Het mannetje met de lange lokken wilde graag een make-over. Zijn haren kwamen telkens vervelend in zijn ogen, mama moest steeds vaker harder borstelen en steeds meer mensen noemden hem een meisje. Uit zichzelf vroeg hij of hij naar de kapper mocht, precies diezelfde waar hij vorige keer zoveel stennis maakte in de stoel dat zijn haren niet geknipt werden. 

Papa’s lange haren
Een tijd lang liet ikzelf mijn haren groeien. Een combinatie van geen tijd willen vrij maken voor de kapper, lang haar willen hebben zodat ik eens kon zien hoe een staart mij stond en uiteindelijk het ook wel een leuk kapsel vinden. De reacties waren wisselend, zeker toen ik een knot droeg. Liam vond het geweldig en wilde net als mij lange haren. Dat was dan ook de reden dat de kapper er geen centimeter vanaf mocht halen. Toen ik een staart droeg, droeg hij het ook. Hij vond het zelfs wel stoer.

Uitgedaagd
De baas van de tingieterij waar ik werk daagde mij uit. Volgens hem durfde ik mijn haar er niet af te halen. Hij gooide er een schepje bovenop door voor te stellen om samen naar de barbier te gaan, beiden in de stoel te zitten en dat hij bepaalde wat er met mijn kapsel gebeurde. Er zijn wat weken overheen gegaan voordat we daadwerkelijk een afspraak maakten, maar we zijn samen gegaan. Hij legde de barbier uit wat er moest gebeuren, maar de barbier maakte het plan al snel wat anders aangezien hij mijn haargroei bekeek. Als snel vlogen er lange stukken af en uiteindelijk werd mijn baard helemaal netjes in vorm gezet. Voor het eerst bij een barbier op de stoel zitten was best een leuke ervaring, maar naar mijn idee ook best prijzig. Gelukkig was dat een onderdeel van de uitdaging, net als het biertje erna.

Voorbeeld doet volgen
Dat was toch wel stoer, papa die al zijn haren kwijt raakte. Liam zag dat als het haar korter was het er ook leuk uit ziet. Ondertussen groeiden zijn blonde lokken door. Toegegeven, het staat hem hartstikke leuk dat lange haar. Het past ook bij hem. Soms lekker warrig als hij net uit bed komt of hard gespeeld heeft. Het hoort ook een beetje bij zijn ondeugende spelen en lekker ravotten in de natuur. Toch ging het steeds meer irriteren dat die borstel steeds pijnlijker erdoorheen ging. Steeds meer mensen die hem niet kenden zeiden dat hij zo’n leuk meisje was en het ging steeds meer in de weg zitten. Telkens veegde hij de haren uit zijn ogen. Daar had hij zo genoeg van gekregen, dat hij vroeg of hij naar de kapper mocht.

Het ging eraf
Vrijdagochtend ging Liam met zijn mama naar de kapper. Vooraf maakte ze nog even een foto van hem zodat we het verschil goed konden vergelijken. Iets meer dan een half uurtje later kwam er een vreemd jongetje ons tuinpad oprennen. In de deuropening stond een ventje dat ik even niet herkende zonder zijn lange haren. Wat een verandering zeg, dat wordt nog een tijdje wennen. Zeker als we ergens rondlopen waar meer kinderen zijn, daartussen was zijn kapsel een opvallende verschijning. Nu staat daar ineens een jongetje met een stoer kort kapsel. Hijzelf vindt het nogal gek voelen, maar vindt het wel erg leuk. Zo spotte ik hem al een paar keer voor de spiegel. Ik ben benieuwd of hij zijn haren weer wilt laten groeien of dat hij vaker naar de kappersstoel wilt.

En wat vind je ervan? Metamorfose geslaagd?