Wij ouders zetten onze kinderen maar wat graag voor de televisie als we even een momentje voor onszelf willen hebben, als we rustig willen kunnen koken of wanneer ze kids weer eens te druk zijn. Is het niet voor het grote scherm, dan drukken we ze wel een tablet of telefoon in handen om ze zoet te houden met een (teken)filmpje. Hoewel er een heleboel leuke filmpjes gemaakt worden, kunnen wij ouders een heel stel kinderprogramma’s niet meer luchten of zien. Bij sommige filmpjes willen de beelddrager al bijna het raam uit mikken. Herkenbaar?

“De programma’s zijn niet meer wat ze waren”

Hoewel wij ouders natuurlijk ook ooit kind waren en graag naar kinderprogramma’s keken, is onze smaak inmiddels flink aangepast. Onze humor is veranderd en grappen waar we eerst van in de slappe lach schoten, weten nu onze irritaties op te wekken. Het grappige is dat wij volwassenen nu zeggen dat onze filmpjes van vroeger een stuk leuker en beter waren, terwijl onze ouders dat juist zeggen over de kindershows uit hun tijd. Help, met de uitspraak ‘vroeger was alles beter’ veranderen we ongemerkt in onze eigen ouders.

10 kinderprogramma’s die ouders niet meer kunnen luchten

Ik vroeg een heel stel ouders welke filmpjes hun allergie triggeren en dit zijn de meest gegeven antwoorden in willekeurige volgorde:

Masha en de Beer

Van oorsprong een Russische kinderserie over het meisje Masha dat zich bij een oude circusbeer opdringt en bij hem in zijn huisje in het bos gaat wonen. De beer wil niets liever dan een rustig leventje leiden, maar de hyperactieve Masha zorgt ervoor dat hij dat wel kan vergeten. Het meisje kan geen moment stilzitten en praat ook niet bepaald zachtjes. Vooral het schreeuwerige stemmetje en de hyperactiviteit weten de haren op je armen omhoog te laten staan.

Bumba

“Was da na, Nonni nonni, tokki” zijn slechts een handjevol van de onbegrijpelijke woorden die de clown van Studio 100 gebruikt. In filmpjes van ongeveer 5 minuten worden de allerjongste kinderen vermaakt met kleine spelletjes en verhaaltjes. Als ouders verstaan we niks van het taaltje en regelmatig hoor ik ouders dan ook zeggen “Praat gewoon ofzo”. Het hoge clownsstemmetje en de spastische bewegingen laten ouders zich aardig infantiel voelen als ze per se mee moeten kijken met hun kroost. Wil je trouwens je partner irriteren, dan doe je de stem van deze clown na. Wedden dat er die avond niks meer gebeurd? Hebben we het nog niet eens gehad over die horrorclown Bumbalu.

Baby Shark

Wat is net zo’n erge oorwurm als het deuntje van Carnaval Festival? Juist ‘Baby Shark, tudutudu’. Waren we blij dat we eindelijk van de rage van het liedje af begonnen te raken, wordt het uitgemelkt met een animatieserie. Alleen al het feit dat we eindelijk eens van dit liedje af willen, zorgt er al voor dat Baby Shark in deze selectie van tien horrorseries voorkomt.

Bing

Als we willen kijken naar een kind dat telkens jaloers is op zijn broertje of zich al snel achtergesteld voelt, dan kijken we wel naar onze eigen kinderen. Een tekenfilmfiguur dat om de haverklap verdrietig is of gefrustreerd omdat het zijn zin niet krijgt. Drammen dat hij alles wilt zoals hij het bedacht heeft. Wraaah, we hoeven geen spiegeltje te hebben in de vorm van een tekenfilm. Oh ja, en dan die Pando die om de haverklap de broek uitdoet kan ook al niet veel sympathie opwekken bij veel ouders.

Juf Roos

In Juf Roos worden bekende kinderliedjes vertolkt door Juf Roos en haar goede vriend Gijs. Samen beleven ze kleine avonturen in een wereld die bestaat uit veelal getekende decors. Het acteren is flink uitvergroot en dat voelt als volwassenen toch wel een beetje als plaatsvervangende schaamte. Misschien dat alles net iets te overdreven is om het als ouder leuk te vinden.

