer mooie plekjes en verhalen.
Nog eventjes werken
Na de ronde kwamen we weer aan bij ons huis. Chantal en de kids stapten uit en ik ging nog even werken. Nog even helpen met het wassen van de paarden, voeren, de koets op de plek zetten en daarna lekker rustig terug naar huis. Terugkijken op een gezellige en leerzame rit. Een rit waarvan de kinderen genoten.
Ik kan nog maar twee dingen hierover zeggen:
1. Dieter bedankt!
2. Ook eens rondrijden in mijn prachtige dorp en omgeving: Koetserij Millingen.
Wat een leuke verrassingen
Scheelt dat jij van te voren niet op de hoogte was 😁