Kinderarbeid! Met papa mee naar het werk.

20160614_210459.jpgTijdens een schoolvakantie nam een trotse vader zijn 14-jarige zoon een dagje mee naar het werk, omdat de zoon dat graag wilde. Samen met papa aan de klus bij een echte klant. Spierballen tonen en gereedschap gebruiken. Welke zoon wil dit soort quality time nou niet met zijn vader. Zeker als binnen het gezin meerdere kinderen zijn kun je wel eens deze samentijd goed gebruiken.

De klant leek nog een grapje te maken: “Wat erg dat je in je vakantie zo zwaar moet werken.” Een tijdje later bleek dit geen grap te zijn geweest en heeft de klant een aanklacht ingediend wegens kinderarbeid. Volgens de wet mag je een kind enkel meenemen naar je werk als je op een boerderij werkt of als het bedrijf en woning twee onder een kap is. Best krom eigenlijk, dus als je op een boerderij werkt dan is het maar normaal dat kinderen meewerken (niet helpen maar werken), maar bij andere banen is het verboden.
Ik verbaas me, een hardwerkende vader die zijn gezin ondersteund, een leuke dag heeft met zijn zoon, krijgt een slag in zijn gezicht en een rechtszaak aan zijn broek. En waarom? Omdat zijn kind papa een keer helpt.
Ik kan het me nog herinneren van toen ik klein was. Mijn vader was filiaalmanager van een platen/cd/fotografiezaak. Als ik vrij was mocht ik wel eens mee. Jippie! Stickers plakken op de doosjes, klanten helpen bij de kassa. Aangezien ik toen nog niet goed kon rekenen hielpen de klanten me en zag ik de glimlach op hun gezicht. Een kind achter de kassa zorgde ervoor dat ze het helemaal niet erg vonden als ze iets langer moesten wachten. Sterker nog, ze moedigden me aan. Achter mij zagen ze het trotse gezicht van mijn vader omdat hij zag dat ik de klanten zo netjes mogelijk probeerde te helpen. Na het werken aten we samen een ijsje. Als een soort van beloning en omdat het gewoon lekker en leuk was.
In mijn Facebooklijst zie ik vaak zat voorbeelden van vaders die hun zoontje een dagje meenemen op de vrachtwagen of mee laten gaan op de graafmachine. Ik zie in winkels kinderen die een dagje hun moeder helpen omdat er geen oppas te vinden was. Ik maak me er niet druk om hoor. Ik zie over het algemeen kids die het leuk vinden om een keer te helpen. Ik zie kids die een stukje praktijkervaring krijgen en leren hoe het bedrijfsleven er aan toe gaat, hoe je netjes omgaat met klanten. Ik zie kids die toch hun momenten samen hebben met hun ouders.
We kennen allemaal het principe van een stage. Jongelui die ergens onbetaald werken in ruil voor ervaring die ze voor hun opleiding moeten opdoen. En ja, daar beginnen de 14-jarigen ook al mee. Het grappige is zelfs dat in veel stagebedrijven deze kids al dingen doen waar ze nog helemaal niet aan toe zijn en waar niemand over klaagt. We kennen ook de jongelui die de vakken van de supermarkt vullen voor een kleine vergoeding. Geen haan die daar naar kraait.  De zoon van mijn verhaal had een leuke dag samen met zijn vader. Ze verbouwden samen een keuken. Was dit bij hun eigen huis geweest, dan had er niemand over geklaagd, maar omdat een zoon zijn vader hielp bij een echte klus is het ineens strafbaar. Volgens mij had de zoon stiekem de beste stagedag die hij zichzelf maar kon wensen.
Het wordt dus een rechtszaak, een zaak die de goede naam van een harde werker kan besmeuren en die hem opdrachten in de toekomst kan kosten. Enkel omdat een zure klant geklaagd heeft bij een instantie. Zag die vrouw dan niet dat vader en zoon het fijn hadden samen? Zag ze dan niet dat zoon graag zelf mee wilde? Sorry, maar ik kan er met mijn verstand niet bij. Eerlijk gezegd had ik hier heel wat vloekwoorden willen plaatsen, maar ik heb mezelf maar ingehouden.
Het laatste wat ik hier nog kan doen is de vader sterkte wensen en hopen dat deze zaak met een sisser zal aflopen. Laten we met z’n allen onze kids een keer meenemen naar het werk om te laten zien wat we doen. Laat ze ons helpen als ze dat willen. Laten we ze het vertrouwen geven dat ze ons mogen helpen in onze taken.