Peppa Pig

Dit constant knorrend lachende varkentje is misschien wel de grootste ergernis van vaders en moeders. “Ik loop naar buiten” hahahaha, alle dieren lachen. “Ik doe mijn laarsjes aan” hahahaha, alle dieren lachen. Na elke zin wordt er voluit gelachen alsof er net een briljante grap is gemaakt. Het ergste is nog wel, dat er geen enkele grap in de filmpjes voorbij komt of we moeten die enorm gemist hebben. Alleen al het feit dat een olifant even groot is als een varken moet je flink achterop je hoofd doen krabben. Totaal niks klopt aan deze kinderserie. Toch blijft de stem en het continu dom knorren het allerergste aan Peppa Pig.

Dora

“Weet jij waar de ster is?” Terwijl de kinderen het al vijfhonderd keer aangewezen hebben doen Dora en de verteller alsof hun neuzen bloeden en je totaal niet horen. Natuurlijk weten wij waar de ster is, dat hoef je niet nog een keer te vragen. Als je dan ook nog eens ‘goed zo’ gaat zeggen als het antwoord geheel fout is gegeven, dan vliegt de ergernis rond zo’n filmpje enorm omhoog. Op een of andere manier werken dit soort filmpjes gewoon totaal niet als je vragen gaat stellen aan een kind. Wie bedenkt er nou dat je een kind een compliment geeft als het totaal geen antwoord heeft gegeven? Wie zwijgt stemt toe? En als we het er dan toch over hebben, het constant door elkaar praten van twee talen. Kies er gewoon eentje!

Teletubbies

“uh ooooh, nog een keer” Neeeeeeee, niet nog een keer. Eén keer is meer dan genoeg. Kappen nou met de eindeloze herhalingen. Vier debiele poppen met een vreemd speeltje op hun hoofd die eigenlijk geen bal uitvoeren. Wat waren we destijds bij dat Bart de Graaff met een parodie kwam in de vorm van Teringtubbies. Horendol worden ouders van het twee keer achter elkaar moeten kijken van exact hetzelfde filmpje. Je zult hier maar vier afleveringen van achter elkaar moeten kijken.

Alsof dat nog niet erg genoeg is, er is dus ook een animatieserie gemaakt met daarin de baby’s van de Teletubbies. Zij heten de Tiddleytubbies en het is nog steeds de vraag wie nou de ouders zijn. Volgens sommige bronnen zouden de Teletubbies swingers moeten zijn geweest om de kruisingen te kunnen maken die de Tiddleytubbies vormen.

Spongebob

“Ik ben er klaar voor” is voor veel ouders eerder een “Ik ben er klaar mee”. De gele spons die in een ananas onder water woont en constant hysterisch is. Loopt als een klein kind rond met een zeer irritante stem waarvan je nekharen overeind springen. Zodra hij begint te lachen springt het glazuur spontaan van je tanden.

Vloggers

Een beetje een vreemde eend in de bijt in dit rijtje, maar vloggers worden veel genoemd door ouders. Een redelijk nieuw concept van de laatste jaren. Vooral familievloggers worden genoemd als zwaar irritant doordat de families zwaar overdreven doen. Zodra de camera aan gaat veranderen ze spontaan in een ideaal gezinnetje dat alles net iets te perfect wilt doen. Praten met elkaar lijkt haast op acteren en er worden dingen gedaan die ze normaal niet zouden doen. Het echte leven is ver te zoeken. Veelgehoorde term is ‘nep’ en laat dat nou net zijn wat niet de oorsprong was van het idee achter vloggen.

Jouw irritatiefactortje

De lijst met irritante kinderprogramma’s kan natuurlijk nog veel langer. Ieder heeft zijn persoonlijke smaak. In de antwoorden die ik kreeg stonden nog veel meer tekenfilms en gespeelde series. Hierboven staan slechts degene die veel vaker voorkwamen in de meer dan 150 antwoorden. Als jij de lijst zou samenstellen, welk kinderprogramma zou hier dan bij komen te staan en waarom? Laat jouw antwoord hieronder weten.

---