In Mamamaandag kiest Chantal wekelijks één foto uit die in die week een speciaal moment weergeeft. Een zware keus omdat er dagelijks heel veel kleine en grote genietmomentjes zijn.
Gisteren was het Vaderdag en we waren deze dag bij mijn vaders familie. Voorgaande jaren hadden we elk jaar een familiedag, maar door allerlei omstandigheden hadden we elkaar al een paar jaar niet meer gezien. Een belangrijke reden dat we elkaar een tijdje niet meer gezien hebben is dat er een hoop achterkleinkinderen geboren zijn en de helft daarvan in juni en juli 2013.
Het was dus heel leuk om iedereen weer te zien dit jaar. Allemaal kleine dreumesen van Liams leeftijd. En voor het eerst in tijden was ook echt (bijna) iedereen er.
Ik merkte wel dat Liam het heel druk vond, daar heeft hij soms moeite mee. Hij wilde veel gedragen worden en hij riep soms of iedereen even stil wilde zijn. (Sssshh! Almaal, sssshh!) Prima, dan doen we toch rustig aan en zoeken we de rustigere hoekjes op. Er waren toch bijna 40 mensen in huis, die maken samen best wat herrie. Aan het eind kwam hij gelukkig wel lekker los en ging hij met z’n achterneefjes en -nichtjes spelen. We zien een nichtje en haar gezin vaker. En dat merkte je wel bij Liam. Hij trok veel meer naar die kinderen toe. Logisch ook, de enige bekenden daar.
De andere achterkleinkinderen hadden allemaal opa’s en oma’s erbij en Liam helaas niet. Omdat mijn ouders eerst gescheiden waren voor mijn vader overleed, komt mijn moeder ook nooit meer bij dit soort dagen. Deze tijd maakt het dan ook voor mij best moeilijk af en toe. Ik kijk nog eens extra naar mijn ooms en tantes om te zien hoe zij eruit zien en in gedachten bedenk ik hoe mijn vader eruit zou hebben gezien. Hoe hij zou zijn als opa. Vaderdag, familiedag en vorige week maandag zou mijn vader 61 jaar geworden zijn. Lekker veel allemaal in eens. Dan komt het allemaal extra naar boven om de een of andere reden.
Maar gelukkig kijk ik dan weer naar mijn kleine mannetje en ben ik blij dat hij een lieve papa heeft, dat hij helaas een opa moet missen, maar dat ik hem wel mooie verhalen kan vertellen over zijn opa Joep. En hij heeft een lieve omi die ook heel goed een opa kan zijn. Net zoals ze voor mij een moeder en een vader in één was en soms nog is.
Mooi geschreven Chantal.