In Mamamaandag kiest Chantal wekelijks één foto uit die in die week een speciaal moment weergeeft. Een zware keus omdat er dagelijks heel veel kleine en grote genietmomentjes zijn.
Deze week hebben we het redelijk rustig gehouden, behalve het weekend dan.. We hebben niet superveel bijzonders gedaan, maar soms is het heerlijk om daar extra van te genieten.
We zijn natuurlijk elke dag met Nala weg geweest om te wandelen of te fietsen. Maar een keer dacht ik dat het wel leuk was, dat Liam zelf weer eens mocht fietsen. Op zijn wishbonebike natuurlijk. En dat heb ik geweten. Een stukje waar we normaal 20 minuten over doen, deden we nu bijna anderhalf uur over. 😉 Er moest de verkeerde kant op gefietst worden, naast de fiets gelopen, heen en weer geracet, ballen gegooid voor Nala, ook grassprietjes en bloemetjes geplukt en gegooid, er was een algehele staking voor lopen en fietsen. De enige optie vond Liam nog dragen. Haha, echt niet. Ik zie me al lopen met fiets en kind op de arm en hond aan de lijn.
Ik had gelukkig al zoiets verwacht, ervaring van de vorige keer. Al had ik ijdele hoop dat het deze keer beter zou gaan omdat hij een paar maanden ouder is. Niet dus. Daarom haalde ik de extra hondenriem uit m’n jaszak, bond die aan de fiets, kocht Liam om met de belofte van een ijsje als we thuis kwamen en hoefde ik alleen nog maar iedereen naar huis te dirigeren. Alleen maar.. Ik vergat bijna dat Liam nu twee is en eigenlijk hele andere plannen heeft dan z’n mama. 😉 Dus een half uur later waren we eindelijk thuis en alledrie kapot. Nala van het drie keer zo lang als normaal achter de bal aan racen, Liam van het Liam zijn en ik van het iedereen thuis proberen te krijgen.
En gelukkig voor Liam had ik hierna zo’n erge trek in een ijsje, dat hij er ook eentje kreeg. Ik had gezegd als we thuis zijn gaan we een ijsje eten.. Ik had niet gezegd dat we snel naar huis gingen. 😉
Weer een leuk verhaal. je zou er moe van worden hahahaha.