Om de zaak van de persoon in dit verhaal niet in gevaar te brengen, noem ik zijn naam expres niet. Ik wil graag aan jou als lezer vragen, dat als je deze persoon kent, de naam niet te noemen als je een reactie plaatst.

profielfoto author maarten

Schrijver: Maarten Fest

Geboren in 1982, getrouwd met Chantal en samen hebben wij twee zoontjes (2013 en 2016). Oprichter en eigenaar van Papa's wereld.

Leave a Comment

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

  • Maarten, ik ben het helemaal met je eens. Wat deze vader doet, is zijn kind laten zien wat er zoal gedaan wordt als een keuken wordt geplaatst. Is dat kinderarbeid? Als een kind even daarmee bezig is. Kom op zeg, die mevrouw had toch wel beter moeten weten. Eigenlijk is dit te triest voor woorden.
    Oh, ja, Maarten…je kán me nog aanklagen omdat ik jouw heb laten werken in mijn winkel.
    Dit is geen kinderarbeid. Dit is samen…vader-zoon zijn. En…het kwam je goed van pas. 😉

  • Wat erg zeg!!
    Vroeger moesten jongens van die leeftijd verplicht gaan werken.
    Jeetje onze zoon van 3 gaat ook wel eens mee naar pappa z’n werk als onze diensten elkaar overlappen en dan wil hij ook pappa helpen. Waar gaat het heen met deze wereld. Eigenlijk zou er jaarlijks een “neem je kind mee” dag moeten zijn. Zodat werkgevers hun personeel ook in een andere rol zien!!!!

  • Wat is dat bizar zeg, ik stond ook inderdaad met mijn 14e jaar vakken te vullen omdat ik het leuk vond maar ook omdat mijn ouders zeiden goh ga maar eens een bijbaantje zoeken… Wat je zegt als dit bij hen thuis was geweest had geen haam ernaar gekraaid. Rare wereld toch, lijkt mij dat dat mens toch kan zien dat ze plezier hebben en dat zijn zoontje het niet met tegenzin doet…

  • Ik kan er met mijn hoofd niet bij….heel Nederland loopt te klagen dat de jeugd van tegenwoordig amper meer normen en waarden geleerd hebben en vervolgens werken ze het zelf in de hand! De dame in kwestie moet eens flink achter de oren krabben…Chapeau voor papa, van werken wordt je echt niet ziek en hij besteed tenminste aandacht aan zijn kinderen.

  • Te erg voor woorden. Ik mocht vanaf mijn 8e af en toe mee naar de slagerij en ik vond het geweldig. In het begin at ik meer boterhamworst dan dat ik iets deed, maar toen ik op mijn 15e een echt baantje wilde had ik genoeg ervaring om bij een andere slager te beginnen voor een leuk loon. In Amerika is er zelfs: bring your child to work day. Het is toch leuk om pappa en mamma te helpen? Nog even en de kinderen mogen niet meer stofzuigen of afwassen.

  • Oh wat jammer zeg… Toen ik die leeftijd had, bouwden mijn ouders een huis. In eigen beheer. Ik heb ook wel wat geholpen, maar vooral mijn jongere broertjes vonden het geweldig op de bouwplaats. Veel leuker dan Lego en mijn ene broer is er echt superhandig door geworden!