“kom je thuis met een leuke meid, of misschien wel een lieve vent” schreef ik in het gedicht ‘Later en het nu‘. Deze zin kwam er in te staan omdat ik besefte dat het helemaal niet vanzelfsprekend is dat mijn zoontje later met vriendinnetjes thuis komt. Het zou zo maar kunnen dat mijn zoon homo blijkt te zijn, of misschien wel bi. Het is iets waar wij, maar ook hij niet voor kunnen kiezen. Je bent het, of je bent het niet.

Anders

Van mij mag mijn kind ‘anders’ zijn. Ik zet het bewust tussen haakjes, want je bent helemaal niet anders, je valt alleen op iemand van hetzelfde geslacht. Niks mis mee. Liefde gaat om elkaar vertrouwen, tot diep in je hart niet zonder de ander kunnen, de ander missen als hij/zij er niet is en om je leven samen delen. Het maakt mij niet uit met wie je dat doet, als het maar oprecht is en op gelijkwaardigheid.

Hoe ik zou reageren?

Mijn reactie als mijn kind het ‘nieuws’ verteld weet ik nu niet. Ik kan nu natuurlijk zeggen dat het me niets uit zou maken en alles direct oké is, maar ik kan me best voorstellen dat ik er in het begin best wat moeite mee zou hebben. Stiekem hoop je als ouder toch dat je kind zelf een gezin gaat stichten met eigen kinderen die de familielijn door kunnen zetten. Dat je een gezin op allerlei manieren kunt vormen, en dat kinderen op allerlei manieren in een gezin terecht kunnen komen, laat ik dan even buiten beschouwing. (*1) (*2)

Homovrienden veranderden mijn kijk

In mijn vriendenkring heb ik veel te maken gehad met homo’s. De wondere wereld van de Efteling heeft nu eenmaal veel liefhebbers/fans die vallen op het eigen geslacht. Waar ik eerst behoorlijk onwetend was over het homo-zijn en misschien zoals zoveel middelbare scholieren er een soort van ‘angst’ van had, ontdekte ik hoe normaal het is om ‘anders’ te zijn. Mijn ‘angst’ was dan ook meer de angst voor het onbekende. Het nadeel is dat er vaak een stigma aan het woord ‘homo’ hangt, een soort van scheldwoord voor iemand die zich ophoudt in donkere keldertjes in leren pakjes en die ook nog eens aids heeft. Tenminste, zo was het jaren terug, toen ik nog te jong was om dingen te begrijpen. Nu weet ik wel beter, het enige andere aan een homo is dat hij verliefd wordt op mannen. Net zo verliefd als ik op mijn vrouw. Vanuit de vriendenkring leerde ik de stabiele relaties kennen. De jongens/mannen die al jaren samen waren (en nu nog steeds zijn) en net zo samenleven als ik en mijn vrouw dat doen. Precies hetzelfde, alleen hebben zij hetzelfde geslacht.

If I am different

Hoe het ook zal zijn, mijn kind zal zijn eigen keuze maken hoe hij zijn leven inricht. Daar heb ik niks over te zeggen, maar daar heb ik hem wel in te steunen. Ik kan hem leren lief te hebben, leren hoe een relatie werkt en hem de nodige voorlichting geven over seksualiteit. Ik kan hem steunen in zijn partnerkeuze, de partner verwelkomen in mijn leven en hem alle vrijheid geven om te ontdekken wat hij wilt. Het is nu eenmaal mijn kind, een individu met een eigen leven. Eerlijk gezegd, zijn we niet allemaal gewoon ‘anders’. Als ik alles samen moet vatten, dan geef ik hem mijn levensmotto: “If I am different, the difference is I am me.”

---

(*1) Tijdens het lezen van de blog ‘onder de aandacht: gezinsdiversiteit’ van Go Mommy Go werd ik getriggerd tot het schrijven van deze tekst. Dank Odile voor de inspiratie.
(*2) COC Limburg zal samen met initiatiefneemster Jessica Maes een kleurboek uitbrengen met kleurplaten geïnspireerd op gezinsdiversiteit. Papa’s wereld zal een recensie-exemplaar toegestuurd krijgen zodra deze uit is en hier een review aan besteden. Meer weten: Kleurboek gezinsdiversiteit `Every colour of the rainbow (Beeldkeuze) Deze foto staat door de vele kleuren in de lucht voor de diversiteit in onze samenleving. Alle kleuren vormen samen een geheel, één lucht.

Vertederende blog van een papa over zijn zoontje – later. @gayokayNL @HomoKrant @homovaderschap @Papaswereld https://t.co/YUkK53ZpVA

— Jessica Maes (@JessicaMaes_) May 24, 2